O millet, şu coğrafya, öbür ülke, diğer kavim... İnsanın yaratıldığı günden bu yana sadece iki millet vardı aslında.
Çünkü insanın bir yanı melekse öbür yanı şeytandı. Yarısı Habil’se öbür yarısı Kabil’di. Bir yanı suysa bir yanı ateşti.
Güldü, dikendi, acıydı, şerbetti, ihtişamdı, sefaletti. Ve insan bu, Meryem’in beyaz zambağı, bozgun çıkarıcı kan seviciydi.