İyiyim diyenler aslında iyi değil. Aksine, içinde ne fırtınalar kopuyor ama kimseye belli etmiyor. Çünkü güçlü görünmek zorunda
hissediyor.
Sayfa 153Kitabı okudu
Ağlamak, terlemek, hapşırmak ve/ya gülmek gibi dış etkilere karşı bedenin verdiği bir tepkidir yalnızca. Öbürleri gibi, ağlamak da oluşan koşulların yarattığı yeni duruma uyum sağlamaya, bedeni fiziksel ve duygusal olarak rahatlatmaya yarar.
Terlemeyi, hapşırmayı, hatta horlamayı ve gülmeyi olumsuzlamayan normal insan kültürleri, ağlamayı bir zayıflık ve zavallılık, ağlamaya direnmeyi güçlülük olarak görmüşlerdir. Ve normal erkekler, zayıf ve zavallı yanlarını göstermekten çok korkarlar. Halbuki normal erkeklerin hep güçlü görünmek zorunluluğu gibi çok zayıf bir yanları vardır ve normal kadınlar için de erkeğin normali makbuldür.
Sayfa 175
Güçlü görünmek zor değil, dert etme; meselenin özü cehaletini ele vermemektir.
Sayfa 9 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Felsefe bizi başkası değil, "kendimiz için," güçlü görünmek için değil, "güçlü olmak" için yetiştirir.
Sayfa 171Kitabı okudu
Oysa yorgunum çok, güçsüzüm.
Bu bitmez gerçek gösteriden, bu güçlü görünmek oyunundan bıktım artık.
Kendi gerçek oluşumla, yanlışlarımla, eksikliklerimle herkese görünememenin acısını çekiyorum.
Sürçmeden, tökezlemeden, sarsılıp titremeden, düşmeden... Böyle daha ne kadar sürebilir?
Bırakın beni kendime!
Felsefe
Felsefe bizi başkası için değil kendimiz için, güçlü görünmek için değil güçlü olmak için yetiştirir.
Sayfa 177
Felsefe bizi başkası için değil kendimiz için, güçlü görünmek için değil güçlü olmak için yetiştirir.
Güçlü olmak zorunda değildim, ama öyle görünmek zorundaydım.
Hayatlarımız modern zamanlarda ev hayatı/iş hayatı/eğlence hayatı diye bölümleneli beri, yanımızdan maskelerimizi eksik etmiyoruz. Biz daima üstün ve güçlü olmak, öyle görünmek istiyoruz.
Biz dersek, sevgilim
Ben seninle burada yaşamak istiyordum. Bir hayatı, başkalarının çılgınlık diyebilecekleri bir şeyi bölüşmek için... Sen bütün bunları becerirsin sanmıştım. Yanılmışım. Düşünsene bir, ne güzel olurdu burada birlikte yaşamak... Dünya bizi kendine benzetinceye kadar. Çünkü aslında zayıf, hatta korkak bir insanım ben. Görünmek istediğim kadar güçlü değilim. Tek başıma beceremem. Biliyorum, günün birinde ben de yaşama sevincimi katlar, arabalar, koltuklar, tiksindirici reklamlarla bize sunulanlar üzerine kuracağım. Ama o zamana kadar, hiç değilse o zamana kadar, elimdeki fırsattan yararlanmalıyım.
Sayfa 484Kitabı okudu
