Arada sırada güneşin aydınlattığı ve insanın biraz ısınabileceği sade, küçük bir köşeye sığınmak lazım.
Gerçek Aşkı Anlayabilir miyiz?
Tabiki anlarız,herkes anlar.Orada yanılma olmaz.Ayrılık ve Aşk ile ağlayanın gözleri ateş gibidir sıcaktır.Soğandan da yaşarır göz ama soğuk dökülür,esneyince de yaşarır göz ama soğuk dökülür.İşte buna bakıyor şair,müthiş bir güç yahu Şeyh Galip…
Nezzâre-i germ ettikçe ey çeşm
Âteşle âbı yek-sân edersin
Ey gözlerim-kızarmış,yanmış,sıcak sıcak,ateş gibi,taze gözyaşı dökmüş göz-sen böyle baktıkça ateşle suyu birleştirirsin,aynileştirirsin.O ateş o suyu buharlaştırıp yok etmez,o su da o ateşi söndürmez.Hâlbuki suyla ateş birbirinin zıddıdır.Birinin olduğu yerde öbürünün olmaması lazım.Ama aşk öyle bir şeydir ki ikisini bir arada tutar.
Kişiler bir arada yaşayarak, paylaşımlar yaparak, aynı yollarda yürüyerek birbirine benzer ancak. Yani dış görünüşün benzerliğine aldanmamak lazım; yolların benzerliği daha önemlidir.
Sayfa 24Kitabı okudu
Arada insanları gülümsetmek için olmayacak şeyler söylemem lazım. Beni sevsinler diye mi? Sanki dediklerime gülerlerse ben de onlardan biriyim.
Yalnızlara, unutulmuşlara, yorgunlara, yolda kalmışlara...
Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. Lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok burada dursun.
Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun!
Acı mıhlanıp bir kalpte durmasın. Ortada dursun. Olur ya biri eline alır okşar, biri alnından öper. Az unutursun.
Buraya tabiatı koydum. Ağaçları, suyu, ovayı, dağı. Onlar bizim kardeşimiz, çok canın sıkılırsa arada onlarla konuşursun.
Buraya, küçük mutlu güneşler koydum. Günlerimiz karanlık ve çok soğuyor bazı akşamlar, ısınırsın.
Buraya, bir inanç bir inat koydum. Tut ki unuttun, tekrar bak, o inat neyse sen osun.
Buraya yolun yokuşunu koydum. Bildiğim için yokuşu. Zorlanırsa nefesin, unutma, ciğer kendini en çabuk onaran organ, valla bak, aklında bulunsun.
Buraya umutlu günler koydum. Şimdilik uzak gibi görünüyor, ama kimbilir, birazdan uzanıp dokunursun.
Buraya bir ayna koydum arada önüne geç bak, sen şahane bir okursun. Mesai saatlerinde çaktırmadan şiir okursun. N'olcak ki bırak patronlar seni kovsun!
Burada bir tutam sabır var. Kendiminkinden kopardım bir parça, (bende çok boldur) lazım oldukça ya sabır ya sabır, dokunursun.
Burada güzel çaylar var. Bu aralar senin için çok önemli. Bitki çayları, kış çayları, şuruplar, kompostolar. Demlersin, maksat midene dostluk olsun.
Şuraya Youtube'dan müzikler, Bach dinle filan, koydum. Ama müzik konusunda sen benden daha iyisin, koklayıp buluyorsun.
Buraya bir silkintiotu koydum. Kırk dert bir arada canına yandığım, kırkına birden deva olsun.
Kargo
...dünya üzerinde, arada sırada güneşin aydınlattığı ve insanın biraz ısınabileceği sade, küçük bir köşeye sığınmak lazım.
İşe yaramaz
Mark Fisher'ın kendi depresyon süreci için el aldığı yazı;
Gençliğimden bu yana ara ara nükseden depresyondan muzdaribim. Bu ataklardan bazıları fazlasıyla kuvvetten düşürücüydü; kendime zarar verdim, sosyal hayattan elimi eteğimi çektim (aylarca odamdan çıkmadım, yalnızca istihdam ofisine görünmek ya da tükettiğim asgari miktarda yiyeceği
Bizim devrimci sinemamız bu olacak. Bu topraklardan çıkacak. Bu toprağın tarihinden çıkacak. Sosyolojisinden, felsefesinden çıkacak. Başka çaremiz yok. Karacaoğlan da olacak içinde, Ağrı dağı'nın çiçekleri de. Bu, arada Nazım Hikmet de İlhan Berk de oşacak. Şairlerimiz de olacak içinde. Fuzuli de olacak. Çünkü bir büyük yelpazenin içinden geliyoruz. Çünkü büyük külterel temellerimiz var. Ta Anadolu'nun temellerinde on bin yıllık bir kültür var. Bunun içinden gelen Türkmenler, Yörükler ve diğerleri bu kültürle birleştiler. Bir tarafta Şah İsmail, bir tarafta Azerbaycam var. Bir tarafta Göktürkler var, Dede Korkutlar var. Bir tarafta İstanbul'un Fuzuli'si, Nedim'i var. İtri'si var. Levni'si var. Yani öylesine geniş bir çoğrafyadan geliyoruz kibunları aklayabilmek lazım."
Yalnızlık kanunu...
"Yalnız doğar, yalnız ölürüz. Buna bir an evvel alışmak lazım. Yalnızlık yapının temeli. Yani taşıyıcı kolonun ta kendisi . İnsan başkalarıyla bir arada yaşayabilir, ancak 'bir arada' demek, kural gereği yan yana olmak anlamına gelir. "
Sayfa 31 - 21.baskiKitabı okudu
