Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Güçlü Karakterler Ve Her Telden Aşk
Bu kült esere nasıl bir inceleme yaparsam yapayım yeterli gelmeyeceğini düşünüyorum. İlk başta gözümü korkutur kalın kitaplar. Her gün 100 sayfa hedefi koyarak maksimum 15 günde bitireceğim dediğim kitabı bir aya yakın bir sürede anca bitirdim. Sakın yanlış anlamayın kitap çok akıcı.
1800 lu yıllarda yazılmış bir kitabın Rusya'nin üst tabakasını bu kadar ayrıntılı anlatması çok güzel. Kitabın bütün karakterleri ilgi çekici, Stiva, Lenin, Kiti... Anna Karenin aslında reklam yüzü. Ben kitapta çok betimleme olursa okumayı yavaşlatırım. Ama bu kitaptaki bütün betimlemeler o kadar yerli yerinde ve tamda olması gerektiği gibi. Sıkmadan, yormadan, konudan sapmadan olay örgüsü çok güzel verilmiş.
Bir arkadaşım Anna Karenina okumanın dizi izlemek gibi sözüne katılıyorum. Olaylar dizi izler gibi akıyor ve sıkılmıyorsunuz.
Kitaptaki aşkın anlatımı ilişkilere göre değişiyor. Anna ve Vronsky' de aşk herseyi affeder mi tavrı hakim. Stiva ve Dolli de çocuklarıma saçımı süpürge ettim davranışı göze çarpıyor. Levin ile Kiti arasında da evlilik zamanı gelmiş olan gençler birbirini görmüş beğenmiş duygusu bulunmakta. Kitaptaki her bir karakter kitaba nakış gibi işlenmiş.
Klasik okumak zor değil, sabır gerektiren ve yönetmen gereken bir süreç. 1000 küsür sayfa okunur yeter ki bu kadar akıcı ve karakterlerin sağlam olduğu kitap olsun. Okuycak herkese beklemeyin okuyun derim.
İnsanlarla iletişimini güçlendirmek ve kendini daha iyi anlamak icin bu kitabi okumak cok gerekliymis. "Saçımı süpürge ettim" demeye gerek kalmadan yaşamanın sırrı bu kitapta okuyun, okutun... Vesselam...
Hayatımda yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Yıllardır çabalıyordum. Bir türlü hayalini kurduğum yere bırak gelmeyi, yanına bile yaklaşamamıştım. Kontrol etmeye çalıştığım her şey, kontrolümden çıkmıştı.Herkese saçımı süpürge etmiştim, kimse kıymetimi bilmemişti. Hep de beni bulur, hep de benim başıma gelirdi...
Arızalanmaktan yorulmuştum...
Toplumun benden istediği "iyi insan" karakterini elimden gelenin en iyisiyle uygulamaya çalışmama rağmen , kuma batmış araba gibiydim.Gaza bastıkça gömülüyordum ve kendimi çıkmazda hissediyordum. Ne zaman ki fark ettim , korktuğum her şey başıma geliyor, işte o zaman benim için uyanış başlamıştı...
Bütüne Işık Olsun
·
Puan vermedi
İçimdeki Rehber, Psikonet Yayınları'ndan okuduğum ikinci kitap oldu. Kitabın içinde 15 öykü bulunuyor. En beğendiklerim "Tuzak" ve "Fanus"oldu. Şemalardan, kökleşmiş halde bulunan olumsuz inançlardan bahsediyor. İnce bir kitapta akıcı bir dil yakalanarak zor konuların işlenmesi hoşuma gitti. Şemalar ayrıntılı yansıtılmış. Yazar Türk olduğu için üslubu daha bizden. Öykülerin temellendiği konular daha tanıdık. Aile baskısı, helikopter ebeveynler, saçımı süpürge ettim ebeveynleri, mükemmelliyetçilik...
Bazı hikayelerin fazla soyut kaldığını düşünüyorum. Anlaması zor. Yazar, bazen sanki yalnızca kullanmak istediği alıntıyı oraya yerleştirebilmek için öykünün yönünü o tarafa kırmış gibi. Bazı geçişleri alakasız buldum.
Yer verilen bazı cümleler ve oluşturulan kurgu aynaya bakıyormuş gibi hissettirdi. Genel olarak hoş bir kitap olduğunu söyleyebilirim fakat daha ağır psikoloji kitapları okuduğum için beklentimi karşılamadı.
