Bu o kadar doğru ki
Fazla sorgulamak sonucunda felç olmuşcasına, herhangi bir şey yapma gücünü yitirmiş hissedebilirsiniz.
Sayfa 17 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
... Öyle derin yaralarım var ki geçmişimde. Ben her gün acılar içinde yaşıyorum. Ruhumla bir bütün olmuşçasına sanki her gün daha da derine gömülüyorum. Hangi tarafından tutarsam tutayım, yine geçmişe yeniliyorum. Bir saplantı mıdır bu? Ya da artık benden bir parça mı? Benden istediği ne, hiç bilmiyorum. Kaybediyorum, her şeyi, en çokta kendimi. Ruhumu şeytana satmak istiyorum. Sadece o ne derse onu yapmak istiyorum. Bu ağır yükten kurtulmak istiyorum. O kadar derinde saklıyım ki, oraya inmeye cesareti olan yok.
...
Kimse benim gibi değil! Olmayanı arıyorum. Yalan, her şey yalan işte, biliyorum. Her şey yalan olmak için var olmuş sanki. Ya da yalanların ve yalancıların toplanma kampı burası. Hiç kimse beni sevmiyor aslında. Herkesin nefret ettiğiyim. Ya benim nefret ettiklerim? Ya her defasında nefretime yenildiklerim? Günler gibi, nefret tohumları ekiyorum toprağıma. Herkesten, her şeyden nefret ediyorum! Haykırıyorum. Yoruluyorum, her geçen gün daha da çok. Ölürcesine yaşıyorum her günü. Yıkık, viran olmuş şehirler gibiyim. Kaybolmuşluğum çok. Ama kalkıp da doğrulamıyorum. Kırık hayallerimin kırıkları batıyor canıma. Kıyıyor, en sevdiğin yanıma. Sen solumdasın. Ama hiçbir şey yolunda değil. Kanıyorum hem de oluk oluk, hepsi sana...
07.08.2020
A.U
Öyküler anlatır olmuşçasına,
Sonunu mutlu bağlar,
Gider evinde ağlar.
Sayfa 260Kitabı okudu
Yılın Son Kitabını Tam Hedeften Vurdum***
Bazen kendimi geceye hükmeder gibi hissediyorum. Sigaram bir yandan yanarken bir yandan kahvemin kokusu burnuma geliyor. Havaya bakıyorum kapkaranlık olmuş kasvet dolu etraf. İyice sıkışmış hissediyorum geceye, zindana hapis olmuşcasına susuyorum. Eskiler üstüme bir yük gibi çökmüş sanki, yürüdüğüm sokaklar eskisi gibi gelmiyor bana. Ağır ağır ölüyor günler, ağır ağır ölüyorum bu gecede…
emre|puzo.
kalbi kırık ve küçücük yüreği kor bir ateşin içinde alevlere gark olmuşcasına onun bütün benliğini sarmış ve yakıyordu.
Sayfa 80Kitabı okudu
"Büyümüştüm artık. Bu sefer ben de gidecektim. Arkadaşlarım sürekli gidiyordu.
Mahallede toplandığımızda önceki günkü maceralarını ballandıra ballandıra anlatıyorlardı. Onları hayranlıkla dinliyor ve çok kıskanıyordum. Bizimkilerden izin istesem yine vermeyeceklerdi. Ama kararlıydım. Gidecektim.
Akşam elimde bir poşet balıkla geldiğimde birden yumuşayıp kızmayacaklardı. Hatta, “Oğlumuz büyümüş de eve balık getiriyor," diyeceklerdi.”
Özgür Yılmaz anların, sahnelerin öykülerini tanığı olmuşcasına anlatıyor Asil Adam’da. Mahallesini kurmuş, işleyişe karışmıyor, müdahil olmuyor. Seyretmekten yorgun düştüğünde araya giriyor. Hayvanlar ve nesneler de eşlik ediyor bu şölen havasına. Güldüğünüz şeyler, üzüldüğünüz şeyler. İki duygu arasında kararsız kaldığınızda birini tercih etmek zorunda değilsiniz. Herkesin en az bir tanışla
masadan kalkacağı öyküler.