“Balkanlar’ın Gorkisi” olarak anılan Panait Istrati'nin Mihail kitabı ile geldim bugün.
Kitap yorumuna başlamadan önce bir soru sormak istiyorum: Başınız sıkıştığında, bir çare bulamadığınızda ilk arayacağınız dostunuz kimdir? Soruya anında cevap verenler, dilinizden dökülen o isim, aynı zamanda gönlünüzden de dökülmüştür. O isim sizin gerçekten dostunuzdur.
Dostluk deyince aklıma ilk bu roman gelir. Adrian ve Mihail'in dostluğu sahicidir, yani tek çıkarları birbirlerinin fikirlerini paylaşmak ve birbirlerinin fikirleri ile beslenmektir. En etkilendiğim nokta ise; birbirlerini aylarca görememelerine rağmen bir gün yine yolları kesiştiğinde sanki daha dün görüşmüşler gibi davranmaları olmuştu.
Tek dostu kitapları olan, annesiyle yaşayan Adrien hayatını sevgi üzerine inşa eden bir insandır. Mihail ise Adrien gibi kitap okumayı seven, altı dil bilen, fırında çalışan ama insanlara hep mesafeli olan birisidir. Üzerindeki kıyafetler yırtık pırtık hatta bitlidir. Ama Adrien onu Fransızca bir kitabı okurken görür ve daha ilk anda kendisine yakın hissedip dostluğunu ister ve Mihail'in peşine düşer fakat bu hiç de kolay olmayacaktır.
Arkadaşlık, dostluk, dış görünüşler üzerine olan fikirlerinizi sorgulatacak, pek çok cümleyi iki ya da daha fazla sayıda okumanıza sebep olacak bir eser.
Dili yalın ve akıcı olan Panait Istrati'den, Adrien ve Mihail'in bilgi ve sevgi üzerine kurdukları dostluklarını anlattığı romanı. Kaliteli çevirisiyle, kitaba kendinizi kaptırıp en kısa vakitte bitireceğinize dair şüpheniz olmasın.
