Tarım politikalarının temelinde siyaset değil liyakat, kırsal kalkınmanın inşasında ise insan ve çevre faktörleri baz alınmak zorunda. Tavandan tabana değil, merkezinde çiftçinin olduğu tabandan tavana doğru şekillenen bir tarım politikası anlayışı kırsalın gerçekleriyle örtüştüğü sürece tarım bir 'araç' olmaktan çıkar ve 'amaca' dönüşür.
İrfan Donat - Tarım Politikalarını Yıkmak ...
Sayfa 141
"{T]oplumsal gerçeklerde evrensellik yoktur. Yani ltalya'nın toplumsal gerçeği ile, Amerika'nın toplumsal gerçeği, Çin'in toplumsal gerçeğiyle Türkiye'nin toplumsal gerçeği birbirinden farklı gerçeklerdir. (. . .) Ben ulusalcıyım. Ben kendi toplumumun, milletimin gerçekleriyle ilgileniyorum öncelikle. "
Bır düşünelim: Türkiye'nin, bilmem kaç ölçümünde, kabartma bir haritasını yapmak istiyen bir uzmana, "Aman, bataklıkları, çölleri gösterme." Denilebilir mi? Her işin başı, bu memleketi, acı tatlı, bütün gerçekleriyle, hayale kapılmadan, olduğu gibi tanımaktır.
Sayfa 2 - Akın BasımeviKitabı okudu
Türkiyemizin "bahtı kara" sanılan "hasta adamın hastalıklı çocukları" olarak "yok edilmeleri" kararlaştırılan evlatları, 1919'da Mustafa Kemal'in yaktığı ışığın aydınlığında, el ele, yürek yüreğe gelerek, bir uzun soluklu uygarlık yürüyüşünü başlattılar. "Kurtuluş" ardından "Kuruluş"la simgelenen, bir ulusu yoktan, yok edilmişlikten, tutsaklıktan varoluşa, özgürlüğe, bağımsızlığa ulaştıran "Cumhuriyet projesi", çağdaş Türkiye'nin yeniden yapılanması için, o günün gerçekleriyle geçerli olan her ayrıntıyı hesaplayarak, "Aydınlanma Devrimi"nin yapı taşlarını bir araya getirmiştir.
"Ütopik Ümmetçilik" (mi?)
İhvân çizgisinin Mısır, Suriye, Irak ve diğer ülkelerde seküler Arap milliyetçisi askerî rejimler tarafından ezilmesi, İhvân'dan ilham alan diğer siyâsî hareketlerin (Tunus'ta Nahda, Türkiye'de Millî Görüş, Pakistan'da Cemaat-i İslâmî vb.) de aşağı yukarı benzer tecrübeleri yaşaması, "Çözüm İslâm'da" sloganıyla, ana vurgusunun sadece İslâm olduğu bir siyâsî üslûbu yaygınlaştırmıştır.
Gayet haklı gerekçelerle "ütopik ümmetçilik" olarak isimlendirebileceğimiz bu bakış açısına göre, Müslümanlar arasında kesintisiz, sınırsız ve sadece "İslâm kardeşliği" ortak paydasına dayalı bir birlik olmalıdır. Ülkeler arasındaki sınırlar kalkmalı, bir uçtan bir uca "pasaportsuz-vizesiz" gidilebilecek bir "ümmet coğrafyası" hayalinin gerçekleşmesi için çalışılmalıdır.
İnsan fıtratından kaynaklanan farklılıkları ve ayrışma noktalarını yok sayan, ırkları ve insanın kendi ırkıyla kurduğu duygusal bağları es geçen, tamamen hayalî bir birlik ve beraberlik öneren bu "ütopik ümmetçilik", elbette hayatın gerçekleriyle ve Ortadoğu'nun bünyesiyle tamamen uyumsuz bir proje teklif ediyordu. Temelden ve hakikatten yoksun böylesi bir projenin, yolun sonunda iflas etmesi ve kitlelerin umudu olmaktan çıkması da kaçınılmazdı.
Sayfa 122 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
Parlamenter sistemin yozlaşmış kadrolarından başarılı bir başkanlık veya yarı başkanlık sistemi çıkacağını sanarak, kendimizi aldatmayalım. Hangi model olursa olsun, insan faktörü bozuk olan bir modelden başarı bekleyemeyiz. Model arayışını Türkiye'nin kendi gerçekleriyle, bilgi çağına açılan günümüz dünyasının gerçeklerine dayalı olarak yapmalıyız
Milli Mücadele sürecini 
Yılmaz Özdil’in kalemi ile bilinen, bilinmeyen ve unutulan tüm gerçekleriyle baştan okumak…
Mustafa Kemal önderliğinde başlayan Milli Mücadele’nin önemine yaraşır, diğer tarih kitaplarına göre herkes tarafından anlaşılır bir dille yazılan 
Son Cüret kütüphanemin en güzel yerinde yer alacak.
Milli Mücadele sürecinde adını bildiğimiz kahramanların yanı sıra adlarını bilmediğimiz kahramanlara, kadın mücadelesinin gücüne, düşmanın insanlığa sığmaz işkencelerine, varlığı bilinen dışarıdaki düşmanların yanı sıra içeride mücadeleye hainlik yapanlara da yer verilmiştir.
Tam da denildiği gibi “Canlarını verdiler ama vatanı vermediler.” Sadece bununla da kalmayıp Türkiye Cumhuriyeti’ni kurarak, gelişmesi, güçlenmesi ve saygınlığını kazanması için mücadeleye devam ettiler.
Başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm kahramanlarımıza saygıyla…
rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla
Hayatı yaşamayı gerçekten biliyor muyuz?
Elimizdeki imkânlarla mutlu olmayı ne kadar başarabiliyoruz?
Yaşadığımız yerin güzelliklerinin ne kadar farkındayız?
Yaşamak derken gerçekten yaşıyor muyuz ?..
Zaman zaman 
Hayatın Kıyısında olduğumuz zamanlar olur; kimseyi görmek istemeyiz ölmeyi isteriz yok olup gidince zaten kimsenin umrunda olmayacağımızı,
