Kırmızı Pazartesi ne kadar güzel bir kitap ismidir. Kesinlikle mükemmel bir kitap, bu kadar güzel bir kurgu ve anlatım olunca Nobel Edebiyat Ödülü de sürpriz gelmiyor insana. İşleneceğini herkesin bildiği bir cinayetin öyküsü: "Santiago Nasar, onu öldürecekleri gün, piskoposun geleceği gemiyi karşılamak için sabah saat 05.30'da kalkmıştı." cümlesi ile başlıyor. İşlenecek bir cinayeti tüm kasabanın bilmesine rağmen engellenememesi okuyucu tarafından bilindiği halde -bunu kitabın sonu gelmeden biliyorsunuz- kitabı okurken sonucu merak ediyorsan, sonucun değişmesini arzuluyorsan yazar çok başarılı olmuştur demektir. Ölüm sahnelerindeki ayrıntılar, kurbanın iç organları elinde evin avlusundan geçerken halasının neyin var diye sorusuna "Beni öldürdüler, Wene Hala" demesi hatta bağırsaklarının üzerine bulaşan toprağı temizleme titizliğini gösterdi diye halasının verdiği ayrıntılar... Çok başarılı bir finaldi. "Bana bir ön yargı verin, dünyayı yerinden oynatayım" ın gerçekleştiği öykü aynı zamanda, namus cinayeti lakin cinayete kurban giden gerçekten suçlumu belli değil, lakin önyargılar o yönde..
Yazar öyküye başlamadan "Aşk avına çıkmak, şahinle avlanmak gibidir." diye, GIL VICENTE'nin sözünü paylaşıyor. Şahinle avlanmak sözünü bir türlü çözemedim. Burada tehlikeli manasında mı kullanılmış, riskli manasında mı kullanılmış bilmiyorum, önemsememin sebebi öykü ile bir bağlantı kurmaya çalışmam. Çünkü yazar, cinayete kurban giden Santiago Nasar'dan aşk(kadın) avcısı olarak bir bölümde söz ediyor. Düşündüm, düşünüyorum, daha ne olacak, okumayanlar okusun...
Mehmet Yılmaz Bey'in şahsıma bu kitabı hediye ederek beni ne kadar mutlu ettiğini bilmesini isterim ve kendisine teşekkür ederim.
Eser; 1.Dünya Savaşı yılları ve sonrası olarak, günümüze kadar gelen bir aile soy ağacı çerçevesinde, bir yaşam öyküsü
