Düşünüyorum da insanı yine başka insanlar üzüyor en çok... Taptığı, hayran olduğu,değer verdiği, muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar... Düşmandan çok dostlar üzüyor. Analar, babalar, çocuklar, kardeşler, sevgililer üzüyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
Hayattaki en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır...
“Mutlu aileler birbirlerine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”
Lev Tolstoy
Nermin Yıldırım’ın ilk üç romanı 
Unutma Beni Apartmanı , 
Rüyalar Anlatılmaz ve
TÜRK KÖYLÜSÜ
O topraktan öğrenip kitapsız bilendir
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhat’tır,
Kerem’dir
ve Keloğlan’dır
Yol görünür onun garip serine,
Analar, babalar umudu keser,
Kahpe felek ona eder oyunu.
Çarşamba’yı sel alır, bir yâr sever el alır
Kanadı kırılır çöllerde kalır,
Ölmeden mezara koyarlar onu...
Nâzım Hikmet
Bir Nesli Nasıl MahvettilerOsman Yüksel Serdengeçti · Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları · 20201,049 okunma
alalım masamıza, çalıştığımız yere, her daim göz önüne bir dünya haritası. çizelim mazlumun ezilip doğrulamadığı her yeri. ne çok yer var değil mi, eğer ki azıcık da gurur, vicdan, arlanma varsa yüreklerimizde her baktıkça utanırız süflî bahanelerimizden. madem ki Allah herkese çalıştığının karşılığını vadediyor. demek ki eksik yanımız ne de çok. kendimiz için değil ümmet için, yitik canlar için, evladı kucağında oraya buraya koşturan analar için, yavrusunun parçaları poşetteki babalar için, kardeşine kelime-i şehadet talim ettiren yavrucak için, çevresi mübârek kılınan topraklar için en ziyadesi rıza-i lillah için vallahi de billahi de dur durak bilmeden çalışmak zorundayız. eğer ki Afrika'da ki yavrum Ayşa, kulağıma eğilip abla n'olur yine gel diyorsa, Kudüs'te, El-Halil'de Türk bayrağını gören Allah'ın selamını yürekten veriyorsa titresin vicdanlarımız. bizleri bekleyen birileri var, şu sürgün dünyada virane bir gönüle su serpmekten, gözyaşları kanına karışan çocuğun başını okşamaktan daha mühim ne var Allah aşkına. doğduk, büyüdük sıra ölüm de. canımızı kudret elinde bulunduruna niyazımızdır ki; hâk yolda alsın emanetini, nurdan kanatlara yükseltsin ruhlarımızı ve bizleri memûr eylesin mazlumun ahı alınırken...
#Mehmetçik#
Siz oğlu şehit olan aileye acı haberi vermeye gittiniz mi hiç? Hayır mı? Dinleyin o halde;
Sabah daha mesaiye başlamadan yazılı bir emir düşer önünüze.
Yukarı köyden Ahmet oğlu Mehmet şehit düşmüştür.
Yarabbim dersin, dağa çıksam üç gün aç susuz kalsam da şu haberi vermesem...
Ama giyersin tören üniformanı, bir kaç mehmetçikle
Nazım Hikmet Türk Köylüsü...
O topraktan öğrenip
kitapsız bilendir.
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir
Ferhat'tır
Kerem'dir
ve Keloğlan'dır
Yol görünür onun garip serine,
Roger, bir avuç taş topladı, atmaya başladı. Gelgelelim, Henry'nin çevresinde, çapı belki altı yard olan bir alan vardı ki, oraya taş atmayı göze alamıyordu. Roger'ın eski yaşantısına bağlı ve gözle görülmediği halde henüz güçlü kalan kesin yasaklar, bu alanda egemendi. Analar babalar, okullar, polisler, yasalar, çömelen küçüğü korumaktaydı. Roger'ın varlığından haberi olmayan, yıkılıp giden bir uygarlık, Roger'ın kolunu koşullandırıyordu hala.
Sayfa 70
bu paragrafın her yerde okunması gerekiyor..
Annelerimiz, babalarımız, sonra da öğretmenlerimiz kutsaldır mesela. Dinler, dersler, aile terbiyesi bize onların nasıl yüce insanlar olduklarını anlatır. Sonra büyürsünüz ve diyelim çocuk psikolojisi dalında ihtisas yaparsınız. Bu sefer çocukluğunuzda, okulda size ezberlettirilen şiirlerle yücelttiğiniz analar, babalar karşınıza birer canavar olarak çıkarlar. Kimi çocuğunun ırzına geçmiş, çocuk başından geçeni yıllarca içine gömmüştür. Kimi çocuğunu, onlar kendi kendilerini büyütürler havasında, hiç kaale almamış; kimi de çocuklarına, altında hayat boyu ezileceği hedefler koymuştur. Öğretmenlerin beylik laflarla süslenen dokunulmaz yüceliği başka bir yalandır. Çocukların çoğu haksızlığın ne olduğunu ilk onların sınıftaki gaddarca davranışlarından öğrenir.
"nasıl oldu? ben neyim? neden yoldan çıktım? ben iyi bir insanım!" diye düşündü. "beni böyle görüyorlar... iyi, saf, dürüst..." insanın başka bir özelliği olmayınca başkaları ondan öyle söz eder: iyi insan.
Aslında her şeye rağmen bir sorun da var; öncelikle analar babalar çocuklarını bu kadar yalnız ve başıboş bırakmamalılar; ayrıca onlara, dillerini tutmalarını ve büyüklere karşı saygılı olmalarını öğretmeliler.
Sayfa 17 - iasoskitapKitabı okudu
