Bazı kitaplar tam gereken zamanda hayatınıza dahil olur. Altını çizdiğim o kadar çok kısım vardı ki. Sayamadım. Bir şeyleri unutmanın, acının, yasın ne kadar çok katmanı olduğunu nasıl döne dolaşa insana geldiğini gördüm en çok da. İlk kez “Feribe” ismini duyduğumdan anlamına baktığımda “aldanmış” olduğunu görünce karakterin o büyük sandığı aşkın sıradanlığı, hayatıyla ilgili ayrıntılar benim için daha anlamlı hale geldi. Ayrıca Nedim’e yazdığı mektupta içlenmedim desem yalan olur.
“ Tek başıma seni özlemek çok zor. Hiç değilse sen de beni özleyerek el veremez misin? ” cümlesinde sarılasım geldi canım Feribe’ye :( Bir yandan hüzünlendiğim, bir yandan bağ kurduğum , bir yandan da muzipliklerine gülümsediğim su gibi akıp giden bir kitaptı. Ve bence tabi ki bu kitabın şarkısı Sezen Aksu-Hata