Evrenin Yaratılışı
"Evrenin yaratılışı hakkındaki bilgiler, çeşitli şiirlerin giriş kısımlarından alınmıştır. Bu yazılara göre ilk önce büyük bir karışıklık gerçekleşiyor ve her tarafı şu kaplıyor. Bu suyun Namma adlı bir tanrıçası vardı. Bu tanrıça bu sudan bir dağ çıkarıyor. Bu dağın üstü gök, altı yerdir. Bu ikisinin birleşmesinden Hava Tanrısı Enlil oluyor. Enlil bu dağı ikiye ayırıyor ve üstünü Gök Tanrısı An, altını da Yer Tanrıçası Ninki ile Enlil alıyorlar. Yer dişi olarak algılanıyor. Böylece yer, gök ve hava yaratılmış oluyor. Enlil adındaki lil hava, soluk ve ruh anlamına gelmektedir. Genişleyen hareket eden bir varlık olan lil bizim atmosferimizle özdeş. İlginç olanı, tanrının yazdırdığına inanılan hiçbir din kitabında, havadan söz edilmemesidir. Güneş, ay, gezegenler ve yıldızların hemen hepsi aynı maddeden oluşmuşlar, fakat ayrıca çeşitli aydınlatma ile donatılmışlar. Gök ve yeri her taraftan kuşatan bir deniz vardı ki, hepsi bunun içinde sanki hareket etmeden duruyorlardı.
Gök, kubbe şeklinde tek bir maddeyle örtülmüş olarak algılanmış. Bu maddenin ne olduğu bilinmiyor. Fakat Sumerliler kalaya gök madeni dediklerine göre belki göğü kalaydan oluşmuş gibi düşünmüşlerdir. Göğe büyük yüksek, deniyor. Burada gök ve yeryüzü tanrıları oturuyor. Yer de, yeryüzü ile onun altından oluşuyor ki, buna da büyük aşağı deniyor. Burada da yeraltı tanrıları bulunuyor."
Sayfa 53Kitabı okudu
Kur’ân göğe doğru yükseldikçe göğsün daralacağını, nefes almanın güçleşeceğini söyler. Bilim de yükseldikçe havanın basıncı düşeceği için nefes almanın güçleşeceğini ortaya koymuştur. Yine Kur’ân, bütün gök cisimlerinin işin başlangıcında birbirine yapışık tek kütle hâlinde olduğunu ve bunların sonradan birbirinden ayrıldıklarını bildirir. Günümüz astronomi bilimi de bunu onaylar. Daha bunun gibi, evrenin yaratılışı ile ilgili pek çok gerçek Kur’ân’da özlü biçimde anlatılır.
Büyük Patlama
Çok büyük bir olasılıkla, evren, Büyük Patlama'dan bu yana genişlemektedir. Fakat sürekli genişlemeye devam edeceği kesinlikle belli değildir. Genişleme duraklayabilir, durabilir ve gelişmenin tersi olabilir. Eğer belirli bir yeterlikteki maddeden daha azı varsa evrende, gerilere kayan galaksilerin çekim gücü genişlemeyi durduramayacaktır. Ve evren sürekli genişleyip gidecektir. Ama eğer bizim görebildiğimizden daha çok madde varsa evrende örneğin kara deliklerde saklı ya da galaksiler arası sıcak ve görünmez gazlar içinde- o takdirde evren çekim gücünün etkisiyle bir araya gelecek ve Hindu dininde söylendiği gibi evreler dizisinin bir dönüm noktası olacak. Genişlemenin ardından büzülme olacak, evren evren üstüne binecek ve sonu olmayan bir Kozmos'a dönüşecek. Böylesine sallantılı bir evrende yaşıyorsak, demek oluyor ki Büyük Patlama Kozmos'un yaratılışı değil, yalnızca bir önceki evrenin sonudur.
Sayfa 275 - Onuncu Bölüm - Sonsuzluğun İpucuKitabı okuyor
Samkhya Felsefesine Göre Yaratılış
Samkhya'da yaratılış Puruşa yani her şeyden azade, özgür olan ve uzak olan saf Bilinç ile Prakriti, saf Madde, Doğa'nın bir araya gelmesi ile oluşur. Daha sonra ortaya Mahat, evrensel zekâ ve ardından Ahamkara, Ayrıksı-Benlik çıkar. Ardından evrenin tüm kumaşını dokuyan “3 Nitelik” yani 3 Guna; Sattva, Rajas ve Tamas olarak kendi içlerinde mevcut dengelerini bozarak, dağılır ve tüm yaratılışı ortaya çıkartır. Bunlardan Rajas yani “hareket” ilkesi, “saflık ve aydınlık” prensibi olarak canlılar dünyasını yaratan Sattva ile cansızlar dünyasının prensibi “karanlık, atalet” niteliği olan Tamas arasındaki dinamiği yaratır. Sattva'dan canlılar dünyasının elementleri Manas (zihin), Jñanendriya (beş duyu organı) ve Karmendriya (5 eylem organı) ortaya çıkarken Tamas'tan beş element (toprak, su, ateş, hava, uzay/boşluk) ve 5 ince, latif element (koku, tat, biçim, his ve ses) tezahür eder.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Şimdi Sümerlerin kozmogonik ya da evrenin yaratılışı gö- rüşlerini özetleyecek olursak, evrenin kökeninin açıklanmasının gelişimi aşağıdaki gibi ifade edilebilir:
1. Başlangıçta ilksel deniz vardı; kökeni veya doğuşu konu- sunda bir şey söylenmemektedir, Sümerler onu her zaman varmış gibi düşünmüş olabilirler.
