“usul usul karanlıkta kürtçe konuştular
ağaç suratlı iki adam
kürt olduklarını bilmiyordum
ne dediklerini anlamadım
birdenbire konuştular
dağların umum susmuşluğunda dinlenip dururken
sonbahar”
Sayfa 56 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Gözlerin gözlerime soruyordu ne olacak diye. Sigara üstüne sigara yakıyordum, kadeh kadeh içki içiyordum, fakat bilmiyordum ben de ne olacağını. Bizi sürükleyen bir akıntıydı. Durduramazdık onu, hükmedemezdik ona. Bir anafora rastlayıp yok oluncaya kadar akıp gidecektik işte. Peki anafor nerdeydi? Uzak mıydı? Belki çok yakındı kim bilir
Çünkü ben anlatamıyordum, konuşamıyordum, bilmiyordum, tanımıyordum. Ben duygularımı, kaybettiğimde anlıyordum.
Sayfa 86Kitabı okudu
Yalnız kendin için yaşadığını bilmiyordum. Ben sanıyordum.. . sanıyordum ki, ben de senin dünyanın bir parçasıyım.
Acaba, acaba bu tümörden kurtulsam, eski sıhhatime kavuşsam, yine eskisi gibi olabilir miyim? Dünyaya yine eskisi gibi bakabilir miyim? Hiç sanmıyorum. Ölümü tanımış, ölümün ne olduğunu anlamıştım bir kere. Altı aylık ömrüm belki altı yıla, belki on altı yıla çıkacaktı, çıkacaktı ama sonuç yine aynıydı, aynı olacaktı!.
Peki bu gerçeği daha önceleri neden görememiş, neden anlayamamıştım ki. Daha önceleri öleceğimi bilmiyor muydum? Biliyordum , biliyordum ama anlamıyordum. Ölüm ve öleceğimi biliyor ancak bu gerçeğin ne anlama geldiğini bilmiyordum. Oysa anamı da babamı da ben defnetmiştim.
Sayfa 37 - İnsan Dergisi YayınlarıKitabı okudu
Artık bazı gülüşlerim sahteleşti.. Yakınlarım bile eski gülüşümü soruyor. Halbuki ben onlara karşıda gülümsememi eksik etmemiştim ama sahte gülüş hemen belli oluyormuş bilmiyordum bunu..
"Ben yanılmışım, bilmiyordum. Sana ters davrandığım için çok üzgünüm ama bu durumu daha rahat atlatmanı istiyorum Teddy, canım."
"Bu onun beni çağırdığı isim. Kullanma onu!"
Mimoza umut çiçeğimiş üç yıl önce kendime hep mimoza aynı ben derdim o zaman bilmiyordum mimoza olmanın bu kadar acıtacağını
Sen evli bir kadınsın
Bu suç ise
Bende hırsız bir adamım
Senden izin almadan
Senin kalbini çalmaya yeltenen.
İlkti bu acemice davrandım
Yakalandım sana biliyorsun
Neler neler geçiyodu o kafanda
Bilmiyordum hiç birini.
Senin ellerinde sana bırakmıyorsun
Evli kadınlar iki düşünüp bir konuşurmuş
Öyle okumuştum bir romanda
Sen roman kahramanı olsan
Ben söylemeden anlardın.
Ayrılırdın o adamdan.
Yazdım sana şiirini de
Çizmeyi beceremedim bir kere bile resmini
Beceriksiz biri değilim
Sadece o kadar dikkatli bakamıyorum
Bakarken Utanıyorum sana ben F...
Herkesin ben..
Bak yine gör hep suçu başkalarında buluyorum
Kendimle aramamı bekleme
Kendimle aram zaten bozuk benim.
Bunu da ondan bilirsem
Yüzüne bakamam kendimin, kimsenin..
Biri
“Aman be kızım, düşündüğün şeye bak. Kim ne yapsın senin aylak Aliçonu?”
“Öyle deme ama Nurdan Abla yaaa! Birini sevince, herkes onu senin gözünle görüyor sanıyorsun. Ben de biliyorum matah bir bok olmadığını ama daha onu uzaktan görünce kalbim yerinden oynuyor. Benimki oynadığına göre diyorum, başkalarının ki neden oynamasın?”
“Bak hele!” dedi Nurdan dalga geçerek. “Kız, senin kalbin de mi var? Hiç bilmiyordum ya…”
“Ben de bilmiyordum valla Aliço'yu tanıyana kadar” dedi Meryem gülerek. “Varmış valla, hatta bütün içim kalpmiş benim.”
