Davetiye
Keskin olur Iikörlerden ayranla kımız,
Karnera'yı yere serer Tekirdağlı'mız.
Yurdumuzun çok tarafı olsa da kuru
Makarnadan kuvvetlidir yine bulguru...
Biz güleriz Façyo'ların felsefesine,
Dayanır mı kırkı bir tek Türk efesine?
Bizim yanık Fuzuli'miz engin biz deniz!
Karşısında bir göl kalır sizin Dante'niz!
Bizler ulu bir çınarız, sizler sarmaşık!
'Generaller 'Paşalarla atamaz aşık! ..
Sayfa 29 - Hüseyin Nihal AtsızKitabı okudu
Davetiye
Ey Benito Mussolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Düçe!
İşittim ki yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların Yeşil Bosfora
Buyursunlar... Bizim için savaş düğündür;
Din Arab'ın, Hukuk sizin, harp Türklüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden ordular
Sayfa 27Kitabı okudu
Postacı yeniden eski Postacı olmuştu.
Sorarım sana ey okur, biz bunu böyle yazdık diye
Postacı eski Postacı olabilir mi?
Aferin sana. Olamaz tabii. Ne zaman leylaklar açsa, nerede bir papatya görse, bir kuş çalıların arasından pırr diye havalanıp ufka doğru uçarak kaybolsa, kalbinde kapandı denilen yara kanamaya başlıyor, ak güllerin üzerine kızıl kan damlıyordu.
Bırak damlasın.
Kimi neşeyle, kimi acıyla beslenir.
Fuzulî boşuna “Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabip” dememiş. Postacı artık derdini seven biri olup çıkmıştı.
SULTAN ABDÜLHAMİD HAN’IN RUHANİYETİNDEN İSTİMDAT
Nerdesin şevketli Sultan Hamid Han?!
Feryadım varır mı bârigâhına?
Ölüm uykusundan bir lahza uyan,
Sayfa 292Kitabı okudu
Neyzen, Hayyam, Şair Eşref, Gürpınar
_Ben sana bok demem. Boklar duyar ar eder. Bir zerren düşse boka, onu da mundar eder. Tanrı senin hamurunu, necasetle yoğurmuş. Anan seni sıçar iken, yanlışlıkla doğurmuş.
_Rakı, şarap içiyorsam sana ne? Yoksa sana bir zararım içerim. İkimiz de gelsek kıldan köprüye. Ben dürüstsem sarhoşken de geçerim
_Göbekler perçin olmuş, hava geçmez aradan.
“Bizim Osmanlılar neden Sadi gibi bir adam yetiştirememişler?" Divan edebiyatını, tezkireleri, Evliya Çelebi'yi, Cevdet Paşa'ya kadar parça parça düşündü. "Sadi Acemcenin en güzel numunesini vermek iddiasında... Peki ama, Fuzuli, Nedim, neyi vereceklerdi? Arapça mı, Acemce mi, Türkçe mi? Bir aşiretten cihangirâne bir devlet
"Öz Türkçe"
"Şu noktaya ehemmiyetle dikkati çekmek isteriz ki, dil meselesinde bizim taraftar olmadığımız şey, muayyen ve mahdut bir zümre görüşünü rehber alarak, hükümetin elinde bulundurduğu çeşitli vasıtalarla dile füzuli müdahalesi, otorite ve kanun
yolu ile dil değiştirme teşebbüsleridir. bunun dışında ve serbest bir kültür hareketi halinde
derûnî âhenk ve etki-söz
Yahya Kemal'in 'derûnî âhenk'ine [Rahip Bremond'un rythme intérieur'üne] dil felsefesi bağlamında bir karşılık bulunabilir mi?
'Derûnî âhenk', adı üzerinde, bir müzik, dolayısıyla da ses'in kullanımı sorunudur;
- şiirde sentaksın [Yahya Kemal'in deyişiyle; istif'in], sözcüklerin eklemleniş tarzına ilişkin yapısına içkin olarak ürettiği bir derin ritim.
Yahya Kemal'in, Nedim'in, “dökülen mey, kırılan şîşe-i rindan olsun”, dizesini örnekleyerek söylediği gibi, bu dize şedîd bir hazzı imleyen [bir] insanlık durumunu dilegetirir. Bu dize, bana göre elbet, tastamam bir esrime, yine Yahya Kemal gibi söylersem, edânın hazzıyla harab olma durumudur; - belki de, deyiş yerindeyse, edânın [sessel] müedda'ya uygunluğunu öngörerek, çakırkeyif bir ağızla okunması gerekir. Tıpkı, Tanpınar'ın, Fuzulî'nin, “esîr-i gurbetiz biz, senden özge âşinâmız yok.” dizesi için söylediklerinden yola çıkarak bu dizenin de hüzünlü bir içlenme sesiyle okunması gerektiği gibi...
Sorum şuydu: 'Derûnî âhenk', dil felsefesi bağlamında temellendirilebilir mi?
J. L. Austin'in [ve sonrasında John Searle'ün], 'edim-söz' [speech act] kuramı, bu temellendirmeyi olanaklı kılabilir.
Austin'in önerisi, tümcelerin konuşma dilinde sözel olarak dile getiriliş biçiminin, belirli bir heyecan [ben 'insanlık durumu' demeyi tercih ediyorum!] durumunu [öfke, hüzün, sevinç, neşe, kırgınlık vd.] imlediğidir: Söz'ün etkisi; - 'etki-söz edimi' [perlocutionary act].
Sayfa 27 - Yapı Kredi Yayınları, 1. basımKitabı okudu
Ülkü denen nazlı gelin erde şan ister!
Büyük devlet kurmak için büyük kan ister.
Damarında var mı senin böyle bol kanın?
Türk'ün kanı bir eşidir lavlı volkanın!
Tarihteki eski Roma hoş bir hayaldir,
Kurulacak yeni Roma boş bir hayaldir,
Karşısında olmasaydı şanlı "Türk Budun"
Belki gerçek olacaktı bir gün umudun,
İnsanoğlu ümitlerle dolup taşmalı,
Aryalarla Turanlılar karşılaşmalı.
Tabiatın yürüyüşü belki yavaştır;
Hız verecek biricik şey ona savaştır!
Keskin olur likörlerden ayranla kımız,
Karnera’yı yere serer Tekirdağlımız.
Yurdumuzun çok tarafı olsa da kuru
Makarnadan kuvvetlidir yine bulguru...
Biz güleriz Façyoların felsefesine,
Dayanır mı kırkı bir tek Türk efesine?
Bizim yanık Fuzuli'miz engin bir deniz!
Karşısında bir göl kalır sizin Dante’niz!
Bizler ulu bir çınarız, sizler sarmaşık!
"General"ler "Paşa" larla atamaz aşık!
Çocuk ve Lüks
23 Nisan, hem Millî Hâkimiyet, hem de Çocuk Bayramımızdır. Bu bayramda her Türkün, bilhassa okul çağında bulunan yavrularımızın gülüp eğlenmeleri, sevinç ve kıvanç duymaları en tabiî haklarıdır. Buna, hiçbir kimse, hiçbir şey diyemez.
Fakat 25 yıldır içimiz kan ağlayarak görüyoruz ki, daha bayram başlamadan, bir (Fantezi, lüks ve