2. Ilksel deniz gök ile yerin birliğinden oluşan kozmik dağı vücuda getirdi.
3. Tanrılar insan biçiminde kişileştirildiğinde, An (gök) eril, Ki (yer) dişildi. Onların birleşmelerinden hava-tanrısı Enlil doğdu.
4. Hava-tanrısı Enlil yerden göğü ayırdı ve babası An göğü ele geçirirken, Enlil annesi Ki'yi, yeri, ele geçirdi. Enlil ile an- nesi Ki'nin birleşmesi -tarihsel devirlerde Ninmah, "yüce kra- liçe"; Ninhursag, "(kozmik) dağın kraliçesi"; Nintu, "doğur- gan kraliçe" gibi çeşitli adlar verilen tanrıçayla özdeşleştirilmiş olabilir- evrenin düzenlenmesini, insanın yaratılışı ve uygarlığın kuruluşunu başlattı.
Sayfa 83Kitabı okudu
Sümer şerin evrenin yaratılışı anlayışlarının ana kaynağı benim '' Gılgamış, Enkidu ve Ölüler Diyarı '' diye adlandırdığım bir Sümer şiirinin giriş bölümüdür.
Sayfa 66Kitabı okudu
Büyük bir oda. Bahçeye açılan bir pencere
Ortada bir masa
Yanda bir kapı
Daha birkaç şey: Örneğin bir yunus balığı camdan, bir heykel
Sabah. Duvarda gün tanrıları
Rezneler, sedef otları, küpe çiçekleri görünür pencereden
Görünür ama görünmez
Yani hiçbir şey yerinde değil pek. Bugün ne?
Salı! O bile yerinde değil
Bir bardak, bir sürahi yerinden
Bütün evrenin yaratılışı ile kıyaslandığında; insanın ilk yaratılışı da ölümünden sonraki ikinci yaratılışı da kozmik açıdan lafı bile edilmeyecek derecede basit bir hadisedir.
Sayfa 80Kitabı okudu
Dişil kutsal varlıklar, Türk mitolojisinde en çok ilgi çeken konulardan biridir. Eski Türk inanç sisteminde pek çok dişil gücün bulunması, yaratılışı bir dişil gücün başlatması ve doğa koruyucularının dişil olduğunun düşünülmesi önemli ve Türk mitolojisini özel kılan noktalardır. Örneğin, yaratılış mitinde Ak Ene'nin adı, Ülgen'e yaratma ilhamını veren ilah olarak geçiyordu. Yani Ak Ene evrenin bilgisine sahipti, yaratımı başlatan dişil güçtü; sonra ise ortadan kaybolmuştu.
Sayfa 96Kitabı okudu
MODERN İNKARCILIĞIN İÇ YÜZÜ,
YADA BİLİM DİNSİZLİĞİN MALI DEĞİLDİR
Algı yanılmalarına maruz kalarak ideoloji ve felsefe ile karışık bir şekilde sunulan bilimi kısaca “seküler bilim” olarak tanımlayacağız. Seküler bilim, yaratılışı tabiata ve sebeplere verir. Seküler bilim yaratılışı açıklarken “usturuplu ifadeler” kullanır. Örneğin “Açıkladık,
Cafer Efendi, Mimar Mehmed Ağa’nın yaşamını anlattığı ve sonuna Osmanlıca yapı terimlerini içeren küçük bir sözlük de eklediği Risale-i Mimariye'ye âdet olduğu üzere Allah’a, Hz. Muhammed’e ve dört halifeye övgüler düzerek başlıyor. Allah’ın övüldüğü bölümde tüm evren büyük kubbeli, kandillerle ve ışık saçan mumlarla bezeli, aydınlık pencereli ve yüksek kemerli bir cami olarak anlatılıyor. Tanrı böyle etkileyici bir yapıyı “resimsiz, hesapsız” yaratmış bir mimar olarak övülüyor.77 Evrenin yaratılışı motifinin mimari benzetmelerle anlatılmasına Sultan Ahmed Camii için yazılmış kasidede de rastlıyoruz. Kasidenin başlangıç dizelerinde gökyüzü bir kubbe, gökkuşağı mihrab, güneş ve ay ışık saçan mumlar, Sina Dağı ise değerli oymalarla bezeli bir minber
olarak tasvir ediliyor. Burada da Tanrı’yı mimar olarak övme yaklaşımı var; öte yandan Cafer Efendi risalesinde Tanrı’nın yüceliğini, “Tanrı’nın gölgesi” olan padişahınkinden daha az vurgulamış. Vakfı kuran Sultan Ahmed’i, eskiden baykuşların yuva yaptığı metruk bir yere cami yaptıran cömert ve hayırsever bir kişi olarak övüyor.
Sayfa 127
