Bu bizim aşkımızdır yol kapanınca sensin
Sensin sızlayan yürek hareket edince tren
Sensin tek eldivene eş olacak eldiven
İnsanı solduran her bir düşünce sensin
Uzun uzun sallanan mendiller de sen
Sensin gemilerin güvertesinde giden
Susan hıçkırıklar sen agucuklar sen
Ve akşam eşikteki sessiz itiraflar sen
Ağızdan kaçan fısıltı
Uykuda söylenen sözler
Yakalanmış bir gülücük uçuşan perde
AdamKitabı okudu
Tren , beyaz bir düş gibi iki yandan sessizce yüzen ,sessizce gerilere kaçan süt rengi kar örtüsü gürültüye boğarak koşuyor , koşuyordu ...
Sayfa 105Kitabı okudu
En güzel kaybeden ben olacağım diye söze başladı evli olan. Saçları kızıl hayatı sırlıydı. Tam bir kızılderili olabilirdi birkaç yüzyıl önce farklı bir kıtada doğmuş olsaydı. Beckett benim için söylemiş sanki dedi sonra. Altına çalan kahverengi çalıyordu gökyüzünde ve evli/kızıl olan bu haftaki orkestra içinden seçmesi gerekenleri düşünüyordu.
Meğer ne tuhaf şeymiş
Kavuşmak!
Şimdi ben
Uzak ülkelerin birinde
Çocuk bahçelerinde oturmuş,
Ya da üçüncüsünde bir trenin
Limon, üzüm, portakal
Yerken yanımdakiler,
Ya da
Yağmurlu bir gece yarısı
Bir garda
Tren beklediğim zaman
Kavuşmayı düşünemeyeceğimden korkuyorum
Bu bizim aşkımızdır yol kapanınca sensin
Sensin sızlayan yürek hareket edince tren
Sensin tek eldivene eş olacak eldiven
İnsanı solduran her bir düşünce sensin
Uzun uzun sallanan mendiller de sen
Sensin gemilerin güvertesinde giden
Susan hıçkırıklar sen agucuklar sen
Ve akşam eşikteki sessiz itiraflar sen
Ağızdan kaçan fısıltı
Uykuda söylenen sözler
Yakalanmış bir gülücük uçuşan perde
Göl Öyküsü-Tamamı
Dalga beni gökteki kuşlardan, kumsaldaki çocuklardan, kıyıdaki annemden
ayırdı. Bir yeşil sessizlik anı oldu. Sonra dalga beni göğe, kuma, bağırışan
çocuklara geri verdi. Gölden çıktım, dünya beni bekliyordu, gittiğimden bu
yana pek hareket etmemişti.
Kumsala doğru koştum.
Annem beni kürksü bir havluyla kuruladı. "Orda dur da kuru,"
“Şimdi benim şerefimi kirlettin” dedi. Herkesten önce önce annesi rezil etti. Köyde Mari’nin döndüğü duyulunca, herkes onu görmeye koştu, bütün köy halkı kocakarının kulübesinde toplanmıştı. Yaşlılar, çocuklar, kadınlar, kızlar, hepsi de görmeye can atan, aceleci bir kalabalık hâlinde toplanmışlardı. Mari aç, perişan bir hâlde yerde, kocakarının
"Çok eskiden yaşadım bu ânı ben"
Dersiniz şaşkınlık içinde.
İlk girdiğiniz bir ev, bir merdiven
Birden güneş vuran pencere,
Ve tam sırasında tren düdüğü...
İşte böyle gelmişti siz dünyada
Değilken bir gün öğle üstü
Bu renklerle bu sesler bir araya.
Yaşamak anımsamak mıdır yoksa?
Sanmam, biz de bir sestik belki
Birileri için yıllar önceki
Şaşırtıcı karşılaşmada
Sayfa 328 - Adam YayıncılıkKitabı okudu
Bu arada tren, beyaz bir düş gibi iki yandan sessizce yüzen, sessizce gerilere kaçan süt rengi kar örtüsünü gürültüye boğarak koşuyor, koşuyordu...
Sayfa 105 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
Yolculuk
Gideceksin buralardan gün gelecek,
Yavaş yavaş kaybolacak bindiğin tren,
Eriyen karlar gibi içinden
Bütün sıkıntıların akıp gidecek.
Bağdaş kuracaksın bir tahta sıranın üstüne
Yolculara, merhaba, diyerek
Ardın sıra kaçan kırları seyrederek
Coğrafya derslerini hatırlayacaksın yine
Adını bilmediğin ırmaklardan geçerek
Bir dikili ağacın bile yok yeryüzünde
Ama bir yurdun var sevilecek!
Eriyen karlar gibi içinden
Bütün sıkıntıların akıp gidecek
Ağlamayacak kimse ardından, gülmeyecek!
"Yaşam hızlı giden bir tren gibidir. İstasyonlar ise inip binmek için fırsat... Kaçan her fırsat trenin içine, kaçan her tren ise istasyona tutsak eder insanı. Esaretten kurtulmanın tek yolu ineceğin ve bineceğin zamanları iyi seçmektir."
Kaderler Tableti, Mehmet Mollaosmanoğlu (Sayfa 20)
Sayfa 20Kitabı okudu
Böyle de yaşanabilirdi hayat. Belki böyle de yakalanabilirdi kaçırdığımı sandığım tren. Ama kaçan bir tren değildi. Benden giden ve götürülenlerdi. Içimde insanı olmayan bir taraf uyanmış, kendine yer açarken insan olan yanlarımı sindirimişti. Kimse bunu bilmiyor ya da anlayamıyordu. Ben anlıyordum.
Bu bir ilizyondu.
Bir daha eskisi gibi olamayacaktım!
Sayfa 113Kitabı okudu