Çinlilere karşı önyargısı olan herkes okumalı
ilk sayfa sıkıyor ne anlatılıyor diye düşündürüyor insanı ancak devam ettikçe anlaşılıyor Çin halkının zihniyeti yaşantısı gerçekliği. okumaya başlamadan önce ne kadar önyargılı idim anlatamam sonuçta pandemi evlere girmek zorunda kaldık online eğitim hepimizin şaftını kaydırdı ancak ailelerimiz ile de hiç bu kadar yakın olmamıştık. velhasıl
Bu kitap öncelikle, "Duygusal Yönden Olgunlaşmamış Ebeveynlerin Yetişkin Çocukları" kitabının bir devamı niteliğindedir; pembe kapaklı bu kitap içinde yetiştiğimiz aile dinamiklerinin ne kadar sağlıksız olduğunu net bir şekilde gözümüze sokar. Oysa dersiniz kendinize, yıllarca ben kendimi sevilmeye değer hissetmiyordum; meğer sorunun ana
Olgunlaşmamış Ebeveynlerin Açtığı Yaraları İyileştirmekLindsay C. Gibson · Sola Unitas · 2021185 okunma
168 syf.
·
Puan vermedi
‘’Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar’’ kına ağıdının ertesi günü baba evinden ayrılıp evimize, kocamın değil lütfen dikkate alına:) bir kadın ve bir erkeğin aynı heves, aynı heyecanla eşyaları yerleştirirken yaşadığı coşkunun, yuva yapılamadığı, ‘ihtiyaç molalarında bir araya gelen yabancı yolcular misali’ yaşadığımız evli yılların üzerinden
Hayatımda yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. Yıllardır çabalıyordum. Bir türlü hayalini kurduğum yere bırak gelmeyi, yanına bile yaklaşamamıştım. Kontrol etmeye çalıştığım her şey, kontrolümden çıkmıştı. Herkese saçımı süpürge etmiştim, kimse kıymetimi bilmemişti. Hep de beni bulur, hep de benim başıma gelirdi...
Arızalanmaktan yorulmuştum...
Toplumun benden istediği "iyi insan" karakterini elimden gelenin en iyisiyle uygulamaya çalışmama rağmen , kuma batmış araba gibiydim. Gaza bastıkça gömülüyordum ve kendimi çıkmazda hissediyordum. Ne zaman ki fark ettim korktuğum her şey başıma geliyor, işte o zaman benim için uyanış başlamıştı...
Bütüne Işık Olsun
Yazar kendi yaşadıklarından yola çıkarak kişisel gelişim adımlarını anlatıyor. Bu türe, kişisel gelişime merak ve ilgisi olanların mutlaka okuması gereken bir eser. Tavsiye ederim.
Ebeveynlik zor ancak anne olmak içinde tüm dengeleri barındıran,şevkat ve sevgi
Timsali olmayı gerektiren ,bunu yaparken adaletten ayrılmamayı ve iyi iletişim kurmayı öğütleyen çok önemli bir statü.Günümüzdeki anlayış eskisine göre değişmiş olsa da hala anneliğin gerçek anlamda bir sanat olduğunun farkında olunmadığını düşünüyorum.Çocuk dünyası,çocuk psikolojisi bir umman.Kendi adıma çok güzel şeyler öğrendim.Çocuk sahibi olmak isteyenler mutlaka bu sorumluluğu almayı göze alıp,sürekli öğrenme içerisinde olmalı.Aksi takdirde yıllarca didinip,saçımı süpürge ettim çocuğum için ama o vefasız çıktı deme ihtimaliniz yükselir.Cezalar,şiddet,küçük düşürme,utandırma,hatalarının peşini düşme gibi çocuğun dünyasını hüsrana uğratacak davranışları bırakmalı ve insana yakışan yöntemlerle çocuklarımızı terbiye etmeliyiz.Velhasıl çocuk bir insandır ve insan vicdanı ile terbiye olur.
İyi aile yoktur belki ama suçlu bir çocukluk da yoktur!
Sadece ebeveynlerin değil, herkesin okuması gereken bir kitap.Çocuklar gözlerini dünya açtıklarının ilk ağlar sonra annesi ile iletişime geçerler. Şimdi diyeceksiniz küçük nasıl iletişime geçsin büyük bir yetişkin bile güven arar ilk taniştiği kişi de onun nasıl biri olduğunu küçük çocukta annesi ile ilk bağıyı kurar. Sevgi ve şefkate ihtiyacı
Yaşamak vadilerde başladı.Eski kokuların,eski hırsların,eski umutsuzlukların tepelerinde savruldu gitti;onun için tepelere tırmanmamalısın ki aşağı inebilesin.Bu adamlar kimin oğulları??Peki bu oğulların anaları birtek ise neden birini ki balık,birininki at oldu ve gitti.Oysaki anne o el yapımı tabutun içinde gömülmek üzere ah ettiği yere gitmek
#okudumbitti
_ Yaşlı adam sanki bir kalp krizi geçiriyormuş gibi aniden sarsılmaya başladı. Koridorun sonundaki oda, kapısı sessizce kilitlenen o oda...
