Yüreğiniz dayanacaksa okuyun! /İnsan üzüntüden nasıl ölmüyor anlamıyorum!
Ah,
Yüreğim zor dayandı satırları okurken...
Adım adım şahit olmak çok zor bu acıya.
Hele bunu bir günlük vasıtasıyla yapmak...
Yaşar Kemal'in 
İnce Memed eserinde çok anlamlı bir cümle geçer: "Demir olsam çürürdüm, toprak oldum dayandım." Anca toprak olmak lazım dayanmak için.
Her şey ne güzel başlamıştı oysa...
Pırıl pırıl hayaller
Ben ikide birde böyle oluyorum bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum Bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum bu nefret falan değil insanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile ..sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki etrafımda küçük bir hareket , en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum. Kafamda hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller , bana her şeyden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor ..fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birini arıyorum bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker , uzun uzun anlatacak birini.. sokağa fırlıyorum bir tek çehre görsem de yanında yürüsem hiç ses çıkarmadan yürüsem diyorum. O zaman ne kadar hazin bir hal aldığımı tasavvur edemezsiniz. Kış günü Sokağa atılmış 3 günlük bir kedi yavrusu gibi kendimi zavallı hissediyorum. Odamdaki duvarlar birdenbire büyüyüveriyor . Pencerenin dışındaki şehir ve hayat bir anda insanı içinde boğacak kadar kudretli ve geniş oluyor..'
"düşünmemek unutmak demek değilmiş." Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise, insanın kaderi de öyle, mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu: Bir yanda kıvanç, bir yanda kaygı. Hayat dediğin böyleydi işte... Belki bu ormanlar, bu güzel hayaller yüzünden hayat bu kadar tatlıydı.
Gün geliyor ; hiç tahmin etmediğin şeyler oluyor, hiç ummadığın hayaller gerçekleşiyor, asla geçmeyecek sandığın hüzünler geçiyor..
Zaman çok tuhaf bir kavram, yalnızca mevsimler değişmiyor, sadece meyveler olgunlaşmıyor ya da bir tek vakit geçmiyor..
Zamanla duygular da değişiyor, insan da olgunlaşıyor, acılar geçiyor..
Zaman bana çok şey öğretti ! Fakat en güzeli sabretmekti.. Çünkü yalnızca bu şekilde biraz geriye çekilip herşeye etraflıca bakabiliyor insan. Çünkü öfkeyle , kırgınlıkla , ya da kızgınlıkla kör oluyorsun. Sadece sakin bir ruhla düşünerek doğruları görebiliyorsun.
Aradan yeterince zaman geçtikten sonra çok daha iyi anlıyorsun herşeyi. Bazı savaşları boşuna vermişsin, bazı durumlara boşuna katlanmışsın ve bazı insanları iyiki kaybetmişsin...yani üstesinden gelemiyorsanız zamana bırakın efendim halleder...
Zeynepsuna
Yaşanmışlık kokan şeyleri seviyorum. Mesela gramofonları...
Kurşun kalemle, kasetleri başa sararak geçse de çocukluğum...
Siyah-beyaz, sepya veya renkli ama hafif soluk ve grenli olmalı anılar. Klasik arabamla zamanda yolculuk edercesine çıkmalıyım yollara. Ve penceremde papatyalar olmalı mutlaka. İşlemeli raflarım buram buram kitap kokmalı. Soft renkler süslemeli her yeri.
Hayaller kadar renkli, gerçekler kadar mat olmalı renkler.
Hayat gibi...
Recep KAYABAŞI
"Yarın yaparız." Kesin gibi kurulsa da meğer ne belirsiz bir cümleymiş. Planlar, hayaller acizliğimizin farkında olmadan sadece umut etmekmiş, ötesi değilmiş. Bir an sonra ne olacağımız, neleri kaybedeceğimiz, nasıl bir ruh haline bürüneceğimiz belli değilmiş. Hayat sonsuz gibi davranmanın ne büyük bir yanılgı olduğunu anlamak için meğer iki dakikalık bir sarsıntı yetermiş. Hayattan şikayet etmek, isyan etmek meğer ne büyük bir şımarıklıkmış.
Hayat şikayet etmeye değecek kadar uzun olmayabilirmiş ve insan bunu sadece ölüme bu kadar yaklaşınca anlarmış.