Beril Altın
@baltinn
4 Mart
14 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
giderdin dedim
gittin ve gittiğin kırk gece sana uyudum
aklım ödünç
ellerim yanlış
dedim benim seninle kırk kere fotoğrafım var
senin bundan kırk kere haberin yok
dedim ve uyandım!
başkasının sesiyle devam ettim dünyaya.
Okur Takip Önerileri
Ölene kadar sorumlusun gönül bağı kurduğun her şeyden.
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Beril Altın tekrar paylaştı.
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Suların ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım
İnsan yaşadığı şeye benzer
Göğüne benzer ki mavidir gözyaşları.
Denize benzer ki dalgalıdır bakışları.
Acısı bilincidir.
Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan.
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir.
Delirmek zorundaydık.
Çünkü şiirin tanrıya sadakat yemini vardır.
En sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
Benim içim yansın, sen üzül.
Biz hiç değilse bir acıyı paylaşmış olalım.
Her çiçek bir çoğulluktur gününe göre
Yalnızlık çoğulluktur.
Sanırım bir giz de yok bu beraberlikte.
Beril Altın tekrar paylaştı.
Gör bizi dünya, görsene bizi!
Bir çocuktun sen parıltılar yaratacaktın düzensizliğinden
bunun için belki de
Masmavi bir örtü gibi bırakarak gölgeni
Geçtin resim çeken söğütlerin içinden
Sayfa 94Kitabı okudu
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
Niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
Niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
“Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna” bir çocuk demiş.
“Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben.
Evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım.
Yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını.
Yenilen herkesin boğuntusuydu kaybolduğum uzaklık,yüzün her bulutlandığında.
Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep. Sevincini bir barış,bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde.
Sesine güvendim, gözlerine en çok yakışan o sürekli yaz ikindisine.”
