Ey benim; Gönlü, temiz; niyeti, halis; Üslubu, kusurlu Cancağızım
Mademki davetin Onadır; Önce gönüle hitap etmelisin.
Bu; sivri dille, davet olmaz. Olsa da, ona icabet eden olmaz.
Doğruluk duygusu, haklı olmanın verdiği doyum, kedini değerlendirmenin sevinci, bayım, bizi ayakta tutan ya da ilerleten güçlü zembereklerdir. Tersine, insanları bundan yoksun ederseniz, onları ağzı köpüren köpeklere çevirirsiniz. Nice suçlar işlenmiştir, yalnızca bunları işleyenler kusurlu olmaya dayanamadıkları için!
Üç şey seçtiler cennetten çıkarmak için:
Bir: Kelimeler.
İki: Aşk.
Üç: Annelik duygusu.
Kelimeleri Adem yanına aldı, annelik duygusunu taşımak Havva'ya kaldı.
Ama aşk çok ağırdı.
İkisinin de aşkı tek başına taşıması mümkün olmayınca, ikisinin zembili de aşkı bir başına kaldıramayınca, bölüştüler yükü.
Yarısını Adem sırtlandı, aşkın yarısı Havva'ya kaldı.
Öyle sert düştüler ki dünyaya, bu fenaya, Adem'in dizlerinin bağı çözüldü, ciğerleri yandı. Nutku tutuldu. Üçüncü defa, bildiği kelimelerin hepsini önce unuttu. Sonra bir kısmını hatırladıysa da o bir kısmını kıyamete değin unuttu.
Aşk? Daha yollarda sakin durmamıştı bir türlü. Kabına sığmamıştı. Bir yarısı yollarda kayboldu. Getirebildikleri ancak öbür yarısıydı.
O gün bugün yeryüzü kelimeleri yetersiz, aşk bu dünyada kusurlu.
Annelik duygusu?
Havva'nın cennet duygusu.
Gönül evinde, kadın bedeninde, tastamam duruyordu.
Ey Tanrım, eserin çok yaşasın! biz onun kusurlu olduğunu düşünürüz, çünkü budalayız, ama sen bizi affet, saçma sapan yargılarımızı dikkate alma! Ama üzücü olan, fazlalık yaratan, şu zavallı beyin yerine başımıza ikinci bir kalp koymayı düşünmemiş olman?
Sayfa 37 - kitapKitabı okudu
En boş insanlar kendilerine çok önem verirler, mükemmeller güvensizdir, kusurlu insan küstahdır, iyi adamsa ürkektir.
Kusurlu gören göz
" Gayipleri bilmeyi istemektense, kendi kusurlarını bilmeye çalışman daha hayırlıdır."
Sayfa 62
Nokta varlığın özeti. Noktasını bulamamış ya da yitirmiş her harf ol sebepten kusurlu. Ama eski alfabede sıfırı ifade eden şekilde bir noktadır. O zaman varlık yokluk olur, yokluk varlık. Hamid bu yüzden ihtişamlı bir bilmezden gelişle sorar:
Bu sıfır nedir hesâb içinde?
Tecahül-i arifane, çünkü bütün varlık ancak ona doğru değiştiği bir sıfırla mana kazanır. İlimle kavgalı Fuzulî aşka da ilme de son noktayı koyar o noktada; Leyla, sûret-i aşk-ı Mevla’dır.
Fazla söze hiç gerek yok aslında. Noktanın içinde bütün mümkünler saklı. Mümkün nokta gayr-i mümkün nokta. Sır nokta esrar nokta. Bâb nokta evbâb nokta.
Bilinenden bir eser yok. Bilinmeyen nokta nokta.
Bir parantez vakt-i ömrüm. Ölüm nokta doğum nokta. İsmimden sual edilse, bilin beni üç nokta.
Bir aynada seyrettim âlemin cümlesini. Aynam nokta sırrım nokta. Umduğum kadar büyük değilmiş, dünya nokta ben nokta.
Öyle uzaklaşmışım ki menzilden, sıla nokta gurbet nokta. Döndüm baktım aldığım yol, nokta üstünde nokta. Gelen geçti, giden gitti. Sağım nokta solum nokta. Menzil-i maksûda varmış erenler. Söyleyen yok susan nokta…
En boş insanlar kendilerine çok önem verirler, mükemmeller güvensizdir, kusurlu insanlar küstahtır; iyi adamsa ürkektir.
Goethe
Platon der ki deneyimlerimiz tıpkı bir mağarada bilinmeyen bir kaynaktan yansıtılan gölgeleri izleyen bir adamın deneyimleri gibidir. Gördüğümüz gölgeler sadece gerçek insanların kusurlu temsilleridir.
Sayfa 192Kitabı okudu
Aşk daha yollarda sakin durmamıştı bir türlü. Kabına sığmamıştı.Bir yarısı yollarda kayboldu. Getirebildikleri ancak öbür yarısıydı. O gün bugün yeryüzü kelimeleri yetersiz,aşk bu dünyada kusurlu.
''Biz kusurlu bir dünyada yaşayan kusurlu kişileriz.''
Haruki MURAKAMİ