[Spoiler içerebilir]
Kitabın edebi dilini, akıcılığı ve sizi hemen içine çekmesini bir kenara bırakıp yorum yapacağım çünkü o konuda çok başarılı olduğu aşikar. Elio’yu okumayıp Elio oluyorsunuz bir yerden sonra, Oliver’ın akşam yemeğine katılıp katılmayacağını korkuyla siz bekliyorsunuz, mayosunun rengine göre ruh halini siz çözümlüyorsunuz. Ancak kitabı okurken de filmi izlerken de aradaki yaş farkı ve Elio’nun henüz 17 yaşında olması beni gerçekten çok rahatsız etti. Oliver bir nevi ondan faydalandı gibi düşünüyorum. Onun için bir yaz kaçamağıydı belki ama Elio için her şeydi. Aradan geçen 15 yılda Oliver’ın evlenip bir yuva kurmasına karşın Elio’nun hâlâ tam olarak “geçmedi” demesinden bunu çıkardım en azından. Onun dışında ne şeftalinin başına gelenler rahatsız etti beni ne de başka bir şey. Kitap da film de çok güzel atmosferlerde geçiyor. İki erkek öpüşüyor ve dünyanın sonu gelmiyor; öfkeli ebeveynler, şantajlar, homofobi yok. Çok doğal ve çok tatlı. Elio acı çekiyor ama çektiği şey her 17 yaşında gencin çektiği türden bir aşk acısı, abartılı bir dram yok. Ayrıca tam bir “overthinker” olması, her hareketini defalarca düşünmesi, Oliver’ın her gülüşünden anlamlar çıkarmaya çalışması çok gerçekçi. 
Adınla Çağır Beni 
André Aciman
Harry Potter ve Melez PrensJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 202123,8bin okunma
. . . TERSİ YÜZÜ, A.Camus . . .
22 Yaşında Böylesi Bir Eser Verebilmek:
Albert Camus, bu eseri yazdığında 22 yaşında olduğunu okuyunca aklıma şu soru düştü:
22 yaşındaki bir delikanlının ergenlikten yeni çıkıp gençliğin ilk demlerinin yaşandığı çok genç bir yaşta hangi uzun ve çileli yaşam deneyimleri geçirip hangi algı seviyesiyle düşüncelerini geliştirip iç dünyasında
