Hemingway'e göre olmazsa olmazlar :)
1. 
Savaş ve Barış (2 Cilt Takım)
2. 
Anna Karenina
3. 
Madame Bovary
4. 
Duygusal Eğitim
5. 
Buddenbrooklar
6. 
Dublinliler
7. 
Sanatçının Bir Genç Adam Olarak Portresi
8. 
Ulysses
9. 
Tom Jones 1.Cilt , 
Tom Jones 2. Cilt
10. 
Kırmızı ve Siyah 11.
Parma Manastırı
12 
Karamazov Kardeşler ve herhangi bir iki kitabı.
13. 
Huckleberry Finn'in Maceraları
14. 1000kitap.com/yazar/Guy-De-Ma... (Ne Varsa)
15. http://1000kitap.com/yazar/Ivan-Sergeyevic-Turgenyev (Ne Varsa)
16. 1000kitap.com/yazar/Rudyard-K... (Ne Varsa)
17. 
Yürek Burgusu
18. 
Bir Kadının Portresi
19. 
Amerikalı
Tolstoy
Savaş ve Barış nihayet İş Kültür'de... Bir de yüzde40 indirim olsa koşarak alınır :)
iskultur.com.tr/savas-baris-2-c...
Cilt 2
...bunlar gibi bir sürü şey olmasaydı savaş da olamayacaktı. Demek ki hiçbiri, tek başına olayın nedeni değildir ve olay, gerçekleşmesi gerektiği için gerçekleşmiştir. İnsani duygularını ve akıllarını bir kenara bırakmış milyonlarca insanın Batı'dan Doğu'ya gitmesi ve kendileri gibi insanları öldürmesi gerekiyordu, birkaç yüzyıl önce Doğu'dan Batı'ya giderek kendileri gibi insanları öldüren insan yığınları gibi.
Olayın gerçekleşmesi ya da gerçekleşmemesi, onların bir sözüne bağlıymış gibi görünen Napolyon ve Aleksandr, yaptıklarını yapmayı, bu sefere kurayla ya da zorunlu olarak katılan bir asker kadar az istiyorlardı. Bunun aksi olamaz, çünkü Napolyon ve Aleksandr'ın (olay onlara bağlıymış gibi görünen kişilerin) arzularının gerçekleşmesi için, bir tanesi bile eksik olsa olayın gerçekleşmeyeceği sayısız koşulun çakışması gerekiyordu. Gerçek gücü elinde tutan milyonlarca insanın, ateş eden, erzak ve silah nakleden askerlerin, tek başlarına ve güçsüz olan bu iki bireyin bu arzularını yerine getirmeye rıza göstermiş ve buna da sayısız karmaşık, farklı nedenlerden dolayı mecbur olması gerekiyordu.
Tarihteki akla sığmayan (yani akılcılıkla anlamadığımız) olguları açıklarken kadercilik kaçınılmazdır. Tarihteki bu olguları ne kadar çok akılla açıklamaya çalışırsak bizim için o kadar akıldışı ve anlaşılmaz bir hal alır.
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Cilt 2
Piyer bir an evvel ilerlemeye çalışıyordu ve Moskova'dan uzaklaştıkça, bu birlik denizinin derinlerine indikçe endişenin heyecanına daha fazla kapılıyor; daha önce hissetmediği, yeni, keyifli bir duygu hissediyordu. Slobodski Sarayı'nda, hükümdarın geldiği zaman hissettiğine benzeyen, bir şeyler yapma, bir fedakarlıkta bulunma duygusuydu bu. İnsanın mutlu olmasını sağlayan her şeyin, rahat hayatın, zenginliğin, hatta hayatın kendisinin başka bir şeyle kıyaslandığında büyük bir zevkle atılıverecek bir saçmalık olduğunun bilincine varmanın keyfini yaşıyordu. Piyer bu şeyin ne olduğu sorusunu cevaplayamıyor ve her şeyi feda etmenin kim ve ne için özel bir çekiciliği olduğunu anlamaya çalışmıyordu. Ne için fedakarlıkta bulunmak istediğiyle ilgilenmiyordu; fedakarlıkta bulunmak ona yeni bir keyif veriyordu.
Sayfa 220 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Cilt 2
Piyer, Tatarinova'ya doğru giderken, "Süvariler çarpışmaya gidiyor ve yaralılarla karşılaşıyorlar, kendilerini bekleyen şeyi bir an bile düşünmüyorlar, yaralıların yanlarından geçerken onlara göz kırpıyorlar. İçlerinden yirmi bini ölmeye mahkum ama benim şapkama gülüyorlar! Çok garip!" diye düşünüyordu.
Sayfa 229 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Cilt 2
Prens Andrey, "Esir almamak," diye devam etti, "yanlız bu bile tüm savaşı değiştirir, acımasızlığını azaltırdı. Ama biz savaşta oyun oynadık, kötü olan bu, asil ruhlu davranmaya falan çalışıyoruz. Bu asalet ve duyarlılık, öldürülen bir danayı gördüğünde fenalaşan bir hanımefendinin asil ruhluluğuna ve duyarlılığına benziyor; kadın o kadar iyi yüreklidir ki kan görmeye dayanamaz ama dana önüne sosla servis edildiğinde afiyetle yer. Bize savaş kurallarından, şövalyelikten, müzakerecilerden, talihsizlere acımaktan ve bu tür şeylerden bahsediyorlar. Bunların hepsi saçmalık. Ben 1805 yılında, şövalyeliği de müzakerecileri de gördüm: onlar bizi kandırdı, biz onları kandırdık. Kendilerinden olmayanların evlerini soyarlar, sahta para basarlar ve hepsinden kötüsü benim çocuklarımı, babamı öldürürler, sonra da savaş kurallarından, asil ruhluluktan bahsederler. Esir almamak, öldürmek ve ölüme gitmek! Bu noktaya, aynı benim gibi acı çekerek gelen bir insan..."
Moskova'yı da Smolensk'i aldıkları gibi almamalarının umrunda olmadığını düşünen Prens Andrey, boğazında ani bir ağrı hissetmiş gibi konuşmayı bıraktı. Birkaç kere sessizce gitti geldi ama gözleri ateş gibi parlıyordu ve yeniden konuşmaya başladığında dudakları titriyordu:
"Savaşta asil ruhluluk olmasaydı, bugünkü gibi kesin ölüme değeceği zaman savaşa giderdik. O zaman Pavel İvanıç, Mihail İvanıç'a hakaret etti diye savaş çıkmazdı. Bugünkü gibi bir savaş çıktığında, işte o savaş olurdu.
Sayfa 251 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları