— Gerçekten mi?
— Hem de ne gerçekten!... ben size bir şey diyeyim, aklınızdan çıkarmayın Profesör Y... inanmadığım şeyi de söylemem, onu da bilin ayrıca!... velhasıl diyeceğim o ki, bizim defteri dürdüler!
— Demeyin öyle! demeyin!
kim o içimde ki ses ?
ilk incelemem olduğu için biraz heyecan var tabi :) o halde başlayalım.
öncelikle 
Mehmet Yıldız tüm bu bilgileri tek tek toplayıp ders niteliğinde bizlere sunduğu için teşekkürü bir borç bilirim. okumama nasip eden Rabbime şükürler olsun.
biliyoruz ki asrımızın en büyük hastalığı vesvese. peki nedir bu vesvese ? ve neden vesveseyi kendi düşüncemiz ve iç sesimiz olarak benimsemişiz neden bir şey yaptığımız zaman ‘içimden geldi,yaptım’ diyoruz.peki tüm içinden gelenler senden mi, doğru mu ? insan sürekli içinden geleni mi yapmalı ?
işte tüm bu sorulara yanıt;
Bediüzzaman Said Nursî 
Sözler (21.söz) kısmında. Üstad hz (Allah c.c razı olsun) bize bunu yıllar önce anlatmış aslında. Mehmet hoca ders niteliğinde hepsini açıklamalı olarak ele almış. sayfamda hemen hemen hepsini paylaşmış olduğum için buraya yazmayacağım.
normalde dini kullanıp suistimal eden çok fazla yazar okudum.kitap satılsın, yazar tanınsın paralar kazanılsın. peki amelin ne oldu? yerle yeksan! kanmayalım sevgili dostlar öyle herkesi okuyup, dinlemeyelim. zihnimizi malayani şeylerle doldurmayalım.
sevgili Mehmet Yıldız kesinlikle onlardan biri değil. bu kitabında da bunu çok rahat bir şekilde görüyoruz. incelememi bitiriyorum (şimdilik) bitirmeden evvel ders videolarını buraya bırakıyorum. youtube.com/playlist?list=P...
Sözler ile birlikte çalışırsanız çok daha akılda kalıcı ve anlaşılır olacaktır. anlamıyorum, çok zor demeyin. ben anladıysam herkes anlar :) Allah’a emanet olun, dualarda buluşalım.
ŞEHADET VAKTİ
22 Ağustos 1966'da Seyyid Kutub'a idam cezası verildiğinde, Assam el-Attar'ın kitabında anlattığına göre Kutub bu kararı tebessüm ve Allah'a ka-lvuşmanın verdiği büyük bir mutlulukla karşılamıştı. Muhammed Ali Benna'nın dediğine göre Seyyid Kutub'un asılmasına asıl sebep "Yoldaki İşaretler" adlı kitabı idi.
Yüksel yayıncılıkKitabı okudu
Hatırlayınız, Ebû Cehil bir gün avcuna taş parçaları saklayıp sorar Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem’e:
- Eğer gerçekten peygambersen avcumdakilerin ne olduğunu söyle?”
Cevap Allah’ın Rasûlü’nden bir soru ile gelir:
- “Ben mi avcundakilerin ne olduğunu söyleyeyim, onlar mı benim kim olduğumu söylesinler?”
Taşlar vecde gelir daveti duyunca. Dem bu demdir. Nurdan bir halka kurulur nâra müstahak elin içinde. Taşların her biri bir kalp olur. Tutuşurlar el ele. Bir işarete bakacak bütün mesele. Dili dönmez demeyin, dile döner taşlar ve haykırırlar aşk ile:
“Lâ ilâhe illallah Muhammedü’r-Rasûlullah...”
Cehâletin babasının avcu yangın yeri ama kalbi taş kesilmiş nasipsizin. Avcundaki taşları öfke ile yere çarpar, yine iman etmez.
Ârifler derler ki, taşlar o anda zikretmeye başlamadı, onlar daim o zikir ile meşguldüler. Allah o an kulağından perdeyi kaldırdı da Ebû Cehil işitmeye başladı.
İnsan düşerken bile tutunacak bir dal istiyor. Takılı kalıp hızını kesecek bir an. Ben buradan atlarken düştüm sananlar oldu. Zaten kafası güzeldi, çok sarktı dediler arkamdan. Ayağı kaydı diyenler oldu.
