•Aldatmak - Paulo Coelho•
"Zaman insanı olduğundan farklı birine dönüştürmez. İnsanı olduğundan farklı birine dönüştüren tek şey sevgidir."
Merhabalar, 
Paulo Coelho'dan yine harika bir kitap okumuş bulunuyorum. Sevgiyi, hoşgörüyü, empatiyi o kadar güzel ve içten anlatmış ki kalemine bir kez daha hayran kaldım. Merakımdan kendimi durduramadım ve bir kitabın daha
Kimbilir neden en basit gerçeklikler anlaması en zor olandır. Ben o zaman aşkın en önemli niteliğinin güç olduğunu anlasaydım, olaylar bir olasılıkla başka türlü çözümlenirdi. Ama güçlü olabilmek için insanın kendini sevmesi gerekir; kendini sevebilmek için de insan kendini derinlemesine tanımalı, kendi hakkında her şeyi, en gizli, kabullenilmesi en zor şeyleri bilmelidir.
Aşk, insanın, bir başka insanın doyurmasının mümkün olmayacağı kadar büyük bir sevilme ve kendini değerli hissetme ihtiyacı duyduğunu anlaması ve bu ihtiyacı gerçekten karşılayabilecek tek varlık olan Yaratıcı'ya yönelmesi için bir araçtır.
Sayfa 203Kitabı okudu
İlim ile Bilim arasındaki fark nedir? Atatürk'ün İlminin Manası Nedir?
Mustafa Kemal Atatürk'ün sahip olduğu ilmin ne anlama geldiğini Atatürk'ü dine yamama çabalarını boşa çıkarmak için açıklamak zorundayım.
Mustafa Kemal Atatürk'ün sözlerini bilmek, öğretmek, öğrenmek aşamasını geçtik. Şimdi o sözlerin manasını öğrenerek yarım kalan devrimi tamamlama aşamasına geçiyoruz.
İlim sahibi olmak
Kendinin ne olduğunu anlaması için insanın öncelikle tıpkı onun gibi kendi kendini anlamayan insanlardan oluşan gizemlerle dolu insanlıgın ne olduğunu anlaması gerekir.
"İnsanın kendini tanıyabilmesi için belki krizlerden geçmesi gerekiyordu, belki de yaşamdan ne istediğini anlaması için yaşamın sıkı bir darbesini yemesi kaçınılmazdı."
Sayfa 278 - A.P.R.I.L YAYINCILIKKitabı okudu
Değişim cesaret ister.
Girişi okuyucuyu her ne kadar gerse ve ürpertsede, sonu her şey, bunca olay ve sıkıntının nasıl basit ve kolayca çözümlenebildiği ikileminde bırakan bir kitaptı 
Kalbimdeki Boşluk . Önbilgi vermiş olmaktan ziyade kitabın ilk okunuşunda verdiği bu his kayda değer bence. Yazarın kaleminin ve anlatımının gücü, olay örgülerinin bağlantısı, okuru merakta
Zaman kendi kendini saymaz. İnsanın bunu anlaması için her hangi bir döngüye bakması yeterlidir.
- ll. LETO (TİRAN)
Sayfa 238 - İTHAKİ YAYINLARIKitabı okuyor
Duygular insanın içinde kendiliğinden varolmaz. Onları Yaratıcı yaratır.
"Kedi aç galiba, miyavlıyor, dedim ve besledim."
"Hayır Kırmızı. "Kedi aç demek bir düşüncedir. Benim sor- duğum senin içinde oluşan şey..."
"Hımm, kedinin acıklı sesini duyunca içim buruldu. Evet, acıma diyebilirim. Evet, evet acıma hissi ona karşı hissettiğim buydu.
"Hadi şimdi bunu da käğıda
Sayfa 298Kitabı okudu
Kendini Bilme
Erdem insanın kendi özüyle doğa arasında uygunluk sağlama, kendi ben'inin bilincine varmadır. Ben'in bilincine varma ise insanın kendini bir bütünlük içinde bilmesi, özünün anlamını kavramasıdır. Bu bilinç (ben bilinci) insan mutluluğunu sağlayan ilk aydınlık, ilk yoldur. İnsanın özü ile doğa arasında bir bağlantı olduğundan doğayı bilmekle insanın kendini bilmesi eş doğrultuda gider.
