İnsan gaflettedir,
Kollarınızı kasa kasa yürürken, bir çok işe kadir olduğunuzu sanarken, ölümün sizden uzak ve size erişemez bir durak olduğu yanılgısındayken bir an durun ve düşünün, Atillâ nerde, Cengiz Han nerde, Kazıklı Voyvoda Vilad nerde, Yavuz Sultan Selim,dünyadan eli boş dönen Sultan Süleyman nerde. Bir avuç toprak.
Özüne dön,kıblen olan vicdanına dön ey et yığını insanoğlu senden büyük Allah var...
HALUK' UN AMENTÜSÜ
Varlıkları yaratan bir güç var; ulu ve arınmış,
Kutsal ve yüce; ona vicdanla inandım.
Toprak vatanım, insan soyu milletim... İnsan
İnsan olur ancak, bunu iz'anla inandım.
Şeytan da biziz, cin de, ne şeytan ne melek var;
Dünya dönecek cennete insanla, inandım.
İnsanoğlu birbirinin kardeşi... Hülya!
Olsun, ben o hülyaya da bin canla inandım.
Elbet şu mezar ömrünü bir ışıklı mahşer
Takip edecektir, buna imanla inandım.
Aklın büyüyen mucizeleri önünde
Batıl geçecek yere hüsranla, inandım.
Tevfik Fikret
Sayfa 250 - PergamonKitabı okudu
Ancak insanoğlu haiz olmanın tutmak olmadığını ve malik olmanın korumak olmadığını unutur her zaman: Nerede ayaklarının altında bir toprak hissetse, oraya evini kurar ve ağaçların kökleri aracılığıyla vatan toprağına tutunmak ister.
