“…hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür. Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır.”
“Bir kez kendini bulmuş bir kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.”
Herkes sevdiğini öldürür,
Bu böyle biline, kimi kötü bir bakışla
Kimi iltifatkar kelimelerle.
Kimi Korkak, bir öpücükle öldürür,
Cesur olansa kılıcının darbesiyle…
Mutluluk emekle,çabayla, birikimle acı çeke çeke gelir insana. Üstelik her emek, her çaba, her birikim, her acı, mutluluk getirmez. Hayatı mutlu bir insan olarak yaşamaya karar verenlere, bundan hiç vazgeçmeyen cesur ve tutkulu insanlara gelir…
Hayatımda mutlu günlerim olmuştu elbette, ama mesele sadece mutluluk değildi. Önemli olan yaşadığın hayatın bir anlamı, bir değeri olduğunu hissetmekti..
Bir kez kendini bulmuş olan bir kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık.
Ve bir kez kendi içindeki insani anlamış olan bütün insanları anlar…