Etli Butlu Seviyormuş Abim
Göğüs: Tombul, lekesiz, beyaz, güzel kokulu olmalıdır. Çünki kadının göğsü, saadet uykusunun yastığıdır… (Büyük Seviyormuş:)
Eller: Biraz tombul ve uzun, zarif parmaklar ve sedef gibi tırnaklarla mücehhez olmalıdır.
Kalçalar: Biraz taşkın çıkık olmalıdır…
Sayfa 131Kitabı okuyor
Beyati Yürük Semai
youtu.be/S2yMyd3NRhw?si=...
gül yüzlülerin şevkine gel, nuş edelim mey aman aman
işret edelim yar ile şimdi, demidir hey aman aman
bu kavli sürahi eğilip sagara söylere, ne der
dümderela dir, na tene dir, na tenedir hey
mecliste çalındı yine tambur ile neyler hey aman aman
aşık-ı biçarelerin gönlünü eyler
daire semai tutarak ney meye söyler, ne der
dümderela dir, na tene dir, na tenedir hey
mecliste durur cümle ayağ üstüne beyler hey aman aman
için içelim deyu komuş başına eller
bu savtı okur güya bülbül-i olur her dil
dümderela dir, na tene dir, na tenedir hey
usul : yürük semai
makam : bayati
oyalanmak, bile bile hem de. saatlerce günlerce değil aylarca mevsimlerce oyalanmak ve bunun yıllarcaya evrildiğini bilerek devam etmek. geçen geçti önümüze bakalım derken aslında nehirin seni savurduğu yere gittiğini görmezden gelerek kürek çekmenin bir işe yaradığını varsayarak kendini kandırmak. bu dünyaya gelirken birisi ıvır zıvır işlerle doldurmak diğeri gerçekten yaşamak için iki ömür verilmedi oysa. zaman aradan çıksınlarla bitirecek kadar değersiz değil. göz bile bazen bakmaktan yorulur, kalp usanır, eller ayaklar isyan eder. insanın kendine kendini oyalamaktan daha büyük bir zulmü var mıdır
Kirazın Tadı - Abbas Kiarostami
- Benim ellerinize ihtiyacım var. Konuşmanıza ya da aklınıza ihtiyacım yok. Şanslıyım ki şu eller sabırla, tahammülle ve azimle, öğrendiğiniz gibi gerçek bir mümine ait. Bu işi halledebilecek en iyi kişi sensin.
+Ne yapmam gerektiğini anlatmıyorsun.
- Biliyorum kararım senin inançlarına aykırı. Hayatı Allah'ın verdiğine ve uygun gördüğünde onu alacağına inanıyorsun.
Fakat insanın devam edemeyeceği bir an gelir.. tükenmiştir ve harekete geçmek için Allah'ı bekleyemez. O yüzden kendisi, harekete geçmeye karar verir. O an, "intihar"ın adlandırıldığı zamandır. O zaman "intihar" sözcüğünün, sadece sözlüklere konulsun diye bulunmadığını anlarsın. O eylemsel bir uygulama olmak zorundadır, işte o an uygulama vaktidir. İnsan uygulaması üzerinde bir karara varmalıdır.
+ Gerçekten anlamıyorum! Bana ne yapmam gerektiğini söyle. Yapabileceğim bir şeyse, senin için yapacağım.
- Kendimi bu hayattan kurtarmaya karar verdim. Ne için mi? Bu anlamana yardım etmeyecektir ve bunun hakkında seninle konuşamam, anlayamazsınız.
Anlamayacağınız için değil çünkü benim hissettiklerimi hissedemezsiniz. Duygularımı anlayıp paylaşabilirsiniz bana merhamet gösterebilirsiniz ama acımı hissedebilir misiniz? Hayır.
Acı çekersiniz ve ben de çekerim. Sizi anlarım. Acımı anlayabilirsiniz ama onu hissedemezsiniz.
''Ne ağlamak var, güneşli günlerin acıtan çehresinde, ne saplanmak var kara batağına kumarların. Ne düşünmek var, ne nedir; öylesine aciz, prangaların ötesinde... ne hayıflanmak var, diri tutamadığımız vücudun kırılganlığı için. Ne yalpalamak var, tutamadığımız eller için ansızın yerlere kapaklanmak... ne silinmiş insanlığımızın merhamet tüten bir noktasını aramak... kimse için üzülmek yok, dehşet tüten acımasızlıkta; pervasızlık kokan karanlıklardan, el edip gitmek... acizliğimizi yüzümüze vuran noktalarda sürünerek geçmek, hiçbiri yok artık; yatacağız toprakta, cesaretimizi emecek yeryüzü. Bir sükûn olacağız, dinecek menfi arzularımız; sıkılacağız toprakta, parçalanacağız, dilimleneceğiz, yalvaracağız ey, yalnızca yalvaracağız kara topraklarda''
"Dünyanın çarklarını döndüren eylemler ekseriya böyledir: Büyüklerin gözleri başka yerlerdeyken küçük eller işleri başarmaya mecbur kalır."
"Birlikçi eller
çevirdiler güneşi yolundan
gün unutuldu.
Kalan yıldızlarla ay oldu,
duruk özdekleri.
Aşk için değildi artık uyanıklığı gecenin
bir dünya için
bir dünya..."
Sayfa 17Kitabı okuyor
(...) Pauline, benden uzaklaş, bırak beni! Benim yüzümden mutsuz olduğunu bilmektense dünyanın bütün acılarına katlanmayı yeğlerim. Ama belki de yanımda onu kovacak beyaz, güzel eller olmadığı için ruhumu ele geçiriyor şeytan. Hiçbir zaman bir kadın, avutmalarının merhemini sürmedi tenime; bu yüzden bilmiyorum, bu bezginlik anlarında aşkın başımın üstünde kanat çırparak ruhuma yeni yeni güçler verip veremeyeceğini. Bu amansız yazgı belki de yalnızlığımın bir meyvesi; zenginliklerinin bedelini görülmedik acılarla ödeyen, yüzüstü bırakılmış ruhun sancılarından biri. Hafif hazlara hafif acılar yaraşır; uçsuz bucaksız mutluluklara da görülmemiş sıkıntılar. Ne korkunç bir yargı!
Babası herif gibi caminin önünden geçmeyi canı istemiyor! Eller adamı kınar köylük yerinde! Köy insanının işi siyasettir dünya da! Millet namaza gider ama ne amaca gider? Onu kimse bilmez! Kimi, “El gidiyor, ben de gideyim!” diye gider, katardan kalmak istemez. Kimi, “Gideyim, çünkü namazına aptesine, dikkatli adamı iyi bilirler!” diye gider. Biz bu kadar yaş yaşadık, Peygamberimiz altmış üç yaşında ölüp gitti, bizimki de oralara vardı, az değil, kimin ne yolda gittiğini az çok anlarız.
Bu eller şiddet ve intikam gördüler, Elena. Fakat bu aynı zamanda bir çocuğu rahatlatamayacakları veya bir sevgiliye zevk veremeyecekleri veya bir masumu koruyamayacakları anlamına mı geliyor?
Sayfa 53Kitabı okuyor
"Çocuklarımızı ne kadar çok seversek onların bakımını tecrübesiz ellere bırakmaktan o kadar kaçınırız, bu eller bize ait olsa bile."
Sayfa 121 - İthakiKitabı okudu
