Biz o çocukları hiç anlamadık
Biz o çocukları tanımadık hiç...
Çok doğru dedin!..Hepimiz anladık!..
"Ülen, ne anladınız o efendinin dediklerinden?" diye sordu.
Köylüler cevap vermeden birbirlerinin yüzüne baktılar. Nahiye müdürü, öğretmenden cesaret almış gibi, gülümseyerek:
"Hadi canım, doğrusunu söyleyin...
Ben bile bir şey anlamadım da, siz ne anlayacaksınız?" dedi. Bunun üzerine köylülerin birkaçının yüzünde hafif bir gülümseme dolaştı. Nihayet içlerinden orta yaşlı biri genç nahiye müdürünün ve yaşlıca öğretmenin yanına sokuldu: "Aslını ararsan biz de bir şey anlamadık amma, müdür
bey..." dedi, "ne idelim, dinledik işte!..
Sayfa 77Kitabı okudu
oysa anlaşılmadık. kimse bizi anlamadı, kimse bizi zaten hiçbir zaman anlamazdı. ama her şeyin ötesinde bazen biz bile kendimizi anlamadık. bazen aynaya baktık, "sen neden böylesin!" dedik kendi kendimize, sonra aynadaki gözlerimiz bize hüzünle baktı sanki, içimizden bir ses geldi, "sen bile sevmezsen beni... kim sevecek?
RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
"Hayat telaşesinin içindeyken kim bilir biz de, yardim için gözlerimizin içine bakan kag kigini: önünden geçip gittik, kendi önceliklerimizi düsünürken ka;
kisinin halini anlamadik" diye dúsúndüm.
Biz o zaman bir şey anlamadık yani benim gibiler!
Dolu dizgin hayallerle kavuştuk
Her âna bin ân katacaktık
Her geçen an anısız kaldık
Beraber cümlelerin güzelini kuracaktık
Yaşadıkça cümle kuramaz olduk.
Birbirimize bakıp her hali anlardık sandık.
Öyle hale geldik bitek biz anlamadık.
H. K
Misafir-sin!
"Yüzyıllardır dünya daha güzel bir yer olsun diye dünyayı değiştirmeye çalıştık. Ve etrafınıza bakın, nasıl da başarısız olduk. Demek ki biz bir yerlerde yanlış yaptık, belki de doğanın bize verdiği doğru mesajı anlamadık. Belki de artık yapılması gerekenin DÜNYAYI DEĞİL KENDİMİZİ DEĞİŞTİRMEK olduğunu anlama vaktidir. Yoksa görünen o ki gün geçtikçe daha da kötüye gideceğiz...
Sayfa 216Kitabı okudu
Biz o zamanlar Marcuse'u, Sartre'ı küçümserdik, sosyalizmi sulandırdıklarını söylerdik, oysa altmış yaşında, seksen yaşında koca koca adamlar, kampüslerde, barikatlarda gençlerle buluşmuşlar, belki hayatlarının en mutlu anlarını yaşamışlar. Ne dediklerini bile tam olarak anlamadık. Arkadaki masada şamata arttı. Cümlesini tam duymasam bile anladım. Dalıp gidiyoruz sokağı izler gibi görünürken. Suskun bir süre geçiyor. Zihinler kim bilir nerelere uğruyor. Dönüp geldiğinde de bazen o uğradığı son yerden getirip bir cümle koyuyor masaya.
Sayfa 100 - Son GörüşmeKitabı okudu
Hayatlarımız kolay olmadı. Büyük buhranlar atlattık Çok engel atladık, çok koştuk, çok yorulduk, çok tükendik. Çok sevdik, çok sevilmedik. Yapayalnız kaldık, yapayalnız bırakıldık. Çok kez bitti dedik, çok kez yeniden başladık. Çoğu zaman normal olmadığımızı düşündük. Kimi zamanlar ise başkaları bizim normal olmadığımızı düşündü. Kendimize anormal sorular sorduk, sonra başkalarına da anlamsız sorular sorduk. Çünkü merak ettik, çünkü sormak istedik, çünkü içimizden geçen neyse dışımıza vurmak istedik. Oysa anlaşılmadık. Kimse bizi anlamadı, kimse bizi zaten hiçbir zaman anlamazdı. Ama her şeyin ötesinde bazen biz bile kendimizi anlamadık. Bazen aynaya baktık, "Sen neden böylesin!” dedik kendi kendimize, sonra aynadaki gözlerimiz bize hüzünle baktı sanki, içimizden bir ses geldi, "Sen bile sevmezsen beni... Kim sevecek?"
Sayfa 300Kitabı okudu
Bütün fenler madem bizim Kuran'dan çıktı, biz niye anlamadık da gâvurlara kaptırdık?
Sayfa 212 - EverestKitabı okudu
