Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
Sinirlerim bozuldu :D
Kitapta konu bütünlüğü yok. Olay örgüsü çok saçma. Bu saçmalığı da kurmaca ve deneme birleşimi yeni bir roman sanatı yaratacağım derdine düşmüş yazar. Yani bu tarzı da sevenler çıkar muhakkak bişey diyemem herkesin kendine özgü bir okur zevki var sonuçta. Ama gerçekten çok kötü yaa :D
İtiraf edeyim bir alıntı gördüğüm için kitabı merak edip aldım. Ayrıca kitabın ismini "Yavşaklık" diye yanlış okumuşum sonradan fark ettim ki "Yavaşlık" mış. Ama benim yanlış görmem kitabın ismine çok daha yakışır bir isimmiş Yavaşlık neredeyse yok ama "yavşaklık" (+18 ) yazılar ve sokak ağzı gırla.
Sade bu konuda yazsa kitapta bir tutarlılık olur belli bir mantıkta giderdi yani. Ama yok daldan dala ve çok saçma
Bazı argo sözler vardı onlar için 3 puan veriyorum. Gerisi sıfır...
Bekleyecek bir şey kalmayana kadar beklemek..
“Pişmaniye saçlı deli” yazmıştı Perec için bir arkadaşım, ve eklemişti “Sen onca travmatik bir çocukluk yaşa, sonra bütün dünyadan öcünü aklımızla oynayarak al.” Perec’le ilgili en güzel tanımı bulmuş olabilir. Ve ben, bu pişmaniye saçlı deli sonsuza kadar benim aklımla oynasın isterim. Çünkü nefis, çünkü leziz.
Bu kitap Kayboluş kadar olmasa da
Milan Kundera benim en sevdiğim yazarlardan 1idir herkesin çok seveceği 1anlatimi yok ama ben bulduğu 2li ilişkilerdeki tespitlerle, dönem siyasi vurgusuyla her daim sevdiğim tarz olmuştur kurduğum kendimce bağlarla...
~~~Teknoloji devriminin insana armağan ettiği 1esrime biçimidir hız~~~
Yavaşlık-hizlilik kavramını zaman kavramında özdeşleştirip
Padişahım Çok Yaşa:)
Bu kitabı bir oturuşta okuyacak kadar zamanım olduğu için şanslıydım tamam. Ama işini şansa bırakmıyor ki bu Milanku. Kendisiyle ne zaman hemhal olsam aklıma gelen cümle şudur zira: Padişahım çok yaşa..
Bu, en sevdiğim Kundera kitabı olmadı. Ama bir Kundera kitabını çok sevmememden anlaşılan şey 10 üzerinden 9,87 falan olduğundan, kıymetlimize
#1001kitap~~~
Fransız yazar Choderios de Laclos küçük-burjuva 1aileden olup Topçu subayı olarak orduda görev aldıktan kısa 1süre sonra yazarlığa başladı. İlk romanı, psikolojik romanın ilk örnekleri arasında klasikleşen, defalarca sinemaya uyarlanan Tehlikeli İlişkiler'dir (Liaisons Dangereuses, 1782)... Filmin kitaba sadık kalınarak çekildiğini 1kac film
EŞEKLERİN BİLGELİĞİ
Kaotik Bir Dünyada Sükunet Arayışı
"Kaç yıl oldu saymadım köyden göçeli
Mevsimler geldi geçti görüşmeyeli"
Andy Merrifield, Barış Manço'nun "Arkadaşım Eşek" şarkısını dinlemiş olsaydı, kitabında mutlaka yer verirdi. Barış Manço'nun eşekle olan yarenliğine. Ya da Murat Kekili'den "Eşek
Kendileriyle Savaşanlar
Biyografi türünü severim ama bu kitabı biraz beklettim. Çünkü Nietzche (bundan sonra Niçe olarak yazılacak) yi duymuştum ama diğer iki kişi hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hatta ilk defa duydum adlarını. Üç Büyük Usta'yı (#27772577) okumuştum ve harika bir eserdi. Ama buna bir tereddüt ile başladım.
Zweig uzun bir
224 syf.
·
Puan vermedi
Kemal Sayar'ın "Biraz Yağmur Kimseyi İncitmez" kitabını okuduktan sonra başka kitaplarına geçmek istememiştim. Bu kitabı okumak da aklımda hiç yoktu, birkaç kez karşıma çıktı en son başka bir kitabı araştırırken tekrar "oku lan artık beni" dercesine karşımdaydı "aga sakin, tamam" dedim ve indirip okudum. :D
• Kalp hassastır, hile bilmez. . .
Spoiller İçerir! . .
~ İnsan bir başkasını en çok yaralarından tanır. Kendi yaralarından...
• Kendimizi modern dünyanın hızına kaptırmış halde yolumuzu kaybetmişken Kemal Sayar bizlere yolumuzu gösterecek bir tabelaya işaret ediyor: Yavaşla. Arka kapakta da değinildiği gibi artık büyüğün küçüğü geldiği bir dünyada değil hızlının yavaşı yuttuğu
Yavaşlık,hız,esrime kelimeleriyle oluşturduğu tematik birlikteliğinde Kundera üç anlatıyı birlikte ilerletiyor. Hikayeleri anlattığı kendi anı ve 18.yy ile 20.yy’a ait iki hikaye. İki dönemin aşk ilişkilerini karşılaştırıyor ve klasik Kundera tarzı olarak bir çok konuya hikayeler arasında değiniyor. Özellikle toplumsal hayatın teşhircileri için yarattığı ‘dansçı’ tipolojisi ilginçti ve çok tanıdık.
.
Kundera’yı çok sevmekle birlikte ki her kitabı okunmalı bence, öncelikli tercihiniz olmasın en azından başlangıç kitabı olmamalı diye düşünüyorum.
