Adı:
Isabelle
Yazar:
Baskı tarihi:
Eylül 2011
Sayfa sayısı:
112
ISBN:
9789750713682
Kitabın türü:
Çeviri:
Aysel Bora
Yayınevi:
Can Yayınları
XIX. yüzyılın sonlarına doğru, Gérard Lacase, Francis Jammes ile André Gide'i yakında yıkıntılarından başka bir şey kalmayacak olan Quartfourche Şatosu'nu ziyarete götürür. Orada, onlara başından geçen kısa ve yoğun aşk hikâyesini anlatmaya koyulur.
Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine araştırmalar yapmak üzere davet edildiği Quartfourche'ta, Casimir adlı küçük bir çocukla tanışmıştır. Çocuk; kalın bir sır perdesiyle örtülü geçmişe açılan kapının anahtarıdır. Gérard, çocuğun sadece resmini gördüğü annesine, önleyemediği bir tutkuyla bağlanır. Ne var ki, Isabelle gerçekte tam bir "femme fatale"dir. En azından Gérard öyle olduğunu düşünür.
André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasını, ahlaki bir yıkılışı, bir şatonun çöküşünde simgeleştirirken, estetiğin sunduğu görünüm ile gerçeklik arasındaki uçuruma işaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandırıyor. Isabelle, büyük bir ailenin çöküşünü, bir şatonun çöküşüyle simgeleştiriyor
(Tanıtım Bülteninden)
Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine araştırmalar yapmak üzere davet edildiği Quartfourche'ta, Casimir adlı küçük bir çocukla tanışmıştır. Çocuk; kalın bir sır perdesiyle örtülü geçmişe açılan kapının anahtarıdır. Gérard, çocuğun sadece resmini gördüğü annesine, önleyemediği bir tutkuyla bağlanır. Ne var ki, Isabelle gerçekte tam bir "femme fatale"dir. En azından Gérard öyle olduğunu düşünür.
André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasını, ahlaki bir yıkılışı, bir şatonun çöküşünde simgeleştirirken, estetiğin sunduğu görünüm ile gerçeklik arasındaki uçuruma işaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandırıyor. Isabelle, büyük bir ailenin çöküşünü, bir şatonun çöküşüyle simgeleştiriyor
(Tanıtım Bülteninden)
Gérard Lacase, 1800'lü yıllarda eğitimini tamamlamak adına hazırlaması gereken tez için öğretmeninin aracılığıyla Floche ailesinin malikanesine konuk olur.
Burada ailenin konukseverliği ile kapılarını açtığı kütüphanelerinde araştırmalarını yaparken çok daha farklı birşey ilgisini çeker.
Ailenin gizemli sırrını Isabelle'in çizilmiş resmini görmesiyle çözmeye karar verir.
İnsan hiç tanımadığı birine sevgi, ilgi, merak besleyebilir mi? Sesini duymadan, hakkında hiç bir bilgiye sahip olmadan gecelerini onu düşünerek geçirebilir mi? Ve böyle bir yolun sonu sizce nereye varır.
Gérard'ın kısa öyküsünü yazar ancak bu denli güzel ve ilgi çekici anlatabilirdi. Anlatımı akıcı ve sade.
Okunmasını tavsiye ederim.
Burada ailenin konukseverliği ile kapılarını açtığı kütüphanelerinde araştırmalarını yaparken çok daha farklı birşey ilgisini çeker.
Ailenin gizemli sırrını Isabelle'in çizilmiş resmini görmesiyle çözmeye karar verir.
İnsan hiç tanımadığı birine sevgi, ilgi, merak besleyebilir mi? Sesini duymadan, hakkında hiç bir bilgiye sahip olmadan gecelerini onu düşünerek geçirebilir mi? Ve böyle bir yolun sonu sizce nereye varır.
