Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Simyacı romanı 1988 yılında yayınlanmıştır. Brezilyalı yazar Paulo Coelho (1947) tarafından yazılan eser, dünyada en çok okunan eserler listesine girmiştir.
Eserin konusuna gelecek olursak; Seyyah olmak isteyen Santiago, babasının rahip ol teklifine karşın en çok seyahati çobanların yaptığına inandığı için çoban olmak istemiştir. Sürüsünü otlatırken dinlendiğinde sık sık aynı rüyayı gören Santiago, rüyasını yaşlı bir adama anlatmış ve yaşlı adam da onun bir yolculuğa çıkması gerektiğini söylemiştir. Santiago'nun çıktığı bu yolculukta başından bir dizi olaylar geçmiştir. Bir nevi Santiago, kişisel menkıbesini yaşamıştır.
Bu eseri yaklaşık üç yıl önce okumuş ve hayatımda okuduğum en berbat kitaplardan biri olarak değerlendirmiştim. Ama bu seferki okumamda bana düşündürdükleri, hissettirdikleri çok çok başkaydı. Demekki gerçekten de her kitabın bir zamanı varmış. Neredeyse hepimizin bir konfor alanı var ve o alanımızdan çıkmaya cesaret edemeyiz. Aslında çıkarsak yeni ufuklara, yeni tecrübelere atılma şansımız çok fazla ama ne yazıkki tercih etmiyoruz. Santiago ise koyunlarıyla mutlu olmasına rağmen, merak duygusuna yenik düşüp rüyasının peşinden gitti ve kendi hazinesini buldu. Akıcı ve güzel olan bu kitabı okuyun okutturun. Keyifli okumalar dilerim...
İlk Öğretmenim
Geçmişim, şimdim ve geleceğim… Bu kitabın bendeki karşılığı budur.
Lise yıllarımda, okul kütüphanemizin raflarında görüp bir çırpıda okuyup içime katmıştım bu kitabı. Bilmiyormuşum, kitabın bana hissettirdiği tüm duygular küçüklüğümden beri, ilkokul yıllarımdan beri zaten benimleymiş; var olduğum şu anda ve geleceğimi inşa eden her unsurda, hayallerimin en güzel köşelerinde benimleymiş… Kitabı okuyunca tamamlanmış, yeryüzündeki var olma amaçlarımdan birine erişmiş gibi hissetmiştim. Tekrardan, yıllar sonra öğretmen olmama az bir zaman kala yine bir çırpıda okuyup hissettirdikleri ile mest oldum. Aytmatov’un tüm eserleri içinde tüm insanlığa sunduğu en anlamlı ve kıymetli eseridir benim için.
Öğretmen kutsaldır ana gibi,
Öğretmen kutsaldır baba gibi,
Öpülesi elleri var, şirin tatlı dilleri var..
88 syf.
8/10 puan verdi
Merhabalar Aziz Bey Hadisesi benim için yazarla tanışma kitabıydı.Bu ara özellikle popüler olan Kapak kızı serisinden önce böyle tekli kitaplarını okumak istedim.
Bu kitap bana Kürk Mantolu Madonna'yı anımsattı,karakter tahlillerinden ziyade ortam betimlemeleri vs.Aziz Bey ve Maryam, Raif ile Madonna kavuşamamaları...
Okumaya başlarken aslında kitabın sonundan başına doğru bir yolculuk yaparak başlanmış oluyor,tıpkı bazı dizi ve filmlerde olduğu gibi,bu açıdan ekstra beğendiğim bir özelliği oldu.Aziz Bey,ailesi,arkadaşları,aşkı, evliliği, kırgınlıkları,yanılgıları ve iş hayatı anlatılıyor.Bunlardan ziyade daha çok karakter özellikleri;gamsız,vurdumduymaz, inatçı,kibirli,burnu havada,bencil,öfkeli,dik bir adam portresi okuyoruz.Yer yer Aziz Bey'i anlayıp kendinize dair birşeyler hissederken kimi zaman kızıp öfkelenenilirsiniz.Ben kısa bir sürede severek okudum,minicik bir roman olsa da hissettirdikleri emin olun daha yoğun..Şans verebilirsiniz.Sevgiler...
her duygu için gözyaşı akıttığım o kitap
Hayatımda ilk defa bu kadar duygular üzerine olan bir kitap okudum. Aslında size onu söylemiyor sadece hissettiriyor. Yalnızlık, mutluluk, güven, hüzün ve acı… O kadar çok beğeneni vardı ki emindim seveceğime ama bu kadarını beklemiyordum. Hatta yeterince abartılmadığını düşünüyorum.
Çok klişe bir konusu olduğunu kabul ediyorum. Arka
310 syf.
