Aynalar Koridorunda Aşk
Bu güne kadar okuduğum kitaplar arasında beni en çok etkileyen, defalarca kendimi sorguladığım, okurken kaybolup kaybolup sonrasında kendimi bambaşka bir şekilde bulduğum bir kitap oldu benim için. Neredeyse her satırının altını çizdim. Kitaplığımda başka, kalbimde başka bir yeri var.. :)
Yazacağım birkaç cümle bu kitabın yanında sönük, basit ve önemsiz duracağından; tanımını yapmak için kullanacağım her kelime kifayetsiz kalacağından ötürü lafı çok fazla uzatmak istemiyorum. Çünkü bu kitap üzerine sayfalar dolusu inceleme, tez çalışmaları hatta başka başka kitaplar bile yazılabilir.
Bu dünya üzerinde hem en gerçek hem de en imkansız; hem en güzel hem de en acımasız; insanın ruhunun dimağında kalan, geçip gitmesini istemediği ama kurtulmak için de dualar ettiği duygu üzerine, 'Aşk' üzerine yazılmış nadir eserlerden bir tanesi. Aşk dediğime bakmayın, biz afallayıp kalmayalım diye anlayabileceğimiz en basit haliyle kaleme almış yazar -ki bu hali bile üst düzeyde- ama bahsi geçen Aşk bildiğimizden çok çok ötede...
'Binlece aşk romanı yazılmış, aşkın romanı yazılmamıştı.' diyor 
Mustafa Ulusoy . Gerçekten de dediği gibi.
Şimdiden keyifli okumalar :)
Abimin bu hikâyeyi niye yazmış olduğunu düşündüm. Birkaç ihtimal vardı, -yazmak isteği, intikam arzusu, gerçeği yeniden kurgulama hırsı- hiçbiri yeteri kadar kuvvetli değildi. Önce gerçeğin düşünceler ve yalanlar arasında dağıldığı hikâyeyi kopya ettim; çok zor oldu. El yazısına bakmaya dayanamıyordum. Bu nedenle bir cümleyi hızla okuyup tekrarlıyordum ezberleyene kadar, kâğıda geçiriyordum, sonra diğerini okuyordum. Cümleler tekrarladığım sırada beni fazla etkilemiyordu, sese dönüşünce anlamını kaybediyordu.
Ama yazınca yine anlam kazanıyordu, suça dönüşüyordu bu defa.
Bazı cümlelerin altını çizdim. Gerçeği bir kaybedip bir bulmak çok yorucuydu. Kendi el yazımı defalarca okudum. Bir an geldi gerçeği ben de kaybettim. Boş kağıda bakarken gece oldu.
Artık-ölü-abimin metafor mezarlığına benzeyen hikâyesiyle hesaplaşmadan önce hayatıma baktım:
Yıllardır günlerin sıkıcı ve kırılmaz çemberini çeviriyordum.
Sayfa 27 - Can YayınlarıKitabı okudu
88 syf.
7/10 puan verdi
Kitap okurken bazı cümlelerin altını çizmeli miyiz?
Kesinlikle evet. Altını cizdiginiz sözler, kitaba duyduğunuz saygının nedenini işaret eder. Bir keresinde bir kitap okuyordum. Altı çizilecek bir yeri yoktu. "Gereksiz bir kitap"diye düşündüm. Sonra bir yere geldim ve o bölümü defalarca çizdim. Çünkü bir kitabi gereksiz diye küçümsememek gerektiğini söylüyordu!
Sayfa 202
