Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
VELİLİKLE DELİLİK ARASINDA BİR HİÇ: NEYZEN TEVFİK
Akıl Hastanesi’nde bir Deli,
Meyhane’de bir Veli,
Mezhepte Bektaşi,
Dergahta Mevlevi,
Abdülhamit’e karşı bir küfürbaz,
Atatürk’ün sofrasında bir Diyojen.
Sokaklarda kimsesiz bir çocuk,
Han odasında bir derbeder.
Crotona’da Pisagor,
Kahire’de Kaygusuz Abdal.
Pir yolunda talip
Zor yolunda anarşist…
Özdemir Asaf’ın deyimiyle
“Bütün metrelerin ve santimlerin, bütün kiloların ve gramların, bütün rakıların ürktüğü adam”
Hiç, Hiççilik felsefesi, Melametilik, Kalenderilik geleneği Neyzen Tevfik’in yaşamına, eserlerine damgasını vuran en belirgin özelliktir. Üzerinde “Hiç” yazan kolyeyi sürekli boynunda taşırken Ney’i dudağından, Mey’i elinden düşürmedi.
Hiç’leşmeye doğru yürürken uğradığı duraklarda Ney ve Mey vardı.
Görünmeyen yanımızın ermişi ve bir Kent Dervişi. Şair, besteci, tiyatrocu, oyuncu. Her şey ve Hiç: Neyzen Tevfik
Paulo Coelho'u Simyacı kitabıyla tanımıştım. O zaman 14 yaşındaydım ve kitabını sevmedim. Daha sonra da hiçbir kitabını okumadım. Yazara yeni bir şans vermek için kitaplarına bakarken bu kitabın kapağı beni kendisine çekti. Arkasını okuduğumda ise tamam dedim işte aradığım kitap.
Konusunu spoiler içermeden yazmayı beceremedim ama kitabın arkasını
İnanılmaz etkileyici bir kitaptı. Postmodern tarzda yazıldığı için her okuyan kendince bambaşka anlamlar çıkarabilir. Karakterlerden biri rüyasında tımarhanedeki özel beyaz hücrelerden birinde görüyor kendini, kitap içinde bir karakterin trans haline geçişi ise katatonik krizleri andırıyor. Bir açıdan şizofrenik bir hava var. Delilik için
Bir iki satırla kitabın anlatım tarzına değinip içeriğine geçmek istiyorum.
Yazar-Margaret Cheney, her ne kadar biyografi tarzı bir roman ortaya koymuş olsa da anlatım dili sanki bir tarih kitabı ya da bir makale okuyormuşsunuz tadı veriyor. Derinlemesine araştırıldığı, bilgi sahibi insanlar ile konuşulduğu belli. Anlatım dili okurken bir yerden
"..hey! kendini akıllı sanan zavallı, kira otomobillerine konan taksiler gibi sana da her saatini, hareketini yazan bir alet bağlasalar, bazı bazı tımarhanedekileri imrendirecek şeyler yaptığını belki biraz anlardın."
Hüseyin Rahmi Gürpınar kullandığı ustalıklı üslubuyla insanı aklı konusunda sorgulamaya itmeyi çok güzel başarıyor. Ve kitap bittiğinde kendinizi "deli olduğunu kabul edenler mi deli, etmeyenler mi deli, yoksa günümüz dünyasında herkes mi deli, tımarhanedekiler akıllı da dışarıdakiler mi deli" gibi sorularla boğuşurken buluyorsunuz. Sonuç? Delilik okyanusunda ufak kayığınızla sonsuzluğa doğru yelken açtınız, tebrikler.
Yazar, kitabının son sayfasında, 'vedalaşma' evresinde amacını açıklamış. Demektedir ki: Bu kitapta size sadece ve sadece 'hakikati gülerek belirtme'ye, ' gerçek bilgeliğin delilik' ve 'kendini bilge sanmanın da gerçek delilik ' olduğunu hatırlatmaya çalıştım.
Ben bir okur olarak kitap boyunca bu algıyı alamadığımı belirtmek isterim. Daha ziyade kitabın sonlarına doğru; hikayeyi, Kadına yönelik şiddetin, kadın cinayetlerinin özünü vurgulamakta olduğunu kanaat getirdim.
