"Unutulmayacak olanlar kalır...
Ya hatırlamayacaklarımız?"
Hatırlamak istemeyip, unutamadığımız bir devrin hikâyesi...Devir...
Devir, iki çocuğun gözünden 80 darbesinde yaşananları anlatıyor. Ayşe ve Ali; farklı yaşam koşullarında, aynı doğrularla büyüyen iki güzel çocuk. Birgün yolları kesişiyor ve yaşanılanları biri oyun zannederek diğeri yaşadığı çevre koşuluyla tüm gerçekliğiyle yaşıyorlar. Ama çocuk kalbinin saflığı ve uçsuz bucaksız hayal gücüyle bambaşka bir pencereden bakıyorlar yaşanılanlara...Üzerlerinde bıraktıkları travmalara rağmen...
Ve Ece Temelkuran bunları kaleme dökmüş çocuk kalbinin kırılganlığı ve hassaslığıyla...
Aynı devri, o yaşlarda olan bir çocuk olarak yaşadığim için yazılanlar çocukluğuma geri götürdü adeta. Ne olduğunu tam olarak anlayamadığımız ama unutmak istediğimiz kötü günlerdi...
Aslında aklımda kaldığınca, farklı milletlerden, farklı mezheplerden komşularımizla (gerçi mezhep ayrılığı bilmediğimiz konulardı, ayrıca kimse de bununla ilgilenmiyordu) kardeşce yaşadığımız zamanlardı.Fakirliğin küçümsenmediği, zenginliğin göze sokulmadığı, kimin bisikleti varsa ona sırayla binilen, bitmesin diye şokellamızı kaşığın ucuyla yendiği, kokulu silgilerin arkadaşla paylaşıldığı, yerli malı haftalarında asla sınıfa muz götürülmediği unutulmayan zamanlardı.
O zamanları, o deviri Ece Temelkuran'ın eşsiz kaleminden tekrar yaşamak, hem güldürdü hem ağlattı.
Böyle bir devri, çocuk kalbinin saflığı ve kendi dünyalarının dilinde okumak isterseniz hiç vakit kaybetmeyin derim.
İçinizdeki çocuğun hep çocuk kalması dileğiyle... Sevgiyle ❤
