"-Senden birini öldürmeni istesem öldürür müsün?
-Söyle kimmiş.
-Kendini öldür.
-O olmaz işte."
“Sanırım o kıza aşığım.”
“Peki, kimmiş bu kız?”
“O bir nehir,” diye iç geçirdim gözlerimi kapatırken.
“Onu bırakmayacağım, baba.”
“Tamam, oğlum,” dedi yatıştırmaya çalışarak. “Bırakma o kızı."
“Kalbimi yerinden öyle bir oynatıyor ki yani böyle...”
“Gerçekten mi?"
“Çok fena, baba,” diye iç geçirdim. “Güm, güm. Lanet olası güm diye atıyor kalbim.” Başımı iki yana salladım. “Sürekli böyle.”
Sait Faik anlatıyor... ≈))))
Mustafa'nın meyhanesinde Kavaklıdere'nin başındayız.
«Sence en büyük şair kimdir Orhan?»
«Fuzuli.»
İkinci şişenin ikinci bardağındayız.
«Fuzuli'den sonra?»
«Fuzuli mi? Kimmiş o?» diyor «Bırak o da avuç açmışlardan.»
Ben yanımdaki, dilimin hiç avuç açmamış şairine bakıyorum.
«Dilimin en büyük şairi sensin» diyorum.
Diyorum amma hafifçe alay etmiyor değilim. Çakıyor kerata «Hadi oradan it» diyor.
Ömründe küfür etmemiş, çelebi Orhan Veli'yi nihayet kızdırabildiğime memnunum. Hayır kızmamıştır. Sahiden iyi şair olduğunu söylediğime kızmıştır.
Bardaklarımız boştur.
«Açık beyaz şaraptan bir tane daha doldur Mustafa.»
SAİT FAİK (Yeditepe: 1 aralık 1951)
Kuyumuzu kim kazıyor
Adalet olmayan yerde zulüm vardır.
Zalimin zulmü her zaman başkasına zarar vermez bazen de kendine döner.
Dünyayı sömüren; insan kanı üzerine, gözyaşı üzerine konforlu bir iktidar kuranların saltanatı mazlumların göklere yükselen feryadı ile bakarsın yerle bir olur.
Kuyumuzu kazan kimmiş, onu biliyoruz; acı olan şu ki, biz de o fikrin ardına düşmüş gidiyoruz.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Dimyata pirince giderken...
“Otuz beş senelik evlilikten sonra şeytan dürttü galiba. Bunca yıllık evlilikten bir çocuğumuz bile yoktu ama kusurlu olan karım değil bendim. Karım bunu bildiği halde bir gün bile yüzüme vurmamış, ‘Üzülme hayatım kısmetimizde yokmuş. Sanki çocuğu olmayan tek çift biz miyiz...’ deyip beni teselli etmişti. Dedim ya şeytan dürttü diye. Bir gün
“Yargıçlık hakkını acı çekerek elde etmeli” ne demek? Namuslu olan herkes yargıçtır, işte benim düşüncem.
– Öyleyse kendinden yana çok az yargıç toplayabilirsin.
– Birisini tanıyorum bile.
– Kimmiş o?
– Şu anda oturmuş, benimle konuşuyor.
Versilov, tuhaf tuhaf gülümsedi, kulağıma doğru eğilerek omzumdan tutup fısıldadı: “O da sana hep yalan söylüyor. “
O zaman ne düşündüğünü şimdiye kadar anlayamadım ama sonradan öğrendiğime göre, o dakikada bir haber yüzünden büyük bir üzüntü içindeymiş. Ama bu, “O da sana hep yalan söylüyor” sözleri öyle beklenmedik bir zamanda, öyle bir ciddilikle, hem de öyle tuhaf, şaka götürmeyen bir tavırla söylenmişti ki, sinir krizlerine tutulmuş gibi titremeye başladı. Bu beni korkutmuştu, vahşi vahşi yüzüne baktım; ama Versilov’un kulağıma bir şeyler fısıldadığını gören, bundan korku duyan annem:
– Oh, oh, şükür Tanrı’ya, dedi. Bense başka bir şey sanmıştım… Arkadaş, sen bize darılma; biz olmasak da seninle görüşecek birçok akıllı kimse bulunur ama biz birbirimizin yanında olmazsak acaba seni kim sever?
– Akraba sevgisi, hak etmeden elde edildiği için zaten ahlaka aykırıdır. Sevilmek için bu sevgiyi hak etmek gerek.
Acı Üzerine
Sana acı verdiğini tasavvur ettiğin bir şeye dair kanını defedersen, kendini güvenli bir yere yerleştirmiş olursun. Kimmiş bu "kendin"? Akıl. " İyi de ben akıl değilim." Peki, o halde aklın kendine acı çektirmesin; başka bir parçan acı çekiyorsa, bırak bu konudaki yargıyı o versin.
Sayfa 84Kitabı okudu
Cennet bahçelerinden bizi men edebilecek olan da kimmiş!? O ev bize Âdem atamızdan mirastır, elbette gireriz.
Nâbî
Bekleyin, tamamen iyileştiğimde aldığınız her nefesi size zehretmek için geleceğim! Bekleyin ve Yankı Sarmaşık kimmiş daha iyi görün! Bekle beni, sevgili eğitmenim çünkü o tesisi başına yıkmaya geleceğim. Yemin ederim, canımı yakanların canını almadan durmayacağım! Ben de Yankı isem bu yeminimi yerde koymayacağım.
Sayfa 26Kitabı okudu
Kimmiş o gelen ya giden kimmiş
Bir yabancı mı, yoksa bir ermiş
Değilmiş, bir çağrı bile yokmuş uzaktan
Gelmiş Bulundum..
Ben mişim -neymiş- su sesiymiş
Oymuş -cam kırıkları gibi gövdemi yakan-
Yanağında sardunya kokusuyla yazdan
Kimmiş o gelen ya giden kimmiş
Bir yabancı mı, yoksa bir ermiş
Değilmiş, bir çağrı bile yokmuş uzaktan.
Güneş mi batarmış bir özel ismi bitirir gibi
Yanmış bir ağacın yaprakları mıymış kımıldayan
Ne kalmış bir önceden ya da bir sonradan
Kim
Sayfa 81Kitabı okudu