eninde sonunda beni mahvedecek şeyleri arzuluyorum ben
“…düşünmemek…”
Düşünmemek istiyorum
Düşünmemek istediğimi düşünüyorum
Geldim çünkü artık ayrı kalamazdım, çünkü kalbim beni gelmeye mecbur etti, çünkü, çünkü gelmek istedim.
Okur Takip Önerileri
Ruhu çok ağrıyordu,
her zaman gülüyor olmuş olsa bile.
Manasız ve birbiriyle alakası olmayan birtakım şeyler düşünerek ağır ağır yürüyordum. Sanki kafama gelmekte ısrar eden bir fikri uzaklaştırmak istiyordum.
Dengesizliğin anatomisini çizdim ruhuma… Değişik biri oldum.
Acı çekmeme rağmen bir değerim olduğunu hissettirmişti bana.
İnsanı çıldırtana kadar boşlukta dönüp duran hep aynı düşüncelerin insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıktığını kimse kimseye anlatamaz.
İnsanın tahminlerinin doğru çıkması ille rastlantı değildir. İşin içinde her zaman biraz görüş, seziş ve anlayış payı vardır.
Ruhum hayatımdan yoruldu.
Asla eğilip bükülme; ruhun hafiflemesin, makul olmaya çalışma; kendi ruhunu başkalarına göre biçimlendirme. Onun yerine, en yoğun saplantılarının peşinden git amansızca …
Konuştuğumdan farklı şeyler yazıyorum, düşündüğümden farklı şeyler konuşuyorum, olması gerekenden farklı düşünüyorum ve hepsinin sonu koyu bir karanlığa ilerliyor.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar:
Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir.
Bir iple intihar da edebilirsin, salıncak da kurabilirsin. Hayatın ipleri senin elinde.
