Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Ondaki “Ben” in giderek yok olmasını hissetmem bendeki “O”nu her geçen gün daha da büyütüyordu.Bendeki “O” gidince geriye sadece kocaman bir boşluk kalıyordu ve ben o boşlukla nasıl baş edebileceğimi bilmediğim için içimdeki “ O” nu her geçen gün daha da büyütüyordum.
Anladım ki; özlemek bir insanın sahip olabileceği en savunmasız duyguymuş.
Okur Takip Önerileri
Kendimle zaman geçirmek beni büyütüyor, besliyor..
Aşılmaz gibi görünen engellerin, sınırların, sevginin gücüyle aşılabileceğini gördüm.
“Sessizlik içerisinde nefes almak istiyorum yalnızca!”
Hiç pişman olmam hatalarımdan.
Tek pişmanlığım
vaktinde uzaklaşmamam
bana hata yaptıranlardan
yada yaptığımı hata sandıranlardan..
“Nasılsın?” sorusuna
“İyiyim.” cevabı verdiğimde bile,
gerçekten iyi olmadığımı hissedecek
insanlara ihtiyacım var.
İnsan ateşin varlığını,
arkasında bıraktığı küllerden anlıyor.
Size acı verse de küllerinize sahip çıkın!
Gözlerini dünyaya açtığın yer,ailen,komşun kimse kaderini bu belirliyordu.İnsanın kendi yapısı kaderini çizmeye pek az zaman muktedirdi.
-yolculuk zahmetlidir ama ben yolculuğa çıkmadan yaşayamam.
Siz benim acılarımı, ancak benim anlattığım kadar bileceksiniz. Ben ise o acıların hepsini, bir bir hücrelerimde yaşayarak öğrendim. Hayal edeceksiniz neler çektiğimi, ben ise ruhumda yaşayacağım hepsini yeniden...
İçtenlikten uzak, asla sürekliliği olmayan insan ilişkileri. Hepsi yerin dibine batsın!
İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez..
Eksik yanlarımı doldurmak için değil,
seni isteyişim.
Kendi başıma tam olayım isterim,
Kendi başıma bütün olayım,
Tüm şehri ışıtayım bir başıma.
İşte o zaman isterim seni,
Çünkü ikimiz bir olsak
Ateşe verirdik bu şehri..
Düşerlerse ellerinden tutanları olmadığındandır.
Yanlışları hep yalnızlıklarındandır..
Bir hataya düşerseniz, kendinize şefkat gösterin.
Yanlışlıktan değildir o, yalnızlıktandır..
Zamanın da samimiyetine inandığım, güvendiğim ve sevdiğim insanların bana iyi niyetimin karşılığını hayal kırıklığıyla, pişmanlıkla ve onca acıyla verdiğini iliklerime kadar hissettiğimde, bu noktadan sonra herkese eskisi kadar samimi olmamam gerektiğini, herkese iyilikle gitmemem gerektiğini ve benim için hiçbir zahmete girmeyen insanlar uğruna çabalamamam gerektiğini tembihledim.Aynı travmaları ve aynı acıları yaşamaya niyetim yok benim.İnsanlardan uzaklaştım.Kim iyiymiş, kim kötüymüş ilgilenmiyorum.
Bildiğim tek şey, eskisi gibi değilim. Artık kendimi bir insana bırakacak, güvenecek ve sevecek gücüm yok benim. Seviyor gibi yapmalarınız sizin olsun.
Ben kendimi severim..
“Biz aşkın öldüğünü zannediyoruz ama aslında aşk sadece bu dünyada ölüyor. Ve eğer onu yaşatmak istiyorsak, onu bu dünyada tutmakta diretmek yerine, aşkın kendi âlemine geçmemiz gerekiyor.”
“Bir süre herkesi kendi haline bırak. O zaman kimin seni bırakmak istemediğini göreceksin..”
-bazı canlıları yara öldürmüyor, muhatapsız kalmak öldürüyor.
- benim için sen kimsin ki? Sen, beni hiç bir zaman tanımayan, yanımdan su gibi akıp giden, bir taş mışım gibi üstüme basan, hiç durmadan giden, beni sonsuz bir bekleyiş içinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Yalnızlıktan korkan insan, özgür olmanın nasıl birşey olduğunu hissedemeyecek, bağımlılıkların gölgesinde yaşamını sürdürecek.
İnsan karşısında aynı acıyı paylaştığı birini bulunca, düşüncelerini de kalbini de daha kolay açıyor.Kendisine bile dürüst olamadığı kadar dürüst oluyor.
Evin tozunu süpürebiliyorsak, iç dünyamızdaki istenmeyen düşünce ve hisleri de süpürebiliriz!