Bağırdım aslında. Hâl dili ile, ben dedim, düşmedim bir uçurumdan; kandırılmadım, bağlanmadı gözlerim. Ben sarhoş değildim (Hem sarhoş olsam,
Osman Dede'nin ayağa kalkarak karşıladığı ender kişilerden biri de Gavsi Baykara. Yenikapı Mevlevîhanesi'nin son şeyhi Abdülbaki Baykara'nın büyük oğlu. Ortadan biraz uzunca, keskin bakışlarını alaycı bir gülümsemeyle derinleştiren, insanlarla hissettirmeden dalga geçen bir adamdı. Ana dili Arapça, baba dili Farsça da tekke dili Türkçe. 'Olur mu öyle şey?' demeyin. Bu şeyhzade kısmının eğitimi bambaşka oluyor. Annesiyle konuşması gerektiğinde Arapça söylemek zorunda. Kadıncağız, (O da bilmem hangi tekke şeyhinin kızı) oğluna Türkçe bilmezi oynuyor. 'Annemin Türkçe bildiğini Sultanî'ye (Galatasaray Lisesi) başladığım zaman öğrendim' derdi hoca. Babasıysa Türkçe ve Arapça sorulara cevap bile vermiyor. İlle de Farsça olacak. Şeyhzadelerin, iptidai dediğimiz ilkokul tahsili tekkede. İşte Türkçeyi de orada kullanıyor. Maarifin cebrî derslerine ilaveten, Yunanca da öğrenmesi lazım. Heybeliada'dan bir daskalos tutmuşlar. Adamcağız her Allah'ın günü Heybeli'den kalkıp taa Yenikapı Mevlevîhanesi'ne gitmek zorunda. Kolay mı, meşîhatle Patrikhane arasında şifahi anlaşma var. Bu böylece bir yıl kadar devam etmiş, daskalos İslamiyeti seçip kapağı tekkeye atınca Rumlar yaygarayı basmışlar. 'Verin pâreliyelim!' diyecekler akılları sıra. Şeyh Efendi de 'Buyrun alın' demiş. Sonra da, 'Sıkıysa!' lafına da benzer bir şeyler söylemiş. Ortalık sütliman. Yaa... Osmanlı tarih boyunca kimbilir kaç Yâni'yi Kâni yapıvermiş. Hem de yaşına başına bakmadan.
Sayfa 28
Okuyuuuunnn!!!
"Sesimi duyan var mı ?"
Düşün , bir sabah uyanıyorsun ve sesin çıkamıyor . Ne hissedersin , ne yaparsın ?( Aaa olur mu öyle şey demeyin hemen arkadaşlar oluyor , o kadar çok duydum ki benzeri vakalar maalesef)
Empati yapmak da çok zorlandınız değil mi? (Düşündüm de tıpkı kanser olmadan kanser hastasına ne yapması gerektiğini söylemem gibi geldi bana bu vaka. ) İşte yazarımız sevgili 
Enver Aysever bir sabah karşılaştığı bu durumda neler yaşadığını , tedavi sürecini , ilişkilerini , sosyal hayatını , geçmişle yüzleşmelerini 25 günde yazdığı bu eserde bizlerle paylaşıyor.
Eseri okumadan önce yazarı başarılı TV programlarından tanıyorum demiştim ki çok eksik tanıdığımın farkına vardım. Zaman zaman olaylara farklı bakış açısıyla düşünmemi geliştiren eseri şiddetle okuyun diyorum !!
Not : İncelememi yeni kalem ve tamamlanacak külliyat keşfetmenin mutluluğuyla bitirirken şimdiden herkese iyi bayramlar diliyorum arkadaşlar:)
Yurtdışında, dünyanın bilmem neresinde ebeveynler, çocuklarının yanlışı doğruyu ayırt edemeyeceğini bildiği halde çocuklarını Lg*t sapkınlığına kurban ediyor. Biri de çıkıp demiyor, çocuğun fikrini sordunuz mu, ne kadar gericisiniz, zorla çocuklarınıza birşey yaptırıyorsunuz? Bu çocuğun böyle bir isteği olamaz, çünkü o yaştaki bir çocuk cinsiyetini değil yalnızca oyunlarını, oyuncaklarını düşünür. Ama müslüman bir ebeveyn, evladını kadın gibi süsleyip püslemediği için, rahat hareket edebileceği kıyafetler giydirince, oğlunu camiye götürüp ilim öğretince, ne nesle ne de insanlığa zarar vermeyecek aksine daha adil daha nizami bir şekilde tertemiz fıtratımıza uygun yaşayabileceğimiz hayırlı nesiller, evlatlar yetiştirirken, sokakta ya da sosyal medyada müslümanlar linçleniyor, o çocuğun fikrini sordunuz mu, ne kadar gericisiniz, her şeyi zorla yaptırıyorsunuz o çocuklara… gibi yorumlar geliyor. Bari biz özgürlükçüyüz, tüm çocukları düşünüyoruz demeyin, çünkü külliyen yalan, biz İslam düşmanıyız, tüm kinimiz size, sırf size saldırmak için herşeye muhalefet oluyoruz diyin de herkes ona göre size muamele etsin.
Genç Bir İntihar Mektubu
Yanı başımızda anlayamadıklarımıza/ elinden tutamadıklarımıza…
Kendime veda ediyorum
Kaç kez yazdım…/ Kaç kez okudum…/ Kaç kez yırttım…
Kaç kez gözden geçirdim intiharımı… Bilemezsiniz…
Ben o intihar mektubunu size değil kendime yazdım
Veda edip el salladım -üzerinize alınmayın-
Ben o eli size değil benden giden kendime salladım…
Başkalarının