Bunu yaparken de;Şamanizmin ağırlığın da, efsanelere, mitolojiye dayandırarak geleneksel sosyolojik toplumsal yapımızdaki, uyuşmazlıkları, çarpıklıkları, bağnazlıkları, çatışmaları çok güzel bir anlatımla ortaya koyduğunu,
Bunları, halen daha süre gelen, toplum mantalitemizin olumsuzluğu olarak gördüğüm, mezhepsel ayrışma mızın açtığı bir yaraya örnek güzel bir aşkın da hikayesi ile harmanlaştırıldığını tesbit ettim.
Yazarın, araya kendisinin okura hitap eden bölümler koymasına bayıldım.
Birde, sizin görmediğiniz ama seslerini duyduğunuz kalabalığın uğultusu olur ya işte o uğultudan, tanıdık sesler gelir kulağınıza onca sesin içinden. İşte bende bu kitapta AHMET ÜMİT'in sesini de duyar gibi oldum. Ne ilginç değil mi Kahramanın adı da Ümit?
Yanılıyor muyum?
Ben beğenerek okudum. Her zaman beğenmişimdir Uzuner'in kitaplarını.
Tavsiye edeceğim bir kitap. Toprağı da kütüphaneme kattım. ilk fırsat da okuyacağım.
Sizlere de iyi okumalar dileğimle.
"Deliliğe" övgü bir nevi çağının ve daha geniş bir anlamda farklı bir açıdan bakarak insanlığı eleştiren güzel bir kitap. Her ne kadar kitabın sonlarına doğru Erasmus delilik kabuğundan biraz sıyrılıp eleştirel yönünü daha çok ortaya koysa da, kesinlikle okuruna farklı bir bakış açısı kazandırıyor. Erasmus'un, mutluluğun ve her türlü güzelliğin kaynağı olarak ifade ettiği deliliğin erdemli bir durum olduğuna neredeyse inanacaktım. Günümüzden 500 yıl önce yazılmış kitap o kadar çok mitolojik benzetme yapmış ve bu benzetmeleri dipnotlarla açıklamış ki anlamak gerçekten çok çaba gerektiriyor. Okurken çok mantıklı bulduğum, altı çizilecek cümleler barındıran usta bir eser.
Gündüz VASSAF – Cehenneme Övgü
Aşk, ölüm, birliktelik, delilik, kahramanlık, özgürlük gibi konular da doğru bildiklerinizi yüzünüze biraz sert vuruyor.. Gündüz VASSAF şahane bir üslup ile her konuya çok net değinmiş ...
Gündüz Vassaf, kitabın sonunda Charles Baudelaire’in şu cümlelerini paylaşmış;
“Her zaman sarhoş olmalı. her şey bunda: tek
sorun bu. omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken zaman’ın korkunç ağırlığını duymamak için, durmamacasına sarhoş olmalısınız. Ama neyle? şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz. ama sarhoş olun. Ve bazı bazı, bir sarayın basamakları, bir hendeğin yeşil otları üzerinde, odanızın donuk yalnızlığı içinde, sarhoşluğunuz azalmış veya büsbütün geçmiş bir durumda uyanırsanız, sorun yele, kuşa, saate sorun, her kaçan şeye, inleyen, yuvarlanan, şakıyan, konuşan her şeye sorun, “saat kaç” deyin; yel, dalga, yıldız, kuş, saat hemen verecektir karşılığını; “sarhoş olma saatidir… zamanın inim inim inleyen köleleri olmamak için sarhoş olun durmamacasına! şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz.”
Bu son bile kitabı merak edip, okumaya yeter.. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Asla pişman olmayacaksınız..
Herkese keyifli okumalar...
Son zamanlarda okuduğum en iyi kitap bu kitaptı kesinlikle. Tesadüfen elime geçen bu eseri okuduğum için gerçekten müthiş bir doyuma ulaştığıma inanıyorum. Baskısı yok sanırım. Kütüphanelerden temin edilebilir benim yaptığım gibi. Ancak ne şekilde olursa olsun mutlaka okunması gereken bir kitap diye düşünüyorum.
