Bizler büyük bir insanlık işlevinin koruyucularıyız. Belki insanî çabalar arasında en büyük işlevin. Çok şey başardık, sık sık da hata yaptık. Ama elimizden gelen tüm tevazu ile arkamızdan gelenlere yer açmaya istekliyiz. İnsanız ne de olsa ve hepimiz bir şeyler arıyoruz. İnsan ırkına behşedilen büyüklükte neler varsa, onları arıyoruz. Bu büyük bir çabadır.
" Hayatında yalnızlıktan başka bir şey görmediği için, müthiş yalnızlığının farkında bile değildi "
.
Neden hemen her şeyin en kötüsünü düşünüyoruz?
.
Önemli Bir Alıntı
Uzun süreli televizyon veya video izleyerek beynini düşük viteste kullanmaya alışırsın. Video ya da televizyon izlerken beyninin sağ lobu pasif kaldığı için, beynin gelişimi yavaşlar.
Bilirsin, az kullanılan ya da kullanılmayan organlar körelir. Beynini gereksiz şeylerle doldurarak farkında olmadan “Beyin Obezitesi” olursun. Bunun sonucunda beynin hantallaşarak, algılaman yavaşlar.
Ve asla beraber olamayacağız. Aynı evi, aynı teni paylaşmayacağız. Aynı masada oturmayacağız, hatta aynı şehirde bile oturmayacağız...
“Her söylenileni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”
•İnsanlardan nefret ederiz ve gene de onlarla birlikte olmak isteriz, çünkü yalnız insanlarla ve onların arasında bir şansımız vardır yaşamı sürdürmek ve çıldırmamak için.
" İnsanlar çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki sonra çocukluklarını özlerler. Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler. Sonra sağlıklarını geri almak için de para öderler. Yarınlarından endişe ederken, bugünü unuturlar. Sonuçta ne bugünü ne de yarını yaşarlar. Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarlar.
Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler..."
Platon
Sayfa 37
Kaderimden kaçayım derken,yanlış bir yolda boşu boşuna yürüyor olabilir miydim?
Sayfa 84Kitabı okudu
"Eve dön, şarkıya dön, kalbine dön!"
Sayfa 11Kitabı okudu