Üç odalı suiti kendi ailesi için tutmuştu. Karısı uyuyordu ve birkaç dakika önce huzur içinde nefes alırken gördüğü o kadın, Hayır yanılıyor olamazdı, bir yabancının odasından sessizce süzülen o kadın, daha 19 yaşındaki kızı Erna'ydı...
Yalnızım, hep yalnızdım sabah ise gittiğimde onlar danstan ve tiyatrodan sonra yorgun olduklarından keyiflerince rahat rahat uyuyor, dinleniyorlardı. Akşam eve geldiğimde arkadaşlarıyla çoktan eğlenmeye çıkmış oluyorlardı.
Bana ihtiyaçları yok, lanet olası para, onları mahveden, benden uzaklaştıran şey paraydı...
Ahh ne ahmağım, dişimle tırnağımla kazandım.50 yıl boyunca bir gün bile dinlenmedim boş yere çalıştım ve şimdi yapayalnızım.
KENDİMDEN BİLE ÇALDIM, KENDİMİ YOKSULLAŞTIRDIM VE ONLARI AHLAKSIZLASTIRDIM...
Artık karısını ve kızını tanıyamıyordu, ondan utanan, onun farkında olmayan bir evlat ve ömrünü adadığı eş, nasıl bu kadar yabancılaşmıştı.
Ölüm artık kalbindeydi, ve daha yakındı.
Günümüz aile ilişkilerinde bütün ebeveynlerin okuması gereken kitap.
Kusursuz hazırlanmış, her istediği yapılmış mutsuz bireyler. Neden annelik babalık kendinden vazgeçmek, neden kendimize zaman ayırdığımızda kendi dilediklerimizi yaptıklarımızda suçlu hissediyoruz.
Dişimden tırnağımdan arttırdım, saçımı süpürge ettim, yemedim yedirdim, giymedim giydirdim. Kendinden vazgeçenlerin kendini, yavrusuna adayanların tesellisimi olmuştu. ️
Iyiki kitaplar varlar...
Sayfa sayısı:55
Stefan Zweig, karakterlerinin psikolojik tahlillerini çok iyi çözümleyebilen bir yazar.
Kitap, bir kadının gerçekten yaşadığını hissettiği 24 saati anlatıyor. Kimseyi hayatının merkezine almamak gerek. Kadın, adamı hayatının merkezine aldı lakin adam onu hiç önemsemedi bile. Bu günümüz kadınlarının portresi değil mi sizce de? Ben onun için saçımı süpürge ettim!! (!) Etme. Kimse için saçınızı da süpürge etmeyin. Zamanınızı da heba etmeyin. Ben onu değiştiririm edasıyla da hareket etmeyin. Öyle bir şey imkansız. İnsan, sadece kendini değiştirir.
Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört SaatStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020126,7bin okunma
Tabuları Yıkmak
Herkese merhaba. Kurgu dışına nadiren çıkabilen ve bu tarz kitapları diğerlerinden daha yavaş ve daha zor okuyabilen biriyim. Ancak okuduğum son dört kitaptan üçü bu şekilde oldu ve ben bunlar arasında en etkileyici, en sarsıcı bulduğum -belki de ben bu tarz kitaplara alışık olmadığım için bana üst düzey geliyor- üslup olarak da en beğendiğim;
Hep aklın konuştuğu bir çağda duygulardan bahseden bir kitap. Genel olarak aldığım mesajlar şöyle:
1. Çocuklarla iletişimimizde kendi kafamızın ve doğrularımızın içinden çıkarak tamamen onlara odaklanmak.
2. Kendi sorunlarınız varsa ki kesin vardır (kendi çocukluğunuzdan, anne babanızın size olan tavırlarından kaynaklı) bunları açık bir şekilde çocuğumuzla paylaşmak. Aksi halde bizim kelimelere, konuşmaya dökmediğimiz her problemi çocuk bir şekilde hissediyor ve onu sahipleniyor.
3. Kendimizi çocuklarımız için paralamak sağlıklı bir yaşam stili değil. Sonunda çocuklarımızdan beklentiye sahip oluruz ve çocuklarımız üzerinde fazla hak talep ederiz (giymedim giydirdim, yemedim yedirdim, senin için saçımı süpürge ettim, senin şu ettiğine bak).
Yani çocuklarımızın mutluluğu için önce biz mutlu olmayı bilmeliyiz.
4. Çocukla ilişkimizde öğüt, tavsiye yerine onu can kulağıyla dinleyip şefkat göstermek en etkili iletişim şekli. ( Burada da şuna dikkat etmek lazım çocuk çok üzgünse ve ağlıyorsa vs. biz de ağlayıp duygusal olarak ortamı olumsuz bir havaya sokmamalıyız) "Olaylara değil hislerine odaklanmak"
Çocuğun ihtiyacı olan şey duygularının anlaşıldığını hissetmek.