Gérard'ın kısa öyküsünü yazar ancak bu denli güzel ve ilgi çekici anlatabilirdi. Anlatımı akıcı ve sade.
Okunmasını tavsiye ederim.
Andre Gide'nin okuduğum üçüncü kitabı.bunu da büyük beğeniyle okudum.kitapta,gençlik yıllarında bir tez hazırlamak için bir süre misafir olduğu bir şato da yaşadıklarını anlatan bir kişinin hikayesini okuyoruz.bu kişi şato da gördüğü bir resimden etkilenerek,bu resimdeki kişinin gizemini çözmeye çalışıyor.İlk sayfasından son sayfasına kadar akıcılığından ve gizeminden hiçbir şey kaybetmeyen , yazarın büyük ustalığı sayesinde merak içinde ve kolay bir şekilde okunan harika bir kitap.okumanızı tavsiye ederim.
Benzer kitaplar
8.3/10 (27 Oy)18 beğeni63 okunma2 alıntı1.216 gösterim
8.5/10 (12 Oy)10 beğeni28 okunma13 alıntı1.454 gösterim
7.4/10 (38 Oy)27 beğeni83 okunma14 alıntı1.583 gösterim
7.9/10 (27 Oy)20 beğeni91 okunma3 alıntı1.569 gösterim
7.8/10 (20 Oy)17 beğeni65 okunma20 alıntı1.406 gösterim
8.3/10 (62 Oy)42 beğeni143 okunma69 alıntı1.913 gösterim
7.7/10 (34 Oy)28 beğeni86 okunma21 alıntı1.764 gösterim
8.0/10 (22 Oy)15 beğeni52 okunma68 alıntı1.839 gösterim
7.8/10 (52 Oy)41 beğeni122 okunma118 alıntı2.480 gösterim
8.2/10 (25 Oy)22 beğeni62 okunma25 alıntı1.328 gösterim
İzabel oldukça farklı bir o kadar da çekici bir roman olarak gördüm. Bununla beraber kitabın adı İzabel olmasına rağmen kim bu İzabel neyin nesi diye kendime onlarca soru sorarken en sonunda İzabelle karşılaştım ve Gérard Lacas'ın ona olan tutkusunu görmeye başladım. Bu gizemli kadına tutulan Gerard Lacas'ın anlatıları yer yer gizemli, bazen bunalımlı, bazen de heyecan verici olarak sürdü gitti. Küçük Kasimir kitapta en çok sevdiğim karakter oldu. Bazı karakterler ise olabildiğince nefretlikti. Buna papaz karakteri de dahil. Andre Gide'İn okuduğum ilk eseri olması nedeniyle ilk başlarda tutukluk yaşasam da sayfalar aktıkça bırakamadım ve bir solukta bitirdim. Andre Gide başlamak için iyi bir seçim olabileceğini düşünüyorum.
Isabelle gibi bi orospu görmedim ben abi , okumayın ya kitabı bırakın sinirleriniz bozulmasın bari. Biraz döneminin kadını ol kadını, olmaz ki böyle canım! Gérard Lacase , bırak anacım bırak delikanli adamsın sen sana karı mı yok.
Etkileyici dokunaklı kalemden güzel bir eser..Bir çırpıda ya yakın bir zamanda yani bir günde okuyarak sevdiğim bir yazar olan Andre Gide bu kitabında da olağanüstü yazmış..
Romanımızın kahramalarından Lazarın merakı sayesinde Kartfurş şatosunda İzabelin geçmiçine dair sırları öğrene öğrene ilerliyoruz... Ben sonlara geldim sayılır. 90. Sayfadayım. Açıkçası Lazarın tezi için yaptığı araştırma tamamen havada kaldı. Yazar bu İzabelin öyküsünü gizemli bir kurguyla okura verebilmek için Lazarı tez araştırması bahanesiyle Floşların yaşadığı şatoya yönlendirmiş... Çok süper bir eser diyemesemde, merak unsuru ve Andre Gidenin usralığı sayesinde okunur diyorum. Bakalım son sayfalarda sıradışı bir şeyler olacakmı? Onuda yarın okumak ümidiyle herkese keyifli okumalar...
