"yalnız qoca Bencamin uzun illərin hər bir təfərrüatını yaxşı xatırlayırdı. və bilirdi ki, işlər həmişə eyni qayda ilə gedib ‐ nə çox yaxşı olub, nə də çox pis. aclıq, məhrumiyyət, ümidsizliklər biri‐birini əvəzləyib. Bencamin deyirdi ki, bu həyatın dəyişməz qanunudur.”