7/10 puan verdi
Kitap yorumlamakta pek iyi değilim, bu yüzden kitabı okuduktan sonraki düşüncelerimden bahsetmek istiyorum. Benim çıkarımım “İnsanlar onlar hakkında duyduklarımızdan ve gördüğümüzden daha fazlasıdır.” Kötü bir insan diye etiketlediğimiz kişiyi tanıdıkça daha fazlasını içinde barındırdığını görürüz. Bu iki karakterimiz arasındaki ilişkiyi okurken “insanlar sadece sohbet ederek birbirinin kalbine dokunabilirler.” Diye düşündüm. Güzel, çirkin, hatalı, eksik, suçlu… gibi sıfatların ötesinde insanlar sadece “insan” dır. Her birimiz gizli bir hazineyiz aslında. Yalnızca görmeye niyetli olursak insanların gerçek kişiliğini görebiliriz.
İnsanlara iyi davranarak hayatlarını değiştirebiliriz. Bizim iyi davranmamız o kişinin içinde bir ışık yakabilir. Öfkesi, kötülüğü bir anda kaybolabilir. Sadece iyi bir niyet, samimi sözlerle kalplerine dokunabiliriz.
Kitabın bana hissettirdikleri çok güzeldi. Hüzün, burukluk, acıma… hepsini birlikte hissettim. Akıcı bir kitap. Ama dili daha güzel olabilirmiş sanki. Kitabın çevirisinden kaynaklı olabilir belki.
Okumaya değer bir kitap, tavsiye ederim.
Belirsizlik
Bu kitabın karakteri inançsızlık içinde paralel evrenler, zaman göreceliği ve hayatı belirsiz kılan ne varsa yaşamı en uçlarına kadar sorgulayıp, insanların uydurduğu sınır algılarını tamamen yitirmiş biçimde hislerini ve karmaşık düşüncelerini dile getiriyor. Dünyanın geleceğin ve daha nice şeyin belirsizliğini nedensel bir şekilde garipsiyor ve inanç kavramını belirsizlik girdabında eritiyor.
Kitap bana kendimizi dinden dünyadan ve varlıklardan kopup var oluşumuzu sorguladığımız sitemkâr his ve düşüncelerimizi anımsattı. İlginç ve tanıdık hislerden oluşan bir kitap.
Bu sitemkâr hislerin var olması haklılık barındırıyor.
Böyle bir kaderi yaşamış ve böyle engin düşünebilen biri yaşadığı kader yetmez gibi bu his ve düşüncelere sahip olduğu için de acı çekiyor.
Kitabın devamında böyle düşünmenin ve hissetmenin nedeni olan can çekişen bir genci, ölümü ve öldürmeye iten olayların hissettirdikleri ile beraber aktarıyor.
Var olmanızı ve var olanları sorguluyorsanız, özgürlük kavramına pek inanmıyorsanız ve kendinizi bir dünyada sıkışmış gibi hissediyorsanız size de tanıdık gelebilir.
Eve Dönmenin Yolları…
“Ev” ini arayanlar için çölde vaha bulma hissi veren bir isim değil mi? :)
Kitabın isminden yola çıkarak bu his veya benzer bir beklenti ile başlarsanız, size vermesini beklediğiniz ile onun size verdiği çok uyuşmayabilir. Ama asla olumsuz taraftan değil bu yorumum. Mesela ben, el feneri misali, hızlı hızlı hadi bana yolları göster beklentisi ile almışım elime. O ise yolumun kenarlarındaki fıstık yeşili bir ağacın altına oturttu beni, şşş dur biraz soluklan dedi.
(Sahi kapağının rengi nasıl da güzel değil mi?=) )
Böylece ben soluklanırken bir solukta da okumuşum kendisini.
Yazarımızın dili çok sade; kelimeler, cümleler su gibi akıp gidiyor. Eser, yazar adayı anlatıcı karakterimizin hayatının farklı dönemlerinden anılarını içeriyor. Kitapta bahsedilen: 1985 Şili Depremi, Pinochet’in dikta rejimi, siyasi görüş ve bitaraflığın dışlandırıcılığı gibi öznel konular ile tanıdık duygularda birleşiyorsunuz. Kitabın farklı bir anlatım tarzı var. İşlenen konular bir olay örgüsü içinde anlatılmıyor. Anlatılan hususlar da derinlemesine irdelenmiyor. Ancak kesinlikle sığ değil ki bu kadar sığ olmaya yakınken. Zaten eserin konusundan, içeriğinden de ziyade hissettirdikleri bence asıl meselemiz.
Zannımca yazarımız, kendisi eve dönmeyi istemediği için, bu yolları bize söylemese de kaybolmanın güzel yanını çok güzel öğretiyor: artık tek başına yürümeyi öğrenmiş oldun!
Peki ya sonra, o kaybolabildiğimiz zamana özlem duyarsak, bütün sokakların yeni olduğu zamana?..
Okurken mutlu olduğum zaman nasıl geçti dediğim Bir kitap oldu
Merhaba kitapseverler az önce Pia Maderı okudum olağanüstü akıcı yazılmış bir kitabı elime aldığım andan beridir bırakamadım. Kitap çok güzel sarıyor nörobilim ve romanla birleştirmiş aslında yazar, bunu fark ettim söylemek istediklerini kahramanları çok güzel şekilde aktarmış kitabın hissettirdikleri çok güzel arada komiklikleri çok güzeldi
Verity ! Tam bir manipülatör, tam bir içten pazarlıkçı tam bir psikopat evet bana direkt hissettirdikleri bu düşünceler. Biraz hızlı bir giriş yapmış olabilirim. Normal! Bu açıdan düşününce Okuduğum en etkilendiğim kitaplardan bir tanesiydi. Çünkü okurken öyle bir psikolojinizle oynayıp aklınızı bulandırıyor ki onunla yani Verity’le gerçek hayatta
"Yapmamayı tercih ederim."