.
Çeviri Özdemir İnce
Yavaşlık aslında zamansız bir kitap. Bugüne de uygun olabilir, geçmişe de, geleceğe de... Saygıdeğer yazarımız zaman konusunu ele almış ve bunu hayatin bütün yönleriyle bağdaştırmış. Günümüzün belki de en kötü yönlerinden biridir hız tutkusu... biraz yavaşlayıp hayata bakmalı insan. Yine bir kundera klasiği. Okunmalı...
Yazarın ilk romanına göre karakterlerdeki yavaşlık baydı mı baydı ama kurgu inanın filmi çekilecek türden öylemi böylemi derken size resmen ters köşe yaptırıyor yani tam bir Grange tarzından esinlenilmiş gibi okuyun pişman olmazsınız.
Yavaşlık ile anımsama, hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır.
Yavaşlığın derecesi anının yoğunluğuyla doğru orantılıdır. Hızın derecesi unutmanın yoğunluğuyla doğru orantılıdır.
Kitap yavaşlık ve hız kavramlarını örneklerle kıyaslayarak, açıklayarak başlıyor. Aslında romanda üç farklı hikaye var. Birincisi yazarın ve eşinin bir şato otelinde geçirdikleri kısa bir tatil( Anlatıcı bunu gerçek hayatmış gibi düşünmemizi istiyor), ikincisi bu şatoda 18.yy da yaşanmış yasak bir aşk hikayesi( vivant denon’un bir hikayesi), üçüncüsü de böcekbilim uzmanlarının bu şato otelde gerçekleştirdikleri bir sempozyum.
Anlatıcının ve eşinin olduğu hikayeyi gerçekmiş gibi diğer ikisini de kurmaca olarak düşünelim.
18. Yy da teknoloji çok gelişmediği için insanlar işlerini yavaşça hallederdi. Bir yerlere yetişmek için aceleleri yoktu. 20.yy hız çağı oldu. Herkesin bir yerlere yetişmek için acelesi var.
Romanın sonunda 18. Yy daki şövalye ile 20.yy daki Vincent Şatonun bahçesinde buluşurlar. Kısa bir muhabbetleri olur. Şövalye o kadar güzel vakit geçirmişki yüzü neşe dolu. Birazdan at arabasına binip yaşadıklarını düşüne düşüne yavaşça uzaklaşıcak. Vincent ise 20.yy’ın modası olan ünlü olmak, görünür olmak, haz için yaşamak çılgınlığında olduğundan tatminsiz bir şekilde, mutsuz bir aceleyle hız motorsikletine binip hemen uzaklaşmak istiyor.
Milan Kundera'nın okuduğum ilk kitabıydı ve oldukça iyi bir tercih olduğunu düşünüyorum. Kundera'nın olay kurgusuna bağlı gibi gözüken romanı aslında olay kurgusundan çok şeyi içeriyor desek yeridir. Psikoloji, tarihsel devinim, yaşam görüşü, romantizm, ilişkiler, birey ve toplum, vs. Bu açıdan Camusvari bir zenginliğe sahip olduğunu da iddia edebiliriz.
Kitabın genel teması hız ve yavaşlık/unutmak ve hatırlamak üzerine kurulmuş diyebiliriz.
"Yavaşlığın keyfi neden yitip gitti böyle? Bir Çek atasözü der ki 'Tanrı'nın pencerelerini seyrediyorlar.' Günümüz dünyasında işsizliğe dönüştü aylaklık; kuşkusuz aynı şey değil."
Bugünkü dünya bizden 'hızlı' olmamızı istiyor, hem de her zaman. İşte bu 'hızlı olmak' da 'unutma' getiriyor. Neyi unutmak? Sevmeyi unutmak, kendi olmayı unutmak, insanlığı unutmak, kısaca gerekli olan herşeyi.
Kitapta birçok karakter var, şahsen ben okurken karakterleri ve olayları takip etmek yerine metine odaklandım, öylesi daha iyi olabilir diye düşünüyorum. Pontevin'den başladık. Pontevin'in 'dansçı' kavramı, 'manevi judo' kavramı. Sonra Berck ile tanıştık, Vincent var, Julie var, İmmaculata var, Çek bilgin var, kameraman var. Kişilerin iç dünyaları var, zenginlikleri var, yoksunlukları var. Düz bir şekilde okunursa kolay anlaşılır bir kitap değil, olaylar zaman akışına bağlı değil, o sahneden o sahneye hızlıca geçiyorum. Kundera'nın bu kadar küçük bir kitapta, bu kadar etkili yazması müthiş gerçekten de...
"Neyiz ki biz:-
Rüzgar çoktan ters taraftan esmeğe
başlamışken
kıyıya vuran gecikmiş dalgalardan
başka ..."
Kıpırdayamıyorum. Kuşatıldım, yavaşlık tarafından. Hareketsizliğin hacimsizliğine kapılıp, bir sigara daha yakıyorum. Dünya neden bu kadar yavaş, Badenheim 1939'da akvaryumundan koparılan balıklardan biri ben miyim yoksa?
"Riski göze almalıyım;' diyordum, başım önüme eğik, küvetin emayesini okşayarak, "soyut yaşamımın
huzurunu tehlikeye atma riskini göze almak zorundayım, buna şunun için" ... Bu cümleyi kuran roman kahramanı, luzümsuz adamlığının üniformasında bana da bir yer ayırıyor işte, tüm o at -rat race olsun hadi ifade - koşturmacasının içinde siz nereye sığıyorsunuz, banyo? tuvalet? ruhunuzun kara deliği nereye açılyor? Yoksa bağırsaklarınız üzerindeki güzergahta mı? Zehir, daha fazla zehir mi?
