Artık kim bana nasıl gelirse bende ona aynı şekilde gitmeye karar verdim. Aslında yeni bir fikir değil daha öncede uyguluyordum bunu fakat bu sıralar daha fazla uygulamam gerektiğini fark ettim. Resmen etrafım çakal ve tilki sürüleriyle kaynıyor. İşin tuhaf kısmı, hissettiğim şeyler beni yanıltmıyor. Ve onlar tam da hissettiğim gibiler. İnsanları anlamak o kadar zor ki. Kimin ne istediği belli değil. Bir gün önce size aşkını ilan eden adam, bir gün sonra sanki sıradan biriyle konuşuyormuş gibi konuşabiliyor. Artık çıkar meselesi mi bazen gerçekten çözemiyorum. Dünya hassas kalpler için bir cehennem diyorlar da, inanın boşa değil. Bazen gerçekten sol yanınız koca bir cehenneme dönüyor. Kendime aynada bakıp 'Sen işte bunu hak ediyorsun' diyorum. Bunca zaman üzdüğüm o kalbin ahını çekiyorum, biliyorum. Kimbilir, umutsuz bir vaka olmuş kalbime hala çıkış yolu arıyorum. İnsanlar neden bu kadar kırıcı? En çokta bunu anlayamıyorum. Ya daha gün bitmeden değişenler var, gerçekten şaka gibi. Neden bu kadar duygusuzuz? Karşımızdakini de düşünmeyi bir türlü öğrenemiyoruz? Neden kendimizi sorguya çekmiyoruz, acaba karşımdaki bugün ne hissetti diyemiyoruz? Yine devrelerimi yaktım. Cevapsız kalacak nice soruyla üstelik. Onu bunu bilmem de, kıymet bilmek en az oksijen kadar şart.
Kıymet bilene rast gelmeniz dileğiyle güzel geceler sevgili 1K sakinleri 🌼🌼
A.U
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Dünya:" İnsan olma "çıkmazı
İnsan insanın hem yarası hem de merhemidir. Acısı, sevgisi, kızgınlığı yani hayata dair tüm duyguları insanlarla karşılıklı yaşarız. Eşteştir tüm duygularımız birbirimize karşı. İnsanın yaratılışından beri bu durum bu şekilde devam etmektedir. Bu devranda böyle sürüp gidecektir. Kabil ile Habil’den başlamıştır bu ikili ruh halleri. Kabil’in
Dünya hassas kalpler için cehennem..
Üçkağıtçılar, dolandırıcılar, katiller, hasta kişilikli insanlar, hiçbir zaman intihar etmeyi düşünmez; yaşarlar ve etrafındaki her şeyi yok ederler. Beyefendiler, akıllı insanlar, soylular ve duygusal insanlar ise ölüme kaçarlar.
Sayfa 29 - pdfKitabı okudu
Dünyanın düzeni bu; biri açlıktan ölür, biri tokluktan çatlar!
- Özel hayatın nasıl gidiyor?
- Birisi vardı, ama şimdi yok. (Gülerek)
- Olsun, daha önünde uzun bir hayat var.
- Öyle tabii, insanlar da kitaplar gibidir. Hayatın boyunca yenilerini okursun. Ama insanın istediği bir şey olmayınca da içi burkuluyor.
- Dediğin gibi insanlar da kitaplar gibidir. Bazen rafına koyduğun kitabı on yıl sonra tekrardan eline almak istersin, ilk tanışmanmış gibi bir kez daha tanışabilirsin, çok farklı bir ilişki yaşayabilirsin.
Yaşayabilirsin yaşamasına tabii, ama gururun canından çok sevdiğin ile konuşmanı kesmeni sağlayacak kadar büyükse o kitap asla diğer kitaplar ile aynı rafa konulmaz. Göz önünde olmayan, kuytu ve karanlık köşedir onun yeri. Zaman geçer, mantığın kalbine ağır basar ve düşünürsün; sana yapılan hataları, kırıldığın her an yapılan çirkin muameleleri, kendini değersiz hissetmeni sağlayacak davranışları...
Ve diyeceksin kendi kendine: ''Bir daha böyle bir aptallığa düşmemek için çok dikkatli olmalıyım.'' Diyeceksin demesine ama kalbin böylesine saf böylesine art niyetten arınmış olunca, doğru insanı bulana kadar aynı hataya tekrar tekrar düşeceksin. Bunun bilinciyle bunları yazarken bile kendini haklı bulacaksın. Durup bir iç çekip devam edeceksin, düşünmeye ve hatalarını tekrar etmeye. Yaptıkların için gönlün rahat olduğu sürece sana yapılanlara üzülmeyeceksin. Dünya hassas kalpler için cehennem ne de olsa. Yaşadığın yere adapte olacaksın ve her seferinde bir öncekinden daha çok seveceksin.
Ölüm Üstüne - Denemelerim
Şunu öğrendim ki, yaş ilerdikçe insanın içinde ölüm korkusu daha çok şiddetli bir hal alıyor. Öyle gün içerisinde yaşadığın kısa süreli korkular gibi değil ondan bahsetmiyorum. Ya da kedi, köpek, akrep vb fobileri gibi değil. Onlarla bir şekilde başa çıkarsın. Çok zorda kalırsan şayet, içinin dehlizlerinde bağlı olan deli cesareti dediğimiz o
