Bu insanlar kim?
Dedi ki: Bu rezil durumdakiler
kötülük de, iyilik de yapmadan
yaşamış olanların ruhları.
Tanrı'ya başkaldırmayan, ama yanında yer almayıp, yansız kalan kötü meleklerle birlikteler.
Horiki gibi arkadaşlarla içmek bir yana, diğer insanlarla olan tüm etkileşimlerim acı çekme uygulamalarından öte değildi. Bu acıyı hafifletmek umuduyla soytarıyı oynuyordum fakat soytarılığın kendisi de beni yoruyordu artık. Sokakta en ufak bir tanıdığım, hatta bir tanıdığıma benzettiğim birini görsem aniden irkiliyordum; içim tiksintiyle ürperiyordu ve başım dönüyordu. Başkaları tarafından çok sevildim ama görünüşe göre onları sevme yeteneği bende yoktu. (Ya da, insanlar âleminde "sevgi" denen şeyin olup olmadığından bile şüphe ettiğimi söyleyebilirim.) Bu yüzden, benim gibi birinin yakın arkadaşının olmaması çok normaldi. İnsanları "ziyarete" gitmek bile imkansızdı benim için. Başkalarının evinin kapısı benim için İlahi Komedya'daki cehennem kapılarından farksızdı. Biliyordum, o kapının ardındaki derinliklerde korkunç bir canavar geziniyordu, bir ejderha kıvranıyordu, çürüyen etin kokusu dolduruyordu havayı.
Hiç arkadaşım yoktu. Gidecek yerim yoktu.
Sayfa 69 - ithaki
“Küfrettiler Tanrı'ya ve atalarına ve insanlığa,
Rahme düştükleri yere, zamana, tohuma,
Ve doğumlarına.„
Sayfa 47Kitabı okuyor
Doyurulmayı bekleyen gereksinimler kimi zaman halüsinasyonlar doğurur: Susuzluk suyu hayal eder, aşka duyulan gereksinim de ideal bir erkek ya da kadını.
Bir odada yüzünde sanki İlahi Komedya'yı tasarlıyormuş gibi görünürken, Cosmopolitan dergisinin astroloji bölümünü okuyan bir kadınla yalnızlığımı paylaşırken, ben de benzer bir yanılsamanın kurbanı değil miydim?
Sayfa 92
İlahi Komedya'ya ufak bir katkı...
Hepimiz aynı cennete gitmeyi arzularken, her birimize apayrı bir cehennem bahşedilmiştir. Arada kaybolanlar arafa uğrayıp gelenlerdir.
Tek gerçek, selametin Tanrı'ya iman etmek olduğudur. İnsanların sayısız haksızlıkları, kaderin türlü cilveleri yalnız iman kalesinin önünde kırılabilir. İnsan o kaleye sığınıp yaralarını sarmaya, acılarını dindirmeye bakmalıdır.
Sayfa 37Kitabı okudu
Başkaları tarafından çok sevildim ama görünüşe göre onları sevme yeteneği bende yoktu. (Ya da, insanlar aleminde "sevgi" denen şeyin olup olmadığından şüphe ettiğimi söyleyebilirim.) Bu yüzden, benim gibi birinin yakın arkadaşının olmaması çok normaldi.
İnsanları "ziyarete" gitmek bile imkansızdı benim için. Başkalarının evinin kapısı benim için İlahi Komedya'daki cehennem kapılarından farksızdı. Biliyordum, o kapının ardindaki derinliklerde korkunç bir canavar geziniyordu, bir ejderha kıvranıyordu, çürüyen etin kokusu dolduruyordu havayı.
Hiç arkadaşın yoktu. Gidecek yerim yoktu.
Başkaları tarafından çok sevildim ama görünüşe göre onları sevme yeteneği bende yoktu. (Ya da, insanlar âleminde "sevgi" denen şeyin olup olmadığından bile şüphe ettiğimi söyleyebilirim.) Bu yüzden, benim gibi birinin yakın arkadaşının olmaması çok normaldi. İnsanları "ziyarete" gitmek bile imkânsızdı benim için. Başkalarının evinin kapısı benim için İlahi Komedya'daki cehennem kapılarından farksızdı. Biliyordum, o kapının ardındaki derinliklerde korkunç bir canavar geziniyordu, bir ejderha kıvranıyordu, çürüyen etin kokusu dolduruyordu havayı.
Hiç arkadaşım yoktu. Gidecek yerim yoktu.
Sayfa 69Kitabı okudu