Kitabın bana hissettirdikleri şöyle oldu: Aslında hepimiz olması gerekeni düşündüğümüze kendimizi alıştırmışız ve bunun dışında başka bir şey kabul edilemez. Bartleby gibi aykırı bir şey söylediğinizde tuhaf karşılanırsınız. Ancak öykü anlatıcısı olan büro sahibi, birçok insan tanımıştır ama aklında kalan Bartleby'nin öyküsüdür. Bu da demektir ki ancak aykırı olduğunuzda, diğerleri gibi olmadığınızda akılda kalıcı oluyorsunuz.
Ve insanın yaptığı işin aslında karakterine ve duygu dünyasına çok fazla etki ettiği. Bunu şu şekilde de düşünebiliriz, içinde bulunduğunuz ortam, etkisinde kaldığınız bir olay, bir insan, bir düşünce vb. aslında sizi olduğunuzdan çok daha fazla etkiliyor.
Çağın görmezden geldiği basit incelikleri hatırlatan bir şiir mangası
Çizgi roman dünyâsında manganın konumu çeşitli sebeplerle şahsına münhasırlaşmış durumda. Bir arketipten bile söz edilebilir: Olabildiğince yüksek oranda aksiyon, mümkünse fantastik, alabildiği kadar şiddet içerikli, mücâdele temelli ve sâir özellikleri içeren Japon yazar-çizer takımının çizgi romanlarına manga denir. Ha bir de lütfen sağdan sola
DENİZ KIZI-ENGİN AŞKIN,108 sayfa
Yazarın Terazi Kızı kitabından sonra ikinci kitabı,adıma imzalı olarak geldi.İlk okuyan kişilerden olmak benim için bir mutluluk.
Bu kitabımızda yine hayatın içinden,günlük yaşantımızda başımıza gelebilecek olaylar anlatılıyor ve on hikayeden oluşuyor.Bu sefer ayrılık hikayeleri ve biraz hüzün kokulu.
*Üç Yıl
Ve Nietzsche ağladı…
Ve kitabı en sonunda bitirebildim.
Ahhh tadı damağımda, aforizmaları aklımda , bana hissettirdikleri ruhumda kaldı. Nasıl harika bir kitap olduğunu anlatmaya kelimelirim kifayetsiz kalabilir .
Her insan biriciktir. Bu durum, özellikle fizik beden, genetik, biyoloji, parmak izi, göz rengi ve şekli açısından da artık kesinlik kazanan matematiksel bir doğrudur. Hem de kainatta insana yüklenen anlam bakımından insan çok özeldir, kendi varlığının hakikatle yüzleştirilmesi açısından da biriciktir .
Bu paragrafı google dan direk aldım :)
Kitap aslında bir nevi psikanalizin
temellerinin atıldığı bir tarihe götürüyor insanı …
İnsani olan bütün duyguları didik didik ediyor .
Ve insanlara katılan anlamın aslında kendi düşüncelerimizden kaynaklandığının farkına vardırıyor .
O müthiş iki adam ,Josef Breuer ve Nietzschenin muhteşem diyalogları, bir birilerini köşeye sıkıştırmaları , ruhlarının derinine inme gayretlerini okudukça nasılda insanın beyninde şimşekler çakıyor .
Okudukça şöyle oluyorsunuz ;
Vay beeee vay beeee :)
Ve bir birilerinin ardından aldıkları notlar da insanı tebessüme sevk etmiyor değil hani ;))
Ezcümle çok büyük zevk alarak okuduğum bir kitap oldu .
Arkadaşlarımla kitabın kritiğini yapacağımız zamanı iple çekiyorum :))
Bize bu kitabı tavsiye eden arkadaşım Ayşe’ye de teşekkürü borç bilirim :).
“İhsan Oktay Anar kitapları, kolayca incelenecek ve uzunluğu ile derinliği ne olursa olsun “tamamlanmış” incelemeler yapılabilecek kitaplardan değil. İyi ki de değil. Öncekilere nispeten Galîz Kahraman, dili itibariyle daha yüzeyden, olaylar itibariyle daha yakın dönemden gitmesine rağmen İhsan Oktay Anar kitapları ile ilgili bu geleneği bozmuyor.
Geçen haftalar sonrasında bu kitabı elimden bırakırken yaptığım ilk şey derin bir nefes vermek oldu. Ruhumdaki karmaşa sanırım bunun en büyük sebebi olabilir. Kitabın sandığımdan daha da derin anlamlar taşıdığını görmek beni sandığımdan da çok yordu. Uzun, yorucu, sorgulatan, yıpratıcı bir yolculuktu anlayacağınız benimki.
Kitap kısaca yazarımız
