...varlığın düşünceden doğduğunu ya da varlıkla düşüncenin aynı şeyler olduğunu ileri sürmek entelektüalizmdir. Descartes'ın "Düşünüyorum o halde varım" yargısı, bu tür düşünmenin tipik bir örneği olarak alınabilir.
Sayfa 37Kitabı okudu
_Hissedebileceğiniz en güzel şey, hayatın esrarlı tarafıdır. Sanatın ve bilimin beşiğinde, bu ana duygu vardır. Onu bilmeyen, dünya karşısında şaşkınlık ve hayranlık duymayan kimse, ölü gibidir.
_Delilik şüphesiz aptallıktan daha iyidir, delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur. Aptallık ise var olmamış bir zekânın var olmamaya devam
“… Her konuda kamu yargılarına başvurma biçimini alan ve çeşitli kamuoyu ölçme ve modern iletişim teknikleriyle uygulanan çoğunluk ilkesi, düşüncenin hizmet etmek zorunda olduğu egemen kuvvet haline gelmiştir. Yeni bir tanrıdır; ama büyük devrimlerin habercilerinin düşündüğü anlamda, yani varolan adaletsizliğe karşı direnen bir güç olarak değil, uyumsuz olan her şeye karşı direnen bir güç olarak… Halk çeşitli kısmi çıkarların kontrolü altına girdikçe, çoğunluk da kültürel hayatın hakemi olarak sunulmaya başlar. Popüler sanat ve edebiyatın kitleleri aldatmaya yarayan ürünlerine kadar her dalda kültürün yerine konulan sözde-kültür öğeleri, çoğunluk yargısı adına savunulur ve aklanır. Bilimsel propaganda kamuoyunu karanlık güçlerin aleti haline getirdikçe, kamuoyu da aklın yerini almaya başlar. Demokratik ilerlemenin bu yanıltıcı zaferi, demokrasiyi beslemiş olan düşünsel cevheri yiyip bitirmektedir.” s. 79
Mutluluk duygusunun saf halinde
gerçekleşmesi için kendi dışındaki bir
şeye gereksinimi yoktur.
Mutluluk, teşhire ihtiyaç duymaz.
"Bakın biz mutluyuz" fotoğraflarında
eksik olan şey mutluluktur ve bu
fotoğraflar, izleyicilerine tam da bunu
tamamlamak için gösterilir.
İçerikteki eksiklik izleyicilerin "aa
evet mutlular" yargısı ile takviye
edilir.
Mutluluk söylenen değil olunan,
gösterilen değil yaşanan bir şeydir.
Sayfa 38Kitabı okudu
“ Düşüncenin ön yargısı olmaz, düşünce doğal olarak demokrattır, sosyaldir.”
Sayfa 70Kitabı okudu