Yirmi beşimdeyken, yaşamı hemen hemen sadece kitaplardan tanıyor ve kuşkusuz bu yüzden de kendimi romancı sanıyordum. Olayların, bizi en çok ilgilendirecek yanlarının nasıl kötü bir nihayetlilik ve alaycılıkla gözlerimizden kaçtığını, onları zorlamayı bilmeyene ne kadar sınırlı olanaklar sağladığını ise henüz bilmiyordum.
Fikirler çiçekler gibidir, sabah toplananlar en uzun süre taze kalanlardır.
Sayfa 28
Araştırma duygusu ve eleştirme merakı, başkaldırma duygusunun tohumudur.
oysa Tanrı bize babaların cezasını çoğu zaman evlatların çektiğini öğretir.
Sayfa 66
- Onlar için yokum ama, senin için buradayım...
- Sanatçı mısınız?
+ Ne yazık ki hayır, ama şart değil; şiirden zevk almasını bilirim.
+ Ne yazık ki hayır, ama şart değil; şiirden zevk almasını bilirim.
Yirmi beş yaşındaydım ve ne biliyorsam neredeyse hepsini kitaplardan öğrenmiştim.
Kitabın basım bilgileri
Adı:
Isabelle
Yazar:
Baskı tarihi:
Eylül 2011
Sayfa sayısı:
112
ISBN:
9789750713682
Kitabın türü:
Çeviri:
Aysel Bora
Yayınevi:
Can Yayınları
XIX. yüzyılın sonlarına doğru, Gérard Lacase, Francis Jammes ile André Gide'i yakında yıkıntılarından başka bir şey kalmayacak olan Quartfourche Şatosu'nu ziyarete götürür. Orada, onlara başından geçen kısa ve yoğun aşk hikâyesini anlatmaya koyulur.
Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine araştırmalar yapmak üzere davet edildiği Quartfourche'ta, Casimir adlı küçük bir çocukla tanışmıştır. Çocuk; kalın bir sır perdesiyle örtülü geçmişe açılan kapının anahtarıdır. Gérard, çocuğun sadece resmini gördüğü annesine, önleyemediği bir tutkuyla bağlanır. Ne var ki, Isabelle gerçekte tam bir "femme fatale"dir. En azından Gérard öyle olduğunu düşünür.
André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasını, ahlaki bir yıkılışı, bir şatonun çöküşünde simgeleştirirken, estetiğin sunduğu görünüm ile gerçeklik arasındaki uçuruma işaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandırıyor. Isabelle, büyük bir ailenin çöküşünü, bir şatonun çöküşüyle simgeleştiriyor
(Tanıtım Bülteninden)
Gérard, kütüphanesinde Bossuet üzerine araştırmalar yapmak üzere davet edildiği Quartfourche'ta, Casimir adlı küçük bir çocukla tanışmıştır. Çocuk; kalın bir sır perdesiyle örtülü geçmişe açılan kapının anahtarıdır. Gérard, çocuğun sadece resmini gördüğü annesine, önleyemediği bir tutkuyla bağlanır. Ne var ki, Isabelle gerçekte tam bir "femme fatale"dir. En azından Gérard öyle olduğunu düşünür.
André Gide, büyük bir ailenin parçalanmasını, ahlaki bir yıkılışı, bir şatonun çöküşünde simgeleştirirken, estetiğin sunduğu görünüm ile gerçeklik arasındaki uçuruma işaret ederek bu alçakgönüllü öyküye büyük bir derinlik kazandırıyor. Isabelle, büyük bir ailenin çöküşünü, bir şatonun çöküşüyle simgeleştiriyor
(Tanıtım Bülteninden)