Eserle ilgili iki süper inceleme
Klavyelerde neden harfler alfabetik sıraya göre dizilmiyor, peki saatler neden hep ayni yöne döner? Bunları sorduğum ve sorguladigim için deli mi sayiliyorum ben? Farklı olmakmıdır delilik? Belkide bazi şeylerin farkında olmak ve dogru sorulari sormaktir delilik dedikleri. Veronika Ölmek İstiyor. Peki ama neden, içinde anlamlandıramadığı bir şey yüzünden mi yoksa o bir şeyi anlamlandıramadıgından mı? Sahi anlam nedir? Yada daha doğrusu her şeyin bir anlamı varmıdır? Bilmem. Tek bildiğim VERONIKA ÖLMEK İSTİYOR...(Kitap bu yıl okuduğum çok sevdiğim pek az kitaptan biri, laf aramızda. Filmi yapılabilir dediğim kitaplar arasında yerini aldı. Zedka, Mari, Eduard ve tabi ki Veronika; aklıma kazınan karakterlerden oldu. Seni düşünmeye iten bir kitap gibisi yoktur, fevkalade. Bu kitabı okuduktan sonra kitaptaki düşünceler ve fikirler hakkinda uzunca düşüneceksiniz.)
YABANCI ve GENÇ SOKRATES arasında geçen bu diyalog, devlet adamı nedir, kime denir, nasıl olmalıdır, eşi (eşiti) var mıdır, devlet yönetim biçimleri kaça ayrılır, bunların iyi ve kötü yönleri nelerdir, durumlar dahilinde en iyisi ve en kötüsü nedir.. vb. gibi soruların örneklerle hatta kimi zaman sorunun tam kendisiyle cevap verir. Genç Sokrates genellikle soru sorup, kısa cevaplar verir. Kimi zaman da Yabancı'nın unuttuğu önemli noktalara değinir. Yabancı ne derse onu anlamaya çalışır. Verdiği cevaplar' "Haklısın", "çok haklısın", "doğru" gibi kısa kısadır. Yabancı'nın bazen anladığını anlamak için sorduğu sorulara yanıt vermeye çalışır. Kitap hakkında, Platon hakkında söyleyeceğim tek bir söz ile kısaltacak olursam 'gerçek' tir. Diyalogda geçen 'ölçülülük' kavramı hoşuma gitti. ~Çünkü ölçülü insanlarla karışmamış olan enerji, ilk önce gücünden kaynaklanan tüm parlaklığı verdikten sonra çılgın bir delilik gibi doğal olarak soysuzlaşacaktır.~
Okurken oldukça zevk aldığımı söyleyebilirim.
Kesinlikle müthiş bir başyapıt, tekrar tekrar okuyacağım nadir kitaplardan. Kitabı gerek anlatım gerek felsefe gerek bilgi birikimi gerek hayata dair çözümlemeler ve daha bir çok yönden mükemmel bulduğumu söyleyebilirim okumadan önce beni bu kadar etkileyeceğini hiç tahmin etmezdim. Öncelikle kitabı okurken hep kendime şu soruları sordum gerçek
Dikkat spoiler içerir!
Sait Faik, benim okurken kendimi mutlu hissettiğim hayatın kendisini ya da şöyle ifade etmem gerekirse hayatta yaşanan çoğu durumun habercisi olarak görüyorum onun kitaplarını.
Sait Faik'tan okuduğum ikinci kitap. Bu kitabında da olduğu gibi Adalarda seyahat edip balıkçılarla birlikte balık tutuyoruz. Bana göre bir yazarı
Dikkat: Kitap azami ölçüde deliliği ve deliren kadınları içerir!
Kitaptan okuduğum bir paragrafla, kendisinin peşine düşmüştüm. Bende kitap keşifleri biraz böyledir arkadaşlar. Bir yerinden bir şey okurum, denk düşeriz, ya da doğru anda doğru menzildeyizdir ve o beni o anda vurduysa tamamdır! Artık geriye o kitabı mümkün olan en kısa zamanda
Sevgi ve şiddetin kaynağı nedir? İnsan kurt mudur, koyun mudur? Ölümü sevenlerle(nekrofiller) yaşamı sevenler(biyofiller) arasında temel bir ayrım yapılabilir mi? Hepimiz nekrofil, narsist ya da ensest özellikleri içimizde mi taşıyoruz? Hitler gibi yıkım insanlarının nasıl değerlendirmesi gerekir? İnsan özgür müdür? Erichh Fromm okumak ayrıcalık
