Üzülerek söyleyeceğim ki, beni hayal kırıklığına uğratan bir kitap oldu. Çünkü Ahmet Ümit'in çoğu kitabını okumuş birisi olarak, kitabın olay örgüsü ve derinliğini yetersiz buldum. Genellikle tarihi olaylara gönderme yapan yazar, bu kitabında sosyal bir soruna gönderme yapmayı seçmişti "çocuk istismarları", kitapta bu olgu özellikle de istismarcıların yargılanması hususunda farklı açılardan ele alınıp tartışılıyor. Ayrıca bir de "mülteci" sorununu da görüyoruz. Uğradıkları muameleler, hayatta kalmak için yapmak zorunda oldukları şeyler... Bunları okuduktan sonra bir çarpılmışa uğruyor, hayatınızı sorguluyorsunuz tabi. Ahmet Ümit, biçemini çok beğendiğim bir yazar, kitap boyunca çocuk istismarcılarını öldüren katilimiz "Körebe" konusunda heyecanı hep en üst düzeyde tutmayı başarıyor. Ancak bu kitabın sonu beni çok tatmin edemedi doğrusu, çünkü dediğim gibi heyecanım en üst düzeye erişmişti. Sanki katil öylesine seçilmiş gibi hissettirdi, öteki kitaplardaki gibi şoka uğratmıyor yazar bu sefer.
Mustafa Kutlu 'dan bir hikâye kitabı. 
Arkakapak Yazıları ile 
Akasya ve Mandolin kitapları deneme idi ne de olsa. Böyle düşünürsek 27 Mart'ta okuyup bitirdiğim 
Anadolu Yakası idi en son okuduğum hikâyesi. Uzun bir ara bu benim için. Bu arada bol bol 
Fatma Barbarosoğlu kitabı okudum, onun yazıları da tıpkı Mustafa Kutlu'nun yazıları gibi dinlendirici
