Lev Tolstoy’un Anna Karanina romanı şöyle başlar; “Bütün mutluluklar birbirine benzer fakat, mutsuzluğun kendine has bir hikayesi vardır.” Mutsuzluğun kendi zatında uzun, lirik bir hikayesi vardır. Yaşayanlar bilir.
Neden Severiz Geceyi? ;) İyi Geceler
“Gecede Olan herkese Gelsin ☕️🦋”
Beni yormaz çünkü beni anlar.
Gece beni bağrına basar,
Bağrımı yırtarak çıkmaya çalışan nefesimi kucaklar.
Beni susturur konuşabilen herkese karşı.
“Geceyi severim çünkü kusurlu ciltlerini kapatır insanların
Daha az görünür birçok şey”
Şimdi bana aydınlığı övme olur mu,
Aydınlığın karanlıkta kalan taraflarını biliyorum.
İnsanların nasıl kış uykusuna yattığını,
Soğuğun insanlara daha çok oturduğunu tam kalıbıyla…
Bana gecenin üşüttüğünü söyleme artık.
“Evi ısınan insanlar bilir dışarıda üşümeyi,
Soğukla yaşayanlar bilmez gecenin buz kestiğini..”
İçinde yaşadığın ile İçinde yaşattığın geceyle bütünleşir evren
Gündüze inat geceler çoğaltırım
Bu yüzden sevmezler beni
Bu yüzden severim Geceyi
Severim kendimi
Ve beni örten her şeyi... 
Ahmet Taş 
Nabzım
(Benimle Gezen 
Tuzluk Baş Ucu Kitabım)
Lise Yılları, Yarım Simit, Yarım Kalan Namaz...
Sabah ofise gelince çalışan arkadaşlarımızın birisinin masasındaki yarım simidi görünce aklıma geldi lise anıları. Yarım simitle lise anısı mı olurmuş demeyin ha, nele neler. Anlatayım efendim.
1990’lı yılların ilk yarısına denk gelir benim lisede okuduğum yıllar. ( O zaman doğan çocuklar şimdi otuzuna gidiyor ya, amanın! ) Ordu’da Teknik
Spoiler ola bilir!
Kitabı elime ilk aldığım andan beni içine aldı desem, yalan olmaz. İlk satırından alıntıladım, o kadar yani.
Eğer her iki satırından birini alıntılamak için çıkmasam, bir güne bitire bileceğim kitaptı. Hatta, bazen kendimi zor tuttum, spoiler ola bilir diye.
Beynim matematik yönümlü olduğu için ezberi sevmem. Belki bundandır ki, Tarihin yalnız edebiyat yönünü öğrendim hep. Çok duydum, Çinin müslümanlara olan zulmünü. Ama duyduğum kadarıyla kalmışdı desem....
Ama kitabı okudukça aydınlandı düşüncelerim.
Bir zamanlar Xocalı soykırımında esir düşmüş soydaşlarımı hatırlattı bana okuduğum olaylar. Ama itiraf etmeliyim ki, soydaşlarımın yaşadıkları yanında hafif kalmış. Ha, bu demek değil ki, Çin işkencesi hafifmiş. Asla, yaşayan bilir. Binde biri kadarını bile yaşayanlar dünyaya asla gelmemiş olmak ister.
Yüreği zayıf olanlar dayanır mı bilmem. Ben okudum. İyi ki de okudum. Hatta, bir sürü alıntı paylaştım.
Şiddetle tavsiye edeceğim kitaplardan...
Kitabı okumam için vesile olan 
La Perduta Gente ve https://1000kitap.com/ovodsever na teşekkür ederim.
Farsça bir mısradan, Bunu yaşayanlar bilir
“
Aynı kafada olmayan kişilerle
Sohbet ruha acı veren bir azaptır.
Yaşayanlar iyi bilir, yaşamak
Bir altın fesleğeni kanatmaktır biraz
Sayfa 659Kitabı okudu
"İyi bir hafızanın, bazı geceler nasıl cana kastettiğini sadece yaşayanlar bilir. Hatırlamak lanettir bazen; unutamamak felaket.."
"Bıraksın peşimizi
kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar!"
Henüz Vakit Varken Gülüm, 
Nazım Hikmet Ran'ın seçme şiirlerinden oluşan, isterseniz bir solukta okuyabileceğiniz, isterseniz de zamana yayarak kendinize birkaç şiir molası vererek bitirebileceğiniz bir kitap.
Kitaptaki şiirlerin birçoğu basamaklı dizelerle yazılmış. Dizelerdeki bu hareketliliği
