“Evet, ben olmasaydım, çoktan suyun dibini boylamıştı. Çok doğru söylüyorum. Kendini nehre atmamasının nedeni, belki de benim sudan daha korkunç olmamdır... Hıncından, öfkesinden geliyor bana... Bir gün benimle evlenirse, bana olan öfkesinden evlenecek.”
Evet, yaşam sıkıcıydı ama aynı zamanda neşeliydi de. Çok fazla acı vardı ama mutlulukta vardı. Sadece olumsuzluklara bakarak bir değerlendirme yapmak hiç de doğru değildi.
Sayfa 59Kitabı okudu
Çünkü yeniden başlamak mümkün... Kim engel olabilir? Sevim mi? O ütü yapıyor. Bir de türkü tutturmuştur. Ben de doğru ya da yanlış aklıma eseni yapıyorum. İçkili olduğumu söylerler belki. Ama paltomu satmadım mı? Kimse kınayamaz beni. Kınasalar da haberim olmaz. Öldüm çünkü. Evet, böyle de ölünebilir. Kayıtsızlık içinde.
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
"Tüyler ürpertici, değil mi?"
"Ne? Ölüm mü?"
"Evet. Etrafındaki her şeyi fena halde önemsizleştiriyor. O adam, şu an insana benzemiyor. Ona baktığında, bir zamanlar yaşadığına kendini zor inandırıyorsun. Birkaç sene önce tepeden aşağı doğru koşan, uçurtma uçuran küçük bir çocuk olduğunu düşünmek çok zor."
Evet beyefendi, ben maymundan geliyorum. Ama siz ona doğru ilerliyorsunuz!
Evet romantizm suça teşviktir geceye yayılırken âşıklar
Keskin ıslıklarla çağrılır ıslak ve çıplak vücutlar
Erken ölenler belli ki iyi sevişemedikleri için ölmüşlerdir
Beni en güzel kim öperse ona doğru çeviririm manzarayı
Sayfa 71Kitabı okudu
Evet, gerçek bir nefret duygusuydu bu, sadece romanlarda yazılan ve benim inanmadığım bir nefret değil, kötülük yapmaktan zevk alan bir nefret değil, saygınızı kazanmış bir insana karşı önüne geçilmez bir tiksinti telkin eden, onun saçını, boynunu, yürüyüşünü, sesinin tınısını, kollarını, bacaklarını, bütün hareketlerini sizin açınızdan iğrenç kılan, ama yine de anlaşılmaz bir güçle sizi ona doğru çeken ve rahatsız edici bir dikkatle onun en ufak hareketlerini izlemek zorunda bırakan bir nefret duygusu.
Sayfa 79Kitabı okudu
Hayatını kağıtlara dökmek
Hayatımı döktüğüm, hem de sırf onlar için var olan bir açık yüreklilikle bunu yaptığım bu sayfalar var ya, onları yeniden okudum ve şimdi kendimi sorguluyorum. Bütün bunlar nedir, neye yarar? Bir şeyler hissettiğim zaman kimim ben? Var iken, ölmekte olan hangi şeyim?
Bir vadide yaşayan varlıkları çok yüksekten ayırt etmeye çalışan bir insan gibi,
"Ano máš pravdu, mám ho ráda. Ale F., i tebe mám ráda"* diyorsun - bu cümleyi dikkatle okuyorum, her kelimeyi, özellikle de i'nin üzerinde duruyorum, hepsi doğru, öyle olmasaydı sen de Milena olmazdın ve sen olmasaydın ben ne olurdum...
* "Evet, haklısın, onu seviyorum. Ama F., seni de seviyorum."
Sayfa 118 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Ben asla insanlardan nefret etmedim,
Onlar benden nefret ettiler. Onlar bana güldüler. Onlar beni terk ettiler. Onlar beni taciz ettiler. Onlar bana saldırdılar. Evet, bu doğru; Onlar olmadan yașamayı öğrendim. Sen olmadan. Anne olmadan! Ya da bașka herhangi birileri!"
Sayfa 412Kitabı okudu
