Çocuk ve Allah - F. H. DAĞLARCA /Rabbim bırakma beni korkuyorum.
Bazı yazarların kalemiyle olan tanışıklık yıllar öncesine dayanır. Ve bir gün tekrar karşına çıkınca, o tanışıklığın gururunu yaşarsın.
Fazıl Hüsnü Dağlarca
Türk edebiyatının en önemli şairlerinden...
Kitabevi sahibi,
Yayıncı,
Birçok dergide yazan,
Yerli ve yabancı birçok ödül alan,
Kalemiyle üniversitede çocuk edebiyatı dersinde 
Balina İle Mandalina ve 
Yaramaz Sözcükler
Hüznün İsyan Olur - A. TELLİ (Merhaba hüzün, merhaba yalnızlık!)
Geceleri bazen tatlı ister insanın canı bazen çiğ köfte sanki aşermek gibi... Benimse geçtiğimiz gece şiir okumak istedi canım. Evde olmadığım için kütüphanemden yararlananadım ve uygulamada bu isteğimi sizinle paylaştım. Birçok PDF kitabı geldi ve gelir gelmez 
Ahmet Telli'nin eserine başladım.
Kısa, bir çırpıda bitecek, adı gibi hüzünlendirecek
İNSANIN ANLAMINI TÜKETMEK
Zamanın ruhu deselerdi, hiç düşünmeden, bellek yitimi, derdim. Tuhaf bir bilgi edindik sonunda. Her şeyin bir cümlelik anlamı olduğu bir bilgi.
Bir saat sonra kimsenin aklında kalmayan; derdi, duygusu, sesi, soluğu olmayan bir zavallı bilgi. İçinde hayatın olmadığı bir bilgi. Ne acısı var, ne sevinci. Sadece söylüyorsunuz. Bunun için bir nedeniniz olması da gerekmiyor. Koroya katılmak için bu kadarı yetiyor. Var olacağınız başka bir alan kalmadı. Zaten iki dakika sonra siz de, sözünüzü dinleyenler de hiçbir şey anımsamıyor. Gerçi siz sözünüze muhatap aramıyorsunuz, konuştuğunuz kişi de kimseden bir söz beklemiyor ama olsun, ne gam.
Çağ, yeni bir varoluş kaidesi yarattı. Siz neden alçakta kalasınız değil mi? Bir şimşek çakımı boşlukta, siz de iki saniye göründünüz. Yeter! Şimşek çakımı da değil, aptal bir tekrarın ruhsuz, kimliksiz gölgesi.
Ne diyordu, hepimizden yapılmış bir bulantı fotoğrafının altındaki dizeler: Herkesle bir olurum / kişiliksiz kalırım. Kimsenin kendine ait bir zamanı yok. Kimsenin kendi acısı yok, anısı yok, rüyası yok, arzusu yok. Herkes koronun en ortasında en yüksek sesi çıkarmak için çırpınıyor. Oraya nasıl geldiğini bilmiyor. Oradan nereye gideceğini bilmiyor. Kalabalıkla birlikte o da bağırıyor. Tek zamana indirgenmiş bir bellek. Yapıştırma bir gülümseme.
Ellerim nasır tutmuş, uçsuz bir çıkmazda
gidiyorum, sukunetle sabır güdüyorum.
Lakin bir yerde kopacak gibi oluyor bazen
bütün ipler. Bir salıncak içinde, başı
döne döne, gidip geliyorum. Aradığım,
benmiyim, yoksa bilemedim.
Delilenmiş mısraların
dokunduğu ruhu incittiğini gördünmü hiç.
Ve bazı dizeler yüreği bile yerinden söküp
almaya yetiyor.
Vurgunmu? Sürgünmü bilinmiyor.?
Orhan Doğan
Sadece söylüyorsunuz. Bunun için bir nedeniniz olması da gerekmiyor. Koroya katılmak için bu kadarı yetiyor. Var olacağınız başka bir alan kalmadı. Zaten iki dakika sonra siz de, sözünüzü dinleyenler de hiçbir şey anımsamıyor. Gerçi siz sözünüze muhatap aramıyorsunuz, konuştuğunuz kişi de kimseden bir söz beklemiyor ama olsun, ne gam. Çağ, yeni bir varoluş kaidesi yarattı. Siz neden alçakta kalasınız değil mi? Bir şimşek çakımı boşlukta, siz de iki saniye göründünüz. Yeter! şimşek çakımı da değil, aptal bir tekrarın ruhsuz, kimliksiz gölgesi. Ne diyordu, hepimizden yapılmış bir bulantı fotoğrafının altındaki dizeler: Herkesle bir olurum / kişiliksiz kalırım. Kimsenin kendine ait bir zamanı yok. Kimsenin kendi acısı yok, anısı yok, rüyası yok, arzusu yok. Herkes koronun en ortasında en yüksek sesi çıkarmak için çırpınıyor. Oraya nasıl geldiğini bilmiyor. Oradan nereye gideceğini bilmiyor. Kalabalıkla birlikte o da bağırıyor. Tek zamana indirgenmiş bir bellek. Yapıştırma bir gülümseme. Eğreti. anlamsız.
Sayfa 7Kitabı okudu
