Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Neyse işte dedim ya memnun olurdum eğer memur olsaydım.
Eksik olan çok şey var tek tek anlatmaya değer mi bilmiyorum ama tek bildiğim bu değil, ufak tefek şeyler de var, onlar bazen çıkıyorlar yuvalarından, ben geldim bile demiyor. Önce bir cümle ile başlıyor her şey, flört eksik kalmış bir kelime gibi, ben olsam küllük derdim. Sonra ben konuşuyorum konuştuğuma cevap veriyor kendim, uyuşamıyor, uyum yok, şuradaki bardağı alsam, diğerim, öbürüm işte olmaz diyor. Eksik işte. Bakıyorum arena sahne, ışıkları haciz edilecekmiş ama mühür görmedim daha, gördüğüm herkes kalem tutuyor kendine, uzun uzun anlatıyorlar büyük yaşamakları, yani öyle gösterdiklerini kendilerinde. Ses vermeden sızıyor hınzır en çok saç kökümü seviyor. Ben de boş değilim ona. Diyorum hangisini tanıyacağım bilmiyorum. Kafam diyor memleketim kır; dur diyorum, zorlarsam tanıyacağım karşımdakini. Geriliyor üstelik diyor, ısrar etme kır varsa düşünü, sana bulunmadı daha deli olacak köy. Eksiğim, çok sesli düşüncem bunlar hep kalemmiş, ucuzmuş da ama işte çizilmiş alnım, denge tahtasında kucak açtıran.. Neyse işte dedim ya memnun olurdum eğer memur olsaydım.
HÜZÜN KOKULU AŞK
Hayatım boyunca çeşitli korkular yaşadım içimde. Hem de en acımasız olanlarını… Yine de kimseye söylemedim. Hiç kimseyle paylaşmadım, yaşadıklarımı. Daha çocukken o küçücük yüreğime korkunun her türlüsü yerleşti. O zamandan beri bu duyguyla iç içe yaşadım.
Bu yüzden de korkuyu içinde saklayan kişileri ben gözlerinden tanırım.
Onu
Bir cümle olsam bu olurdum
Kendi hedefime varmak istiyorum ,kendi yolumda ilerliyorum; tereddüt edenlerin ve ağırdan alanların üzerinde atlayacağım .
Benim yolum ,onların batışı olsun!
Sayfa 18Kitabı okudu
Bir cümle olsam bu olurdum.
Oysa gerçek bir yemeğin kahkahaya ihtiyacı yoktur. Döner tabağının içindeki ette gizlidir en güzel kahkahalar.
Sayfa 200Kitabı okudu
Bu gece ben bir cümle olsam, "Kırgınlık ve utancın elinde uykusuz can çekişiyorum", olurdum.
Evin yolunu bulamıyorum. Bütün evler ve yollar sarhoş, sallana sallana yer değiştiriyorlar sürekli. Şu yola neden bir kapı yapmamışlar kaybolanların açıp çıkabilecekleri. Refik abi de kahveyi bana bırakıp gitti ben de göndermiş olabilirim git çocuklarınla vakit geçir diye. Belki böyle bir konuşma hiç geçmedi de kafamdan uyduruyorum şu anda buna
