Zamanin mimarisi
Mademki zaman geçiyor ve hastahanenin asma saatinde ki yelkovanlar dönüyor, elbette bu yelkovanlar gece yarisini gösteren işaretin de üstünden geçecek ve saat 12'yi çalacaktir.
Bu kadar laf, saatin 12'yi çaldiğini anlatmak içindir.
On iki tokmak sesi, bir bostan kuyusu dolabindaki ufak su maşrapalari gibi birbirinin peşinden kuyudan çikti ve kuyuya daldi. Zamanin kuyusu!
Tek ve 40 mumluk bir elektrik ampulünün altinda uzayan uçsuz bucaksiz koridordan gece bekçisi geçiyor.
Tipki yelkovanlarin kadran üzerinden geçişi gibi, gece bekçisi de, her saniye gidip geldiği koğuşlarin önünden bir kere daha geçiyor.
Bu gece, şu an, adeti malum bir senenin,ismi malum bir ayinin, adi malum bir günün, sayisi malum bir saatidir.
Şu anda gece bekçisi mesela 17 numarali koğuşun önünden hayatinda kimbilir kaçinci olarak geçiyor ve daha kaç defa geçecek?
Şu anda susan ve yalniz içinden hirildayan saat, kimbilir bütün hayatinda üstüste kaç kere çaldi ve geriye kalan ömründe de daha kaç defa çalacak? Bunu bilmiyoruz; ne siz, ne ben, ne gece bekçisi, ne de asma saat....
Dikkatimiz, saatin 12'yi her çalişini ve gece bekçisinin 17 numarali koğuş önünden her geçişini anlamak içindir.
Sayfa 53 - Büyük doğu yayinlari
Japon mimarisi wabi-sabi ruhuyla inşa edildiği için heybetli ya da mükemmel olmaya çalışmaz. Yapıların ahşap olması geleneği, şeylerin geçiciliğine ve yeni nesiller için yeniden inşa edilmesi gerektiğine vurgu yapar. Japon kültürü insanoğlunun ve yarattığımız her şeyin kısacık doğasını kabul eder.
İşin sırrı, bazı şeyler üzerinde kontrolümüzün olmadığını, zamanın geçtiğini ve çevremizdeki dünyanın geçici doğasını kabul etmektir.
2019
______________________________________________________________
1- 
Androidler Elektrikli Koyun Düşler mi?
2- 
Başkalarının Ne Düşündüğünden Sana Ne
3- 
Bilim ve Modern Dünya
4- 
Atomaltı Parçacıklar
5-
Sevgi - Oradakiler bir vücudun sahibidirler ve ebediyeti de onun arkasından görürler; güneşin dünyasında maddenin, ihsaslarımızın bu mesut vehminin nizamı hâkimdir, onun için zamanı henüz aydınlığın memesinden emen bahtiyarlar, maddenin hallerini ruhun değişmez halleri sanırlar ve ölümden sonra da onun süreceğine inanırlar, halbuki şimdi biz
Anıtkabir neden bir türbe olmadı? Çünkü türbe mabed gibi tasarlanamaz. Ölüm mimarisi her şeye rağmen, tevazu gerektirir. Devrinde cihan padişahı olan Muhteşem Süleyman’ın kabrinde bile bunu hissedersiniz. Mustafa Kemal için Türk mimarisi esas alınarak bir yapı inşa edilse idi, elbette millî bir âbide olurdu. Fakat bu milli yapıdan kaçınılması için çok önemli bir sebep vardı: Türbe İslâmı çağrıştırır! Bu da o zamanın yöneticilerinin laiklik anlayışına uymazdı. Ama bir putperest Yunan tapınağını kopyalamaktan çekinmediler!
Neredeyse sadece 10 Kasımlarda duyulan bir kelime vardır: “Mozole”. Evleri, Çiftliği, köşkü, silahları, kıyafetleri gibi bir de “mozole”si vardır Atatürk’ün. . . Kelimenin yılda bir defa kullanılması, onun bizim açımızdan öncesinin ve sonrasının olmadığını gösterir.
Esasında “mozole” daha doğrusu “mausoleum” bizim kültürümüze yabancı, ama binlerce yıllık bir kelime. Antik çağda, Halikarnasos’da Karia satrabı Mausolos için karısı Artemisia tarafından yaptırılmış anıt mezar böyle anılıyor.
Sayfa 115Kitabı okudu
"Yüzyıl Diyalektiği..."
-" Zaman kadans dedikleri ahenk helezonuna vak'aların posasını değil de keyfiyetini yerleştirme işinden başka gaye tanımaz. Bu "tarihî-zamanî" şuur önünde, kronolojik tarih ve tarihî "konjüktür-devre" lerin her dilimi, zamanın maksatlılığı açısından bütün dilimleri içinde barındırır. Bütünün parçaya tecellisi hikmeti... Parça, bütünün habercisi, sırrı, delili ve sirayet edilenidir. Bir şeyin başka bir şeye sirayet ve nüfuzu, sirayet ve nüfuz eden şeyin, kendisine sirayet ve nüfuz edilen şeyle perdelenmesidir. O hâlde, zamanın gaye noktasına nisbetle tarihî "konjüktür-devre" dilimleri zâhir hükmünde; ve gaye noktası da, ayrı ayrı hakikatleri belirten bu dilimlerin gıdası, "bâtın"ı hükmündedir... İçinde bulunduğumuz yüzyılı İslâm'ın fetih ve oluş, oluş ve fetih dönemi olarak ilân etmek, "zaman hükmü" bakımından İBDA memuriyetinin zâhir ve bâtın ölçüsüyle ifşâıdır da. Bu mânânın şahidi, kaynağı, sirayet ve nüfuz edeni ise, feyz aldığı mihraka nisbetle alıcı-verici rolünde billurlaşan bir hüviyetin mimarisi olarak Büyük Doğu'dur."
Sayfa 120 - "Üç Işık" isimli konferanstan, İBDA YayınlarıKitabı okudu
'Zaman harcamak' dediğimiz, aslında hayatlarımızın harap mimarisi için kullandığımız bir edebî kelammış, o harcanan saatlerde bir zerre dahi kayıp yokmuş meğer. Bunun kanıtı, filmlerle telefon muhabbetleriyle, kariyerle ve dondurulmuş pizzayla zaman öldürdüğümüzü zannederken zamanın bizi yavaşça öldürdüğü gerçeğinde görülebilir. Kim bilecekti ama?...
Sayfa 211Kitabı okudu
