Beni bir gün unutacaksan,bir gün boş yere gidiceksen,boşuna yorma derdi;boş yere mağaramdan çıkarma beni.Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna.Tedirgin etme beni.Bu sefer geri bir şey bırakmadım (s.473)
Yalan olduğunu bilsen dahi inanacaksın insan oğluna,yani dinleyeceksin onu,niçin yalan söylediğini anlamaya çalışıcaksın.Bazen yalan,insanın özünü gerçeklerden daha çok açığa vurur...
Dayanamıyorum artık Theo,yaşamın ağırlığına daha fazla dayanamıyorum.Unutmaya çalışıyorum,daha çok resim yaparak unutmaya çalışıyorum ama olmuyor.Kulağımdaki çığlıklara karşı koyamıyorum.Kendime zarar vermekten çok korkuyorum...
Milyonlarca halk bedenen ruhen fikren ve ahlaken çürüyor da ,hiç kimse bu kokuşmuşluğu görmüyor.Herkesin karakteri bozulmuş veya herkes bu yozlaşmışlığa alışmış da bunu doğal bir durum sanıyor sanki.Ama bu böyle mi olmalıdır?