Sessizliğin içinden hayata uzanan bir yokluğa yürüyorum.
Gidebileceğim çok yer varken, kavuşabileceğim kimsem yok.
Ama yine de yürüyorum işte.
Yalnızlığımdan, yalnızlığıma doğru..
Sadece bir kere tökezledim ömür denen bu yolda.
Tüm hayatım burkuldu...!
Ve sevda darağacında ;
Elimi çeksem senden olacağım,,
Çekmesem kendimden...
Gördüğüm şeylere karşı, elimden bir şey gelmediği için kendimden nefret ettim, duyulmayan sesimden, delirmeyen aklımdan nefret ettim.
Okur Takip Önerileri
Ait olduğum yerde değilim.
Ya adresi yanlış verdi düşler
Ya vardığım yerde bir sorun var
Oysa düşler yanılmaz sevdiğim
Demek ki
Sende bir ben-sizlik var...
Bir insanı sandığın kadar tanımadığını öğrenmek çok acı. Sevdiğini sandığın bir yüzün aslında bir maske olduğunu anlamak...
Gülümsemek; adaleti bozuk düzene sessiz bir küfürdür.
Gülümseyin..
Yanlış insanlar zaman kaybı değildir, doğru insanı algılamak için birer öğretmendir...
Ölmekten müthiş şekilde korkuyordu.
Çünkü henüz tam anlamıyla yaşamamıştı....
Ama inan bana; insanların çoğunun ruhu, bedeninden önce çürür...
Sayfa 236Kitabı okudu
Bir zamanlar birbirlerinden ayrılmak, birbirlerini kaybetmek ihtimalinin korkusunu çekmiş olmasalar, belki de birbirleri için ne kadar kıymetli olduklarını hala bilmeyeceklerdi..
Herkese yürümüşsün caddeler boyu, bana gelince yorulmuşsun..
Kuşkusuz ki duvar duvardır, ama böyle bir duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa boşu boşuna da yırtınacak degılım.
Karşımda bir taş duvar var diye de büsbütün boyun eğmeye razı olamam.
Gözlerinle baktıklarını kulaklarınla duyduklarını burnunla nefeslerini dilinle tatları ellerinle dokunduklarını kavrayıp algılayamazsan kalbin hakikate nasıl ulaşsın?
İnsanların az bir kısmı mutlu bir o kadarı ise mutsuzdur. Geri kalanların tümü mutlu gibi görünen mutsuzlardır.
