Moda denilen şey o kadar çirkindir ki onu her altı ayda bir değiştirirler. (OSCAR WILDE)
Bir tehlike anında gemiden uzaklaşan fareler, geminin batmamasını bir türlü affedemezler. (Wieslaw Brudzinski)
Kurtlarla arkadaş ol, yalnız elinden baltayı bırakma. (Rus Atasözü )
Rüzgara tüküren, kendi yüzüne tükürür. (İtalyan atasözü )
Bir gün su
BABAMA MEKTUP 1 (Oğuz Atay)
Sevgili babacığım,
Belki hatırlamazsın ama bugün sen öleli tam iki yıl oluyor. Ne yazık ki bu süre içinde ben daha iyi ve akıllı olamadım; bu fırsatı da kullanamadım. Oysa yıllar önce, bazı zamanlar, sen olmasaydın bir çok şey yapabileceğimi düşünürdüm. Şimdi artık suçun kendimde olduğunu görmek zorundayım.
Sana bazı şeyleri anlatamadım. Bir iki
O zaman ben cansız ve duygusuz bir varlığım. Lüzumsuz bir adamım.
Sayfa 74 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
“Sahi ne zaman vazgeçtiler beni aramaktan? Ben, hep meşgulüm, dediğim için mi? Yoksa olmayan bahanelerimi sıraladığım için mi? Ben gidendim bu sefer, onlar da arkada kalan. Peki, ne için, kim için? Sorumsuz, duygusuz bir sevgili için mi? Sahip olmak için durmadan çalışıp para biriktirdiğim o Audi marka araç için mi? Her istediğime sahip oldum ama mutlu değilim. Ne sevgi dolu gözler görüyorum hayatımdaki yeni insanlarda ne de kendilerine has kokularını duyabiliyorum. Ne masallar dinliyorum yatağıma yattığımda ne çatal, bıçak sesleri duyuyorum sabahlarımda. Özgürüm artık, yalnızım, otuz bir yaşındayım, tam istediğim yerdeyim ama mutlu değilim, huzurlu hiç değil. İstediğim yer burası değilmiş demek, yanlış bir hayat dilemişim. Geri dönmek istiyorum 90’lara, çocuk olmak istiyorum. Sokaklarda koşmak, on beş adım oynamak, okul çıkışı renkli bol limonlu macun yemek istiyorum. Beş yıldızlı oteller kasıyor beni. Günübirlik denize gitmek istiyorum ailemle. Annemin sarmalarını yiyip, babamı kuma gömmek... Bayramlarım olsun istiyorum, yeniden şeker toplamak, en çok kim para toplamış yarışına girmek. 90’lara geri dönmek istiyorum, tekrar çocuk olmak...”
Sayfa 104 - Sıfır Yayınları, 2018.Kitabı okudu
Benim ve Raskolnikov’un Parkı
“Şimdi kafasında, henüz iyice şekillenmemiş olan tek bir fikir vardı. Durdu ve dikkatle gökyüzüne baktı. Burası ona hiç yabancı değildi. Üniversiteye giderken, çoğunlukla eve dönerken yüzlerce kez burada durmuş, bu gerçekten şahane manzarayı seyretmişti. Burası ona her zaman esrarengiz duygular uyandırırdı. En çok bu güzelim manzaranın onu heyecanlandırmayışına şaşırdı. Her seferinde de bu kadar duygusuz bir adam olduğuna hayıflanırdı. Bu eski duyguları hatırlayınca gülümsedi. Bu kadar kısa bir zaman önce nelerle ilgileniyormuş...Ha ha... Eskiden durup düşündüğü bu yerde tekrar durup bunları anması garip geldi ona.”
PS:
Okurken bu yer gözümde yalnızca tek bir yer olarak canlandı, farklı bir yeri canlandırmaya çalışsam da başaramadım. Öyle örtüştü ki bu sahne kafamla, sanki kendim bunca zaman sonra oradaymış gibi hissettim. Haliç Parkı’nda...
Gökyüzüne bakıp gülümsedim. Gökyüzüne, bakıp, teşekkür ettim. Yıllar sonra...