İnsan doğayı bilmekle biraz kendini, kendini bilmekle biraz doğayı bilir, kavrar. Doğa Tanrı'sal bir us 'un en yetkin örneğini verir. O, düzen, uyum bakımından en güzel, en derli toplu bir us varlığıdır. Doğanın özünde evrensel bir us düzeni vardır. İnsanın onu kavraması, anlaması gerekir. İşte bilge kişinin yapması gereken budur, bu bilmedir.
Bilmekle yetinmek geçerli bir davranış değildir, insanın ona (bilgiye) dayanarak eyleme geçmesi gerekir. Bilgi insan için iyi eylemde bulunma aracıdır. Bu bakımdan felsefe eylemle, eyleme geçmekle ilgilidir. Özellikle devlet kuruluşlarında görev alacak kimselerin erdemli olmaları, kendilerini bilmeleri, bir tin olgunluğuna ulaşmaları gerekir...
Sayfa 378 - Pencere yayınları
"Harp bu."
"Salih, Salih .. Salih'im."
Bir kadının bu sesi çıkarabilmesi için ana olması, bir oğlunu şehit vermesi, dul kalması ve nihayet, son oğlunu da işte böyle cepheden beklemesi gerekti. Ve, insanın harbin ne demek olduğunu anlaması için bu sesi işitmesi gerekirdi.
Ve bu sesi hiçbir ana bir ikinci defa tekrarlayamazdı.. tekrarlamaya gücü yetmezdi. Onun da imdadına gözyaşları yetişti:
"Ana diyen dillerin dert görmesin... ana diyen dillerin şeker yesin, bal yesin."
Merdiven basamakları sarsılıyordu. Üçüncü basamakta kucaklaştılar. Yaşlı kadıncağız nasıl da bir kuvvetle sarılıyordu oğluna!..
Bu kolları çözmek için ecelin kuvveti bile az gelirdi.
Sonra kendini bıraktı ve sarsıla sarsıla ağlamaya başladı.
Sık sık:
"Salih'im, Salih'im," diyordu. Fakat artık salıncaktaki bebeğe söyler gibiydi.
Ve birden dondu kaldı. Ağlamıyordu da. Neden sonra ve büyük bir zorlayışla;
'Kolun .. " diyebildi.
Salih'e "İnme trenden... al başını git dedirten facia başlıyordu. Her şeyi önceden hesaplamış olması işine yaradı. Şaşılacak bir can sıkıntısı ile:
"Amaan sen de be ana... Geldiğime şükredecek yerde kalkmış kolun diyorsun.
Harp bu be ana."
Şimdi şakacılığı da şaşılacak kadar tabii idi:
"Bir kolun lafı mı olur? Afyonlu bir çavuş başını bıraktı da döndü memleketine. Daha neler var... Harp bu."
Kadıncağız uykuda gibi tekrarladı:
"Harp bu... öyle."
Sayfa 20Kitabı okudu
hatıra denen o büyülü kendini kandırma sayesinde, tadını çıkararak yaşamak istiyordum; şu da var ki insanın böyle şeyleri kavrayabilmesi o kadar da kolay olmuyor. Kim bilir, belki de insanın bunları anlaması için ağrıyan bir kalbe gereksinimi vardır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Biraz Uzun Oldu Ama; +1
Burada, bir başka dile ve kültüre neden saldırılır; o dili, kültürü ve insanını, kendi dilimiz ve kültürümüzün, doğrudan kendimizin bir zenginliği, tamamlayanı, yücelteni olarak görmeyiz de şiddetli bir öfkeyle yok etmeye çalışırız? Bu nasıl bir yönetim anlayışı, nasıl bir insan psikolojisidir ki, sahip olmadığı ne varsa, ya da yok ettiği ne
