Evet evet burası kitap uygulaması..
Uygulamada epeydir gördüğüm bir durum var: "Burası kitap uygulaması böyle şeyler paylaşamazsınız." şeklindeki parmak sallamalar. Neden herkes her konuda çok bilgili, yetkili, erdemli, söz söyleme sahibi hissediyor kendini? Sürekli insanlara ne yapıp ne yapmamalarını söyleyecek, onlara sınır çizecek gücü size veren ne ki?
Fotoğraf
Hukuk fakültesinde bir öğretim görevlisi derse girer ve bir öğrenciye adını sorar, öğrenci “Ali” diye cevap verir. Öğretmen bir anda,
“Defol bu sınıftan, bir daha asla dersime gelme” der.
Bütün öğrenciler şaşkınlık içindedir, neye uğradığı şaşıran Ali de sınıfı terk eder.
Herkes ne olduğunu anlamak için beklemektedir hiç birinden tek bir ses
Kitap Okumak Bir Başkaldırıdır!
YouTube kitap kanalımda Rus edebiyatı kitapları okurken işinize yarayacak bilgiler verdim: ytbe.one/zT0CaAXppUc
Yoksulluk ve acı dolu bir hayat sürdükten sonra adınızı Acı olarak değiştirseydiniz sizce nasıl olurdu? İşte Gorki tam da böyle yapmış biri...
Yıllardır Rus edebiyatı okuyorum. Şimdiye kadar 
Fyodor Dostoyevski, 
Lev Tolstoy, 
Nikolay Gogol, 
Mihail Yuryeviç Lermontov ve
Tatlı dile Güler Yüze Doyulur Mu?
Hiç bitsin istemedim. Ama bitti. Kitabı okurken o kadar çok duygu çeşitliliği yaşadım ki hüzün, acıma, sevinç ve son mutluluk. Seviyorum bu tür kitapları hayatın en kalbinden. En içinden.
Kitabın İlk başında bir babanın ailesine davranışından dolayı 
Yaşar Kemal in "İnsan olmak başka iş,insanlık başka " sözü geldi aklıma, ortalarında ise Yaşar Kemal'in "Bu ülkede dört şey olmayacaksın: kadın, çocuk, ağaç, sokak hayvanı," sözü geldi aklıma. Bırakılmış bir anne ile Çiçek kızın mücadelesi, annenin ölmesi ile konuşamayan ve duyamayan ÇİÇEK kızın ortada kalması, bir babanın böyle bir çiçeğe kötü davranması "İnsanlık suçu" diyor yazar gerçekten öyle. Sonuna doğru yazar şaşırtıyor. Bir babanın değişimi. İşte burada Neşet Ertaş'ın"Doyulur mu?" Türkü sünde geçen o müthiş söz" tatlı dile Güler yüze doyulur mu" geldi aklıma. Yazar bu kısacık 104 sayfaya o kadar çok hayat sığdırmış ki. Bizi yönetenler den tutun da aile, arkadaş, akraba toplum olarak hep hasret kaldık "Tatlı dile" . Buradan seslenmek istiyorum ailelere, öğretmenlere , bizi yönetenlere içimizde ki "ÇİÇEK" leri soldurmayın, o "Çiçekler" hep yaşasın. Gelip geçenler merhaba, merhaba ey güzel çiçek desin. Bu kitabı okumama vesile olan can dostum 
Not defterim de ayrıca teşekkür ederim
