Distopya türünün babası Zamyatin'in "Biz" isimli kitabını az önce bitirdim. Kitapta cam kubbe içinde yaşayan sayıların (insanların) Velinimet adlı bir olgu tarafından yönetilmeleri, Korucular Meclisi adı verilen bir polis teşkilatınca denetlenmeleri anlatılır. Bu cam kubbe içinde herkes aynı saatte uyanmak, uyumak, çalışmak ve tek tip kimyasal yiyeceklerle beslenmek zorundadır. Cinsellik bile izne tabidir, ruh sahibi olmak hastalık sayılmaktadır. Özgür olmak mutsuzluk getirmektedir. Bu kitap, Çarlık rusyasında yıllarca yayımlanması yasaklanmış ve bu eseri sebebiyle sürgün edilmiş Zamyatin'in devrimci ve totalitarizme karşı olan kişiliğini ortaya koyuyor. Kitap konu itibariyle ağır bir kitap, sindire sindire okunmalı diye düşünüyorum. Son olarak kitaptan bir alıntıyla bitirmek istiyorum.
“Bu söylediğinin bir devrim olduğunun farkında mısın?”
“Tabii ki bir devrim, neden olmasın ki?”
“Çünkü bir devrim daha yapılamaz. Bizim devrimimiz en sonuncusuydu ve bundan sonra bir devrim daha olamaz. Bunu herkes bilir.”
“Sevgilim, sen matematikçisin… Söylesene, en son sayı hangisidir?”
“Bu saçma bir soru. Sayılar sonsuzdur, en sonuncu sayı diye bir şey olamaz.”
“O zaman nasıl oluyor da en sonuncu devrimden söz edebiliyorsun?